‘De levende berg’ is bijna meditatief
‘De levende berg’ van Nan Shepherd is een klassieker en gaat over wandelen en leven in de bergen. Niet zomaar in alle bergen maar specifiek in de Cairngorms: een ruige bergketen in de oostelijke Schotse Hooglanden. Het luisterboek wordt voorgelezen door Eva Damen op een heerlijke, rustgevende, bijna meditatieve manier.
‘De levende berg’ in het juiste tijdsbeeld
Nan Shepherd schreef het boek tijdens de Tweede Wereldoorlog maar het boek werd niet meteen uitgegeven. Het werd pas in 1977 gepubliceerd en meteen een bestseller en klassieker. Wat maakt dit boek zo bijzonder? Tot voor kort waren er weinig reisboeken, en al helemaal niet geschreven door vrouwen. De schrijfstijl van Nan Shepherd (1893-1981) was/is bovendien bijzonder. Het is een prachtig poëtisch werk over de natuur, de relatie van de mens daarmee. Daarnaast is het boek ook een memoire en een veldboek.
Nan Shepherd
Nan Shepherd (1893-1981) was een bergwandelaarster en tegelijk lerares Engels en dichteres. Zij was ongehuwd maar je kunt gerust stellen dat ze getrouwd was met haar geliefde bergen. Zij bracht hier grotendeels haar tijd door en kende ieder hoekje, iedere steen, iedere vogel en iedere weersituatie. Haar levenslange zoektocht leidde tot het schrijven van dit boek.
Inleiding en nawoord
Het luisterboek begint met een lange inleiding door Robert MacFarlane, die tevens de redacteur van dit boek is. Dit is eigenlijk meer dan een inleiding want het is eigenlijk een analyse van het boek. Zeer uitgebreid vertelt hij over Nan Shepherd’s visie en manier van schrijven. Hij plaatst dit voornamelijk in het juiste tijdsbeeld waarin bijvoorbeeld het schrijven over je lichamelijke gevoel al bijzonder gewaagd was. Shepherd was hierin behoorlijk vooruitstrevend en hanteerde haar eigen normen en waarden. Zo wordt het boek in sommige reviews ‘sensueel’ genoemd. Ik vind dit zelf een beetje te ver gaan maar ik geef toe dat het mooi en fijngevoelig is geschreven en heel duidelijk vanuit het perspectief van een vrouw.
De lange inleiding had wat mij betreft beter als nawoord kunnen worden geschreven. Ik vond dat hierin te vaak het boek een beetje werd voorspeld, alhoewel je in dit boek echt niet over ‘spoilers’ kunt praten. Er gebeurt niet veel in het boek, het is een verslag van de prachtige natuur en geen spannende roman of biografie. Er is geen klim naar de top, geen doel en al helemaal geen gevecht met de natuur of de weerselementen. Het boek is verrassend anders en omarmt de natuur met grote armen.
Het nawoord door Jeanette Winterson is korter en krachtiger dan de inleiding. Zij benadrukt vooral hoe ontzettend fijn het is om te lezen en uiteraard specifiek dit boek. Winterson is zelf een Engelse schrijfster en haar ode aan dit boek is mooi en stijlvol geschreven.
‘De leevnde berg’ voorgelezen door Eva Damen
Als laatste: het boek wordt voorgelezen door Eva Damen. Haar stem past perfect bij dit boek. Haar manier van lezen is erg prettig, rustig, nergens sloom of saai. In combinatie met dit boek is het luisterboek bijna meditatief te noemen. Ik heb ervan genoten!
Next Post
