‘De Gierenvallei’: Ik vertrek in boekvorm

13 december 2021 Gastrecensies

In ‘De Gierenvallei’ vertrekt Lisa met haar partner Luuk naar een verlaten dorp in Spanje. Als dat maar goed gaat!

Direct enthousiast bij de aanvraag

Wij van Boekrecensies krijgen behoorlijk wat aanvragen voor reviews. Soms denk ik dan ‘eerst maar eens de stapel lezen en reviewen die er ligt.’ Maar toen de aanvraag voor ‘De gierenvallei’ van Monique Bronkhorst binnenkwam, was ik direct enthousiast na het lezen van de eerste regels op de site van haar uitgever. Ik vergat de stapel die er nog lag en de drukke kerstperiode die er aankomt. Misschien begrijp je dat wel als ik een paar zinnen van de eerste pagina citeer.

Ik had me onze aankomst in La Fueva anders voorgesteld. De somberheid en regen had ik in Nederland willen achterlaten, maar het grijze gordijn had de Franse snelwegen naar het zuiden verstopt, was tegen de ruiten geslagen toen we de tunnel door de hoogste pieken van de Pyreneeën verlieten en nu we er bijna waren, wierp het een nieuwe hindernis op tussen ons en de plek waar we ons nieuwe leven wilden beginnen.
Uit ‘De Gierenvallei’, pagina 8

En ik vervolgens wat zinnen uit het begin van mijn eigen boek citeer:

Ik had het me ook allemaal heel anders voorgesteld toen we vanochtend in alle vroegte vertrokken. Tien uur rijden van Rotterdam naar Innsbruck, dat zouden er met pauzes wel twaalf worden. Maar dan nog zouden we vroeg in de avond hier zijn geweest, aankomen in de schemering in plaats van in het pikkedonker. Om de stijfheid uit ons lijf te krijgen, zouden we samen voor het eerst onze nieuwe woonplaats verkennen. Maar alle files, werkzaamheden en omleidingen hadden roet in het eten gegooid.
Uit ‘Verdwaald in Tirol’, pagina 6

Fascinatie voor vertrekken en opnieuw beginnen

Buiten dat begin en het verhuizen naar een ander land, hebben mijn boek en dat van Bronkhorst weinig gemeen overigens. Dat wist ik al nadat ik de eerste pagina’s had gelezen. Maar het gegeven van ergens anders helemaal opnieuw beginnen fascineert mij nog steeds en een boek met dat onderwerp, dat wil ik gewoon lezen. Net zoals ik iedere aflevering van ‘Ik vertrek’ ook met veel belangstelling volg.

Een heleboel puinhopen

Terug naar ‘De Gierenvallei’: is het de moeite van het lezen waard? Absoluut! Zeker voor mensen die mijn fascinatie voor een nieuw begin in een ander land delen. Hoofdpersoon Lisa heeft het niet makkelijk gehad; in Amsterdam laat ze de puinhoop van een korte loopbaan als lerares op een basisschool achter. Ze stort zich in de puinhoop van een vervallen huis in het Spaanse dorpje La Fueva. Dat huis wil haar partner Luuk op gaan knappen. En al snel blijkt dat hij dat vooral zelf wil doen, zonder al te veel hulp van Lisa. Dit zorgt voor een allesbehalve prettige start van Lisa’s nieuwe leven.

Een nieuw leven opbouwen

Wat er precies gebeurt is in Amsterdam weet je als lezer in het begin niet. Alleen dat Lisa zich er voor schaamt en dat het zo ernstig is dat ze niet denkt ooit nog in Nederland als lerares te kunnen werken. Wat ze ontzettend jammer vindt, want ze genoot van het contact met de kinderen en het lesgeven. Langzaam maar zeker kom je er achter wat er is gebeurt en begrijp je Lisa’s gevoel. Het maakt ook dat je begrijpt waarom ze ondanks dat lastige omstandigheden in La Fueva niet teruggaat naar Nederland. Waar haar partner Luuk overigens weinig begrip voor op brengt, hij is vooral met zijn eigen plannen bezig. Ik dacht dan ook regelmatig ‘wat een hork is die Luuk!’, een gedachte die Lisa niet uitspreekt maar die ze wel blijkt te delen.

Onverwachte wendingen

Monique Bronkhorst heeft een beeldende schrijfstijl; je ziet La Fueva voor je en je voelt bijna het vocht en de kou in de eerste, ongemakkelijke weken in het vervallen huis. De personages komen allemaal tot leven, je wordt deel van de dorpsgemeenschap die langzaam maar zeker steeds hechter wordt. Lisa heeft in het begin geen vastomlijnd plan van wat ze gaan doen in Spanje. Als blijkt dat Luuk eigenlijk ook niet echt op haar hulp zit te wachten, moet ze wel op zoek naar een plan. Met wat vallen en opstaan is dat ook precies wat ze doet, haar eigen plan trekken. Met een aantal mooie en onverwachte wendingen in het verhaal tot gevolg. Die Lisa misschien niet leiden naar het einde dat ze verwacht had, maar die wel heel realistisch en geloofwaardig zijn.