Het gat in de tijd

Een klassieke hertelling in een modern jasje. Kan dit een succes worden? Jeanette Winterson nam de taak op zich met Het gat in de tijd. 

Voor iedereen die “The Winter’s Tale” niet heeft gelezen, dit is geen probleem. In het begin heb je een kort overzicht van wat zich afspeelt in het theaterstuk en dit neem je mee in de hertelling van Winterson. In het kort: Shakespeares klassieker is een tragikomedie. En dit zien we heel goed terug in Het gat in de tijd.

Keerzijde van liefde

Leo houdt van zijn vrouw, Mimi. Hij had zelfs een lijstje gemaakt met de redenen waarom, als dat geen liefde is… Helaas kent zijn liefde een keerzijde. Hij is namelijk ontzettend jaloers. Zo jaloers dat hij ervan overtuigd is dat zijn vrouw met zijn beste vriend, Xeno, heeft geslapen. Het kind dat ze samen verwachten is, in zijn ogen, ook niet van hem maar van Xeno. Iedereen stelt voor om een DNA-test te doen, maar Leo weet beter. 

Perdita

Tony moet van Leo de baby naar New Bohemia brengen. De stad in Amerika waar Xeno woont. Helaas verloopt het plan niet zoals ze willen en Perdita wordt gevonden door Shep en zijn zoon Clo. Zij zorgen met veel liefde voor het kleine meisje dat achter werd gelaten. Zo groeit Perdita op, omringd met liefde. Toch laat het lot niet te lang op zich wachten. Zeventien jaar later komt ze eindelijk achter de waarheid. 

That which is lost is found.

uit The gap of time, pagina 284

Tragikomedie

In “Het gat in de tijd” komt er meer drama voor dan echt lachen. Het is een goede hertelling van het bekende werk van Shakespeare. Winterson was in 2015 de eerste schrijfster van het Hogarth Shakespeare project. In totaal zijn er zeven klassiekers verandert in een modern verhaal met o.a. Margaret Atwood en Tracy Chevalier. Ik heb zelf genoten van Winterson’s versie. Het is erg modern, waardoor ook erg begrijpelijk voor een groot publiek. Alhoewel, Leo nooit begrijpelijk zal zijn met zijn obsessie tegenover zijn vrouw en beste vriend.

Nederlandse vertaling door Lidwien Biekmann