Groene ranja
Na het emotionele ‘Wodka & Ranja’ komt Yvonne Sonke met een vervolg: ‘Groene ranja’. Hierin volgen we de meissies nadat ze uit het huis zijn geplaatst en wat dit met hen (en hun moeder) doet. Het tweede deel kan je ook los lezen (maar ik raad wel aan eerst het eerste deel te hebben gelezen).
In dit tweede deel zien we dat moeder Ria haar verslaving niet kan verslaan. Nog steeds houdt ze veel van haar dochters, maar ze kan de drank gewoon niet laten staan. De buurvrouw heeft de meiden uit het huis gehaald en ze worden naar een kindertehuis gebracht. Jasmijn en Imke zijn nog zo jong, wat doet dit met ze om niet meer samen met mama te zijn en omgeven door verschillende kinderen en volwassenen?
Meerdere perspectieven
In ‘Wodka & Ranja’ lazen we eerst de kant van de moeder en in het tweede gedeelte de kant van Jasmijn. Dit keer heeft Sonke het helemaal anders gedaan en ik denk dat dit heel goed is uitgewerkt. De verhaallijnen van moeder Ria, dochter Jasmijn en groepsleidster Tante Ceciel wisselen elkaar af. Hierdoor zit je nog meer in het verhaal en wil je steeds weten wat er gaat gebeuren. Gaan de meiden uiteindelijk terug naar hun moeder?
Tante Ceciel
Een nieuw personage (of beter gezegd persoon, aangezien dit gebaseerd is op herinneringen) die een belangrijke rol zal spelen wordt in het verhaal al vroeg geïntroduceerd. Tante Ceciel is de groepsleidster van het kindertehuis en dankzij haar leer je de situatie van Jasmijn en Imke nog beter kennen. Hoe het kindertehuis en jeugdzorg werkt en dat dit alles behalve een makkelijk leven voor de kinderen is en een makkelijke baan voor de volwassenen is. Alles wat je voorbij ziet komen, het breekt je hart.
Goed geschreven verhaal
Ik zou hier eigenlijk de conclusie van het eerste deel kunnen plaatsen. Weer heeft Sonke het voor elkaar gekregen om een goedlopend en emotioneel verhaal neer te zetten. De harde werkelijkheid van een alcoholverslaafde moeder die niet voor haar kinderen kan zorgen, zal veel met je doen. Zeker als de meiden de hele tijd zo graag terug naar huis willen. De relatie van de zussen wordt prachtig neergezet. Jasmijn die helaas te snel moet opgroeien maar zo beschermend is naar haar zusje. Imke die, ondanks alles wat er afspeelt, toch nog zo onschuldig blijft. De meiden zullen nog lang bij je blijven!