Het spook van de Haviksburcht
Een graaf die sinds de dood van zijn vrouw rondspookt op een verlaten burcht, een onruststoker tijdens een uiterst geheim congres en praktische oplossingen voor raadselachtige mysteries. Uit deze ingrediënten componeerde Sanne Roosenboom een nieuw deel in de succesvolle kinderboekenserie over Het Ministerie van Oplossingen. ‘Het spook van de Haviksburcht’ is een spannend en avontuurlijk verhaal over zaken oplossen en mensen helpen.
Toen het eerste deel over het Ministerie van Oplossingen verscheen, wilde ik dat alleen al vanwege de titel direct lezen. En ook dit vijfde boek maakt de verwachtingen meer dan waar. Ondanks dat ik de tussenliggende delen niet gelezen heb, zat ik er direct helemaal in. Het boek begint met een korte uitleg wat het Ministerie van Oplossingen doet en ook gaandeweg het verhaal wordt een en ander duidelijk uitgelegd.
Het spook van de Haviksburcht
De hoofdpersonen Nina, Alfa, Ruben, Kai en mevrouw Vis zijn in Genève om een conferentie bij te wonen van alle ministeries over de hele wereld. Dat vindt natuurlijk in het diepste geheim plaats, want niemand mag van het bestaan van de ministeries afweten. Al gauw raken ze betrokken bij een zaak waarvoor een oplossing gezocht moet worden. Vlakbij staat namelijk een verlaten villa en het verhaal wil dat het er spookt. Dat vraagt om nader onderzoek en de kinderen besluiten een kijkje te nemen. Maar dat bezoek blijkt enger dan Nina dacht: er gebeuren ècht enge dingen.
‘Ik heb het gezien,’ fluisterde ze tegen zichzelf ‘Ik heb het spook gezien.’
Maar stapje voor stapje slagen de kinderen erin om het echte verhaal over de vervallen burcht boven tafel te krijgen. Ze krijgen daarbij onder andere hulp van Olivia en haar vader Samuel die bij het Zwitserse ministerie horen.
Actualiteit
Terwijl Nina en haar vrienden zich ontplooien als ware detectives, speelt op de achtergrond nog een ander verhaal. De volwassenen lijken het steeds vaker oneens met elkaar. Vraagstukken als het klimaat, oorlog en armoede drijft een wig tussen de verschillende deelnemers. Zijn er niet belangrijkere zaken die aangepakt moeten worden? Er ontstaan discussies en uiteindelijk ook ruzies. Daarmee is dit boek zeer actueel.
‘Nina’s hoofd suisde van deze discussie. Er waren inderdaad heel veel problemen die het Ministerie níét oploste. Maar je kon toch ook niet alles doen? Je kon toch niet iedereen helpen? Of moest je dat wel proberen?
Spannende detective
De titel doet misschien vermoeden dat het een echt griezelverhaal is, maar ik vond het eerder een spannende detective vol mysterie en vooral ook nuchtere en praktische oplossingen. Daardoor is het zeker niet te eng om te lezen. Het is vooral een lekker weglezend boek vol avontuur dat de lezer ook op een subtiele manier aan het denken zet over allerlei kleine en grote problemen. Geschikt voor de leeftijd 10-12 jaar.
Andere delen over het Ministerie van Oplossingen
deel 2: Het Ministerie van Oplossingen en de verdwenen Van Gogh
deel 3: Het Ministerie van Oplossingen en het veel te volle huis
deel 4: Het Ministerie van Oplossingen en de Zilverjongen
Previous Post
