Interview Shad Raouf

’Kinderen van de Zagros’ is een boek vol levenslessen, met Koerdische cultuur, mythen en folklore. Zoals het hoort bij mythen en folklore zijn de verhalen in dit boek niet realistisch. Toch worden ze door de auteur zo mooi verweven in het verhaal dat het in de beschreven wereld allemaal klopt. Tijd om eens in gesprek te gaan met Shad Raouf, auteur van ‘Kinderen van de Zagros’.

• Met veel plezier heb ik ‘Kinderen van de Zagros’ gelezen en gerecenseerd. Dit boek is je debuut. Zou je jezelf aan onze lezers willen voorstellen?

Ik ben Shad Raouf, met een achtergrond in filosofie. Ik woon in Den Haag, werk voor een adviesbureau en ik ben podcastmaker. Zoals je al zult merken bij het lezen van mijn boek hou ik van natuur en is hiken dan ook een hobby van mij. Ik heb altijd al kunnen genieten van mooie verhalen, of het nou als boek of film was. En ik hou van goede dialogen en zinnen. Daarom zijn Paulo Coelho en Gabriel Marquez ook twee inspiratiebronnen geweest voor mijn debuut. Ik ben geboren in Koerdistan, in Irak. Daar heb ik tot mijn zevende gewoond, waarna we met mijn zusje en moeder zijn gevlucht naar Nederland. Mijn vader had hier al een verblijfsvergunning gekregen.

• Hoe ben je op het idee gekomen om dit boek te schrijven?

Een aantal jaar geleden raakte ik geïnteresseerd in de geschiedenis van de Koerden. Ik begon allerlei artikelen en boeken te lezen en natuurlijkerwijs raakte ik ook geïnteresseerd in verhalen. Ik wilde weten wat voor soort moraal, wereldbeeld of ethiek ik hierin kon vinden, als er daar al sprake van was. Gaandeweg het lezen van verschillende verhalen en het ontdekken van mythische figuren ontstond het idee om hier iets van te maken. Ik ben stomweg begonnen met schrijven, heb pen op papier gezet en ben niet meer gestopt tot het klaar was. Het vloeide heel natuurlijk. Er waren wel stukken die dan weer meer onderzoek nodig hadden, maar de ontwikkeling van de plot was alsof het vanzelf vloeide.

• Voelde het schrijven van ‘Kinderen van de Zagros’ voor jou als een passie of misschien als een noodzaak? Waarom vond je het belangrijk dat dit verhaal verteld werd? Vond je het moeilijk om de verschillende muthen en folkolore in je verhaal tot een mooi geheel te maken?

Het schrijven van ‘Kinderen van de Zagros’ voelde heel erg als noodzaak. Ik kon het niet laten liggen, zeker niet nadat ik zo ver gekomen was. Ook het verweven van de mythologische wezen voelde heel natuurlijk. Ik heb wel personages op bepaalde punten geherinterpreteerd of hen een andere symbolische waarde toegekend, of bepaalde accenten versterkt of zwakker gemaakt, maar al met al ging ook dat heel natuurlijk.

• Heb je een favoriete schrijfplek of heb je een bijzondere schrijfgewoonte?

De natuurlijkheid kwam alleen als ik met pen en papier schreef. Zodra ik begon te typen was het sloom, voelde ik blokkades en waren alle zinnen veel te direct of te kort. Het voelde dan alsof ik naar een doel toeschreef. Terwijl, als ik met en papier schreef, ik kon verdwalen in de wereld en alles een rustig en poëtisch laagje kreeg. Dus bijna het hele boek is eerst op papier geschreven en daarna overgetikt op de computer, wat gelijk ook al een eerste redactieronde was. Naast deze gewoonte heb ik ook de gewoonte dat dingen niet alleen qua inhoud moet kloppen, maar ook in de vorm, zeker als het om symboliek gaat. Zo zijn alle hoofdstukken van ‘Kinderen van de Zagros’ bijna even lang, heeft elk deel zeven hoofdstukken en zijn de namen van de delen met opzet gekozen. Net als dat je in de kaft ontdekte dat elk onderdeel met zorg gekozen is, geldt dit ook voor de hoofdstuklengtes, het aantal hoofdstukken en namen van de drie delen. En als je het boek herleest zul je zien dat de eerste zin van het boek ook al verraadt wat de laatste woorden van het boek zijn.

Terwijl ik dit schrijf heb ik een enorme grijns op mijn gezicht, want van zulke ontdekkingsmogelijkheden en symboliek, daar word ik heel blij van. Het boek gaat verder dan de plot alleen, het boek zelf wordt een verhaal. 

• Kunnen we nog meer Koerdische sprookjes voor volwassenen van je verwachten?

Ik heb zeker ideeën voor volgende verhalen, maar eerst moet dit boek thuis komen. Dat betekent dat het vertaald wordt naar Koerdisch en daar uitgegeven wordt. Dan is het tijd om weer naar iets nieuws te kijken.