Dubbel glas, het lijk in de vijver

Paula Brunsveld van Hulten beschrijft in ‘Dubbel glas’ een misdaad dichtbij huis. Ongeveer 25 km van mijn huis in Almere wordt een moord gepleegd. Volgens eigen zeggen is dit boek een verrassende psychologische misdaadroman met vlotte dialogen en vol humor. Dat is natuurlijk de moeite waard om te lezen. Toch?

‘t Gooi

In de tuinvijver van een Gooische villa wordt het levenloze lichaam van kinderboekenschrijfster Anna Hout gevonden. In deze omgeving gebeurt natuurlijk niks zonder de nodige roddels. Dit is iets wat de auteur goed begrepen heeft want er wordt van begin tot eind geroddeld en gespeculeerd. Ieder heeft zijn eigen theorie en mening klaarliggen. Rechercheur Mitalsing krijgt de taak om deze moord op te lossen. Maar hij is niet de enige die denkt de dader te kunnen ontmaskeren. Ook Isa, journaliste, bijt zich vast in deze zaak. Dat haar zus de buurvrouw is van de vermoorde schrijfster helpt daar natuurlijk goed bij.

Tuinman

Meteen is de tuinman wat verdacht. Hij vindt het lijk van Anna in de vijver en is als enige bewezen in de buurt geweest tijdens haar dood. Maar is hij ook de dader? Hij geeft zelf aan onschuldig te zijn en gesteld te zijn op zijn werkgever. Met de vuistregel voor misdaadromans (niks is wat het lijkt) ga ik er dan ook meteen van uit dat deze oplossing te gemakkelijk is.

Wat mij bevalt aan dit boek is de absurditeit waarin echte Gooise inwoners, of eigenlijk het beeld wat veel mensen daarvan hebben, leven. De roddels, de verdenkingen, het blijft leuk om daarover te lezen. Gelukkig weet ik uit ervaring ook dat vele inwoners van ‘t Gooi zich niet aangesproken hoeven te voelen. Maar… zelfs de verdenking van de tuinman vind ik echt een logische rijkeluisverdenking.

Tegelijk is die absurditeit ook iets wat mij op een gegeven moment gaat tegenstaan. Het verhaal mist voor mij wat vaart. Er wordt veel gezegd maar er gebeurt eigenlijk maar heel weinig. Dit gaat ten koste van de spanning die volgens mij wel passend is in zulke verhalen.

Cover en titel

Hoewel ik wel eens kan mopperen (een beetje zelfinzicht kan geen kwaad) over misplaatste verwachtingen door titel of cover, is dat bij ‘Dubbel glas’ juist een compliment waard. Zowel de titel als de cover spreken me meteen aan en zijn duidelijk over de inhoud van het boek: dit is een spannende misdaadroman. De spanning bleef wel wat uit, maar je krijgt wat je verwacht als je in dit boek begint te lezen.