Joël Dicker zet je op het verkeerde been

11 april 2023 Gastrecensies

Als er een nieuw boek van Joël Dicker uitkomt, weet ik eigenlijk een ding zeker: ik wil het lezen! Pas verscheen ‘De zaak Alaska Sanders’ en toen ik aan de recensie wilde beginnen, kwam ik er tot mijn verbazing achter dat ik nog niet eerder een boek van hem hier heb genoemd. Hoogste tijd om dat recht te zetten!

Moordzaken met een twist

In alle boeken van Joël Dicker draait het om een moordzaak waarbij iets niet klopt. Ondanks overtuigend bewijs, is er eigenlijk altijd iets wat alles op losse schroeven zet. En er is altijd sprake van een schrijver, of een journalist, die denkt ‘iets rammelt aan deze zaak.’ Daarmee hebben de boeken een heel herkenbare stijl, waardoor ik er snel helemaal inzit. Tegelijkertijd zijn de plots zo onverwacht, dat ik tot nu toe nog nooit heb gedacht ‘dit had ik wel kunnen voorspellen.’ In drie van de boeken van Dicker heeft schrijver Marcus Goldman de hoofdrol – met als laatste deel in deze ‘serie’ het boek waar ik een recensie over wilde schrijven: ‘De zaak Alaska Sanders.’

Alaska Sanders: ‘vervolg’ op De zaak Harry Quebert

‘De zaak Alaska Sanders’ is een soort vervolg op wat, denk ik, tot nu toe het bekendste boek van Joël Dicker is: ‘De waarheid over de zaak Harry Quebert.’ Hier ontving Dicker een heleboel lof voor en een aantal grote prijzen. In het boek leer je de jonge schrijver Marcus Goldman kennen. Hij heeft een bestseller geschreven, maar heeft inmiddels last van een writers block. Dat zijn uitgever maar blijft vragen naar een volgend boek helpt Goldman niet. Op zoek naar inspiratie komt hij terecht bij een oud-docent van hem, Harry Quebert. Uiteindelijk zorgt dit voor inspiratie, want Quebert wordt verdacht van een moord die al dertig jaar eerder is gepleegd. En niet zomaar: het lijk van het vermiste meisje wordt gevonden in zijn tuin. Goldman gaat op zoek naar de waarheid en die blijkt heel anders te zijn dan gedacht.

Als lezer word je steeds op het verkeerde been gezet. Het plot zit heel ingenieus in elkaar en om eerlijk te zijn: toen ik later de serie keek die van dit boek gemaakt is, wist ik al niet meer hoe het precies zat.

Een nieuwe moordzaak

In ‘De zaak Alaska Sanders’ is het detective Perry Gahalowood die de hulp van Goldman inschakelt. Of eigenlijk doet zijn baas dat. Goldman is inmiddels bekend geworden door zijn boek over Harry Quebert. Gahalowood was als detective ook bij de zaak betrokken en hij en Goldman zijn bevriend gebleven. Dan krijgt Gahalowood een brief over een oude zaak, namelijk die van Alaska Sanders. Ook daar zouden fouten zijn gemaakt in het onderzoek en zou iemand al tientallen jaren onschuldig vast zitten. Samen met Goldman gaat Gahalowood op onderzoek uit. En natuurlijk komt ook Harry Quebert nog regelmatig in het verhaal terug. Met adviezen en met flashbacks. Dat je niet meer precies weet hoe het verhaal ging is overigens niet erg. Maar het is wel fijn als je enig idee hebt van het eerste boek, dus ik zou zeker aanraden om de juiste volgorde aan te houden met lezen.

Boek van de Baltimores

En als we het dan over de juiste volgorde hebben… er zit nog een boek tussen deze twee, namelijk het ‘Boek van de Baltimores,’ dat gaat over de familie van Goldman. Dit vond ik tot op heden het minste boek van Dicker, eigenlijk wist ik ook niet meer precies om welk drama het ging. En dat maakte wel dat ik de verwijzingen naar dat boek niet helemaal kon volgen. Wat wel jammer was, aangezien Goldman onder andere bij zijn oom, een van die Baltimores, op bezoek gaat en er in het boek meerdere keren verwezen wordt naar ‘het drama.’ Wat dus opnieuw pleit voor het lezen van de boeken in de juiste volgorde én er niet te veel tijd tussen te laten.

Meegezogen in de intrige

Joël Dicker wist mij in ‘De zaak Alaska Sanders’ meteen het verhaal in te zuigen. Er zijn best wat verschillende verhaallijnen, maar ze lopen zo goed in elkaar over dat het niet afleidt. Richting het einde dacht ik voor het eerst wel ‘nee dat kan niet alles zijn, er moet nog een twist komen.’ Dat was ook zo, maar bij eerdere boeken had ik dat niet voorvoelt. Maar dat deed niets af aan hoe knap ook dit plot weer in elkaar zit. Dat geldt overigens ook voor de twee boeken die niet over Goldman gaan: ‘De verdwijning van Stephanie Mailer’ en ‘Het mysterie van kamer 622’. Als je geen zin hebt in een serie van drie, dan zou ik die aanraden. Of nee – als je echt nog niets van Dicker hebt gelezen, begin dan met Harry Quebert. Het is een afgerond verhaal, dus je kunt het ook daarbij laten.