Dodemansvingers

De Belgische journalist en schrijver Herbert de Paepe schrijft misdaadromans/thrillers zoals je ze waarschijnlijk nog niet eerder hebt gelezen. Met een snelheid waar je je hoofd bij moet houden vliegt hij door tijd en ruimte, om uiteindelijk het verhaal af te sluiten op een manier die je totaal niet kunt verwachten. Zo is ook ‘ Dodemansvingers’, het eerste boek dat ik van deze auteur heb gelezen.

Dodemansvingers

Dodemansvingers is een giftige plant die van nature in Nederland en België voorkomt. Hier kom ik pas achter als het boek bijna uit is. Excuus voor de spoiler, maar ik vind het zo’n passend weetje dat ik hem toch wilde noemen. De reden voor het gebruik van deze titel hou ik nog eventjes voor me. In het gelijknamige boek wordt voormalig rockidool na 15 jaar vrijgelaten uit een Portugese gevangenis. Waarom hij daar zo lang zat opgesloten wordt later in het boek duidelijk. Hij besluit terug te keren naar zijn thuisdorp Dikkele, in de Vlaamse Ardennen. Zijn vrijlating maakt heel wat los in het dorp en zelfs ver daarbuiten blijkt dit feit van invloed te zijn.

Verleden en heden

De hoofdstukken in ‘Dodemansvingers’ zijn heel kort, wat ik vaak wel prettig vind om twee redenen: het leest lekker snel door, en je kunt tussendoor gerust het boek even wegleggen zonder kwijt te zijn waar je bent. Toch vind ik het in dit boek ook wel een uitdaging. Herbert de Paepe wisselt zo snel tussen verschillende jaartallen, plaatsen en personages dat ik soms moeite heb om hem bij te houden. Het duurt hierdoor een tijdje voor ik me echt in het boek kan verliezen. Wel blijf ik gemotiveerd doorlezen; ik wil weten hoe het boek verloopt en waarom alles loopt zoals het loopt.

Zoals in meerdere boeken is dit er een waar je na het lezen van 50 bladzijdes pas kunt zeggen of ‘Dodemansvingers’ een geschikt boek voor jou is. Geef het die 50 bladzijdes dus echt een kans! Het is de moeite waard.

Extreem

Een thriller hoort wel een beetje over de top (spannend) te zijn, is mijn bescheiden mening. Toch heb ik soms wel een beetje moeite met dit boek. Niet alleen de misdaad is op een gegeven moment over de top (al vind ik dit juist wel leuk en passend in het boek) maar ook seksualiteit, en dan vooral van vrouwen, is op momenten best extreem en soms zelfs ongeloofwaardig en ongemakkelijk. Gelukkig is dit beperkt gebleven tot een handvol momenten en kun je daar gemakkelijk omheen lezen. Daar tegenover vind ik de misdaad aan het eind van het boek, waar een steenrijke Aziaat wel erg ver gaat om zijn hobby uit te voeren, weer erg vermakelijk.

Verwachting

Stiekem lag ‘Dodemansvingers’ al even op mij te wachten. Dit kwam vooral door het uiterlijk van het boek. Hoewel de titel me meteen aansprak en ik het verhaal zeker wilde lezen, vind ik de cover van het boek een beetje nietszeggend. Zo zie je maar hoe een titel of cover je kunnen overhalen om een boek te lezen of juist om een boek te laten liggen. Als titel en cover overeenkomen qua spanning en verwachting, heb je een pareltje in handen. Ik zal dit boek zeker wel aanraden aan mensen die graag misdaadboeken lezen en niet bang zijn voor een beetje extremiteit.