Het hotel met het groene licht

Kate Milford schreef met ‘Het hotel met het groene licht’ een heerlijk spannend en vooral ook nostalgisch kinderboek. Een lekker dik leesboek met elementen van een detective, een avonturenverhaal en flinke portie mysterie en magie. Dit alles tegen de achtergrond van de warme knusheid van de kerstdagen in een ingesneeuwd hotel. Naast al die spanning en avontuur is ‘Het hotel met het groene licht’ vooral ook een boek over warme familiebanden en vinden wat je al dan niet zocht.

Milo woont met zijn adoptieouders in een hotel bovenop een berg. Het is alleen toegankelijk via een kabelbaantje of een lange steile trap. Het is bijna kerst, en Milo verheugt zich op een vakantie zonder gasten. Maar dat verloopt anders. Er meldt zich plots een bont gezelschap aan merkwaardige gasten die allemaal een eigen speciale reden hebben om het geïsoleerde hotel te bezoeken. Milo probeert er samen met Meddy, de dochter van de kokkin, achter te komen welk geheim zij verbergen.

Speurwerk en spionnen

Geïnspireerd door een boek over spionage proberen Milo en Meddy alle raadsels en geheimen op te lossen. Het hotel zelf, met de prachtige groene glas-in-loodramen, krakende vloeren en een zolder vol oude en vergeten spullen leent zich perfect voor een spannend staaltje speurwerk. Voeg daarbij de spannende verhalen die de gasten elkaar ’s avonds vertellen en er ontwikkelt zich vanzelf een echt detectiveverhaal. Milo gaat zo in zijn speurwerk op, dat hij in de huid kruipt van een personage uit het handboek voor spionnen. Als spion Negret probeert hij alle puzzelstukjes te leggen en degene te ontmaskeren die verantwoordelijk is voor het verdwijnen van de persoonlijke spullen van de hotelgasten. Maar langzamerhand dreigen de geheimen te groot en bovendien levensgevaarlijk te worden.

Tipjes van de sluier

Wat ‘Het hotel met het groene licht’ vooral ook zo mooi maakt, is dat het niet alleen een avonturenroman is. Het is een knap gecomponeerd verhaal waarin steeds kleine tipjes van de sluier opgelicht worden en je stapje voor stapje bij de waarheid komt. Het boek bevat ook de nodige magische ingrediënten, wanneer vorige bewoners van het hotel ook een belangrijke rol in het verhaal opeisen.

Persoonlijke zoektocht

Maar het meest bijzondere vond ik dat er nog een extra laag in het verhaal opgenomen is. Je leest over de worsteling van Milo met het feit dat hij zijn biologische ouders niet kent. Hoewel hij het fijn heeft bij zijn adoptieouders, blijft het gemis van een vader aan hem knagen. Hij fantaseert graag over deze vader die vast en zeker een meesterspion is. Tegelijkertijd voelt hij zich schuldig ten opzichte van zijn adoptieouders.

“Hij was gewoon een jongen die niet wist waar hij vandaan kwam en geen zeggenschap had gehad over waar hij terecht was gekomen, Maar, hield hij zichzelf voor, hij had wél zeggenschap over wat hij vanaf dit ogenblik ging doen. […] Hij kon zelf kiezen wie en wat hij vanaf nu zou zijn.”

Aan het eind van het verhaal blijkt dat iedereen die op zoek was naar iets of iemand uiteindelijk iets heeft gevonden  – of iets wat er genoeg op leek om toch tevreden te zijn en zelf weer iets aan iemand anders te kunnen geven.

Kortom, een heerlijk boek om in weg te duiken. Alles in dit boek speelt een rol, van de puzzelstukjes die uiteindelijk op zijn plaats vallen tot de hele setting van een afgelegen en door de sneeuw ingesloten hotel met een spannend verleden. Een fijn kinderboek dat je gerust kunt blijven herlezen.

Voor lezers vanaf ongeveer 10 jaar.  

Andere kinderboeken met een vleugje magie: