‘De achtste dag’ is bijzonder

25 maart 2021 Marga van der Vet

‘De achtste dag’ is een mooie roman over de liefde tussen een vader en zoon. Het boek is geschreven door journalist en schrijver Annemarie Haverkamp. Met ‘De achtste dag’ won ze in 2020 de Anton Wachterprijs voor het beste debuut. In 2019 won ze in België al de Vlaamse debuutprijs de Bronzen Uil.

‘De achtste dag’ zet je aan het denken

Als je dit boek leest dan word je een beetje stil. Iedereen heeft wel eens pech in het leven of krijgt tegenslagen te verwerken, maar het kan altijd erger. Dat geldt zeker voor hoofdpersoon Egbert. Hij draagt de zorg voor zijn zwaar gehandicapte zoon Adam alleen, nadat zijn vrouw Emma is overleden. Emma was een balletdanseres en in flashbacks lezen we hoe timmerman Egbert de mooie sierlijke Emma ontmoette. Stapelverliefd waren ze op elkaar en al gauw werd hun zoon Adam geboren.

De verantwoordelijkheid over andermans leven

Egbert leeft met zijn zoon in een dijkhuisje in een verlaten grenslandschap aan een rivier. De omgeving wordt schitterend beschreven en ook dit maakt je stil als je het boek leest. Boten varen voorbij zoals het leven ook aan Egbert voorbij lijkt te varen. Egbert wordt namelijk ziek en zal niet veel tijd meer hebben. Maar wat moet er met Adam gebeuren? Adam is volledig afhankelijk van zijn vader die hem met bewonderenswaardig veel liefde verzorgt en beschermt. Bovendien heeft hij Emma beloofd Adam nooit alleen te laten.

‘De achtste dag’, we tellen af

Het boek is ingedeeld in acht dagen. Adam heeft een opdracht aangenomen om een trap voor zijn huisarts te maken. De huisarts komt opvallend vaak langs en lijkt Egbert in de gaten te houden. Egbert heeft namelijk het plan in zijn hoofd om het lot in eigen handen te nemen voor wat betreft het levenseinde van hemzelf en zijn zoon. Maar nu hij eerst de trap gaat maken, geeft hij zichzelf nog zeven dagen om goed na te denken over het naderende einde.

Liefde met hoofdletters

Het boek is een ode aan de liefde. De liefde van een vader voor zijn gehandicapte zoon en de liefde voor het vakmanschap van een timmerman. Egbert leeft in zijn hoofd door zijn voortdurende gedachtestroom aan het verleden, het heden en de grote beslissing die hij zal moeten nemen ten aanzien van Adam. Maar Egbert leeft ook met zijn handen en maakt van planken hout een prachtige trap hetgeen in detail wordt beschreven.

Balans en begrip

Ik vind de ‘Achtste dag’ een knap boek en goed in balans. Nergens is het boek melodramatisch, te zwaar of juist te gemakkelijk over een moeilijk onderwerp. Het boek maakt je stil van binnen. Het zit iedereen wel eens tegen in het leven maar voor een man als Egbert is het (nog korte) leven echt loodzwaar. Het verhaal opent je ogen voor het leven van ouders met gehandicapte kinderen. Misschien ken je deze van dichtbij, misschien ook niet. Maar de schrijnende situaties verdienen meer begrip en hulp van de samenleving.