Serafina en de zwarte mantel

Dit spannende jeugdboek is nog maar het begin van een indrukwekkende serie. Robert Beatty schreef de serie rondom Serafina speciaal voor kinderen vanaf 10 jaar. Deze boeken zijn alleen al mooi om in je boekenkast te hebben staan, de covers laten duidelijk zien dat dit fantasy-verhalen zijn. Maar om de buitenkant koop je natuurlijk geen boeken (hoewel, ik heb het wel eens gedaan). Gelukkig is de inhoud ook moeite waard.

Serafina

Serafina deed haar ogen open en tuurde het donker van de werkplaats in. Misschien waren er ratten zo stom geweest om terwijl ze sliep haar territorium te betreden. Ze wist dat ze er waren, buiten, vlak bij haar nachtelijke domein.

Serafina is twaalf jaar. Ze woont met haar vader in de kelders van een groot landgoed. Niemand weet van haar bestaan af, en dat moet ook zo blijven. Maar op een avond verandert alles. Een man in een zwarte mantel laat kinderen verdwijnen. Op zoek naar de kinderen en naar antwoorden op haar eigen vragen over waar ze vandaan komt, besluit Serafina dapper het gevaarlijke bos in te trekken. Maar dit bos is nog gevaarlijker dan ze zelf beseft…

De zwarte mantel

Door de plooien van de kap was het gezicht van de man in schaduw gehuld, maar ze zag wel dat er een onnatuurlijk licht uit zijn ogen scheen. Ze stond als aan de grond genageld, doodsbang.
‘Ik doe je heus niks, meisje…’ fluisterde de man met raspende stem.

Overduidelijk is de man in de zwarte mantel het gevaar. Maar Robert Beatty weet hier goed een dubbele lading aan te geven. Is de man wel zo gevaarlijk? Of moet ze juist bang zijn voor de zwarte mantel? Zoals in elk goed fantasyboek is niet alles wat het lijkt. Soms dacht ik als volwassene zelfs: oeh, dit is wel erg spannend… om een moment later weer te denken: ah, gelukkig!
Dat laat wel zien dat er een goed evenwicht is tussen spanning, plezier en geluk. Dat lijkt me voor jonge lezers wel belangrijk.

Harry Potter meets Downton Abbey

Het bos omringde hen, zwart en ondoordringbaar; de bomen met hun verweerde bast stonden dicht op elkaar. Zenuwschokjes trilden door haar benen.

The Silver Pettycoat Review schreef over Serafina: Harry Potter meets Downton Abbey. Ik snap waar deze vergelijking vandaan komt, maar ik kan het hier helaas niet helemaal mee eens zijn. Hoewel Serafina absoluut anders is dan “normale” meisjes, blijft de magische wereld nogal op de achtergrond in dit eerste boek. Wie weet verandert dit nog in de vervolgboeken. Wat dat betreft zit er voor mij te weinig magie en magische wereld in om vergeleken te worden met Harry Potter. De vergelijking met Downton Abbey begrijp ik wel. Het verhaal speelt zich af op het landgoed van de steenrijke meneer Vanderbilt. Verschil tussen standen, en dus tussen arm en rijk, is heel duidelijk in dit boek. En de prachtige locatie spreekt tot de verbeelding. Dat weet de auteur wel heel goed neer te zetten.

Aanrader

Ze had gedacht dat het bos lang zo erg niet kon zijn als haar vader had verteld, maar het bleek een veel duisterder, veel gevaarlijker oord te zijn dan ze zich ooit had voorgesteld.

Wat ik me wel kan voorstellen, is dat kinderen dit boek lezen vóór ze Harry Potter lezen. Als een soort opstapje naar de magische wereld. Ik ben wat magie en spanning betreft natuurlijk wel wat gewend, maar toch heb ik dit boek met veel plezier gelezen. De schrijfwijze van Robert Beatty leest lekker weg en is ook goed aangepast aan de tijd waarin dit verhaal zich afspeelt, namelijk 1899. Als lezer ging ik automatisch mee zoeken naar wie de man in de zwarte mantel zou kunnen zijn. En ik had meteen al sympathie voor de jonge, bijzondere Serafina. Wat dat betreft heeft de schrijver zijn doel absoluut bereikt. Je wordt in dit verhaal nog niet zozeer in een magische wereld gezogen, maar je wordt wel een verhaal ingetrokken waarvan je wil weten hoe het afloopt. En geloof me, die afloop is heel bijzonder, en dwingt je bijna om het volgende boek over Serafina op te pakken.