Schildpadden tot in het oneindige
De wereldwijde bestsellerauteur John Green schreef eerder al ‘een weeffout in onze sterren’, in Nederland het best bekend als de verfilming ‘the fault in our stars’. Later schrijft hij met ‘schildpadden tot in het oneindige’ een briljante roman over liefde, veerkracht en levenslange vriendschap. Een boek dat geen seconde verveelt, maar elke bladzijde opnieuw verbaast door de geniale schrijfstijl van de auteur.
Aza Holmes
Mensen zijn ongeveer vijftig procent bacteriologisch, wat wil zeggen dat zo’n beetje de helft van de cellen waaruit je bestaat helemaal niet van jou is. In mijn persoonlijke bioom leen iets van duizend keer zoveel microben als er mensen op aarde zijn, en vaak lijkt het alsof ik ze in en op me vóél leven en voortplanten en sterven.
De hoofdpersoon in ‘schildpadden tot in het oneindige’ kampt met hevige angsten. Aza Holmes twijfelt soms zelfs of zij aan het roer van haar leven staat of haar dwanggedachten. Vriendschap, of zelfs liefde, wordt door haar angsten haast onmogelijk gemaakt. Gelukkig heeft ze Daisy, die haar lijkt te accepteren hoe ze is.
Russel Pickett en zonen
En wij mensen zitten zo vast aan taal dat we tot op zekere hoogte wat we niet kunnen benoemen ook niet kunnen kennen. En daarom veronderstellen we dat het niet echt is.
Als Aza en haar beste vriendin Daisy het nieuws horen over de voortvluchtige miljardair Russel Pickett, besluiten ze samen op zoek te gaan naar aanwijzingen. De beloning voor de gouden tip over de verblijfplaats van de miljardair is een goede motivatie voor de twee.
In het huis van Russel Pickett wonen nu zijn twee zonen, Davis en Noah. Aza kent hen nog van toen ze nog kleine kinderen waren. Davis lijkt Aza, ondanks haar angsten en dwanggedachten, erg leuk te vinden. Ook bij Aza komen gevoelens los. Deze maken haar kwetsbaarder dan ze al was.
De verdwijning
Voelde mezelf wegglijden, maar zelfs dat is een metafoor. Omlaaggaan, maar dat is er ook een. Kan het gevoel zelf niet omschrijven, kan alleen zeggen dat ik mij niet ben.
Niemand weet waar Russel Pickett is gebleven. Is hij gevlucht of is er iets ergers met hem gebeurd? Door het boek heen blijft de verdwijning een belangrijke rode draad, maar belangrijker zijn de onderlinge relaties tussen Aza, Daisy en Davis en de mentale gesteldheid van Aza. Hoe de geestelijke gezondheid van een persoon het eigen leven en die van de omgeving kan beïnvloeden, wordt door John Green perfect beschreven. Het onvermogen om woorden te vinden die een gevoel van pijn of ‘gekte’ omschrijven, zijn niet eerder zo raak geweest als in dit boek.
Aza valt voor Davis, al weet ze nog niet hoe ze een relatie moet vormgeven.
Schildpadden
We zeggen altijd dat we ons onder de sterren bevinden. Dat is natuurlijk niet zo – er is geen onder of boven, en de sterren omringen ons trouwens. Maar we zeggen dat we ons eronder bevinden, en dat is fijn. Zo vaak verheerlijkt de taal de mens – de mens is ‘hij’, andere dieren zijn ‘het’ – maar de taal plaatst ons tenminste wel onder de sterren.
‘Schildpadden tot in het oneindige’ is voor mij de kennismaking met John Green. En wat voor een! John Green weet je als lezer te pakken en vast te houden. Ik vloog door het boek heen en mijn honger naar iets nieuws, iets verrassends, werd keer op keer opnieuw gestild. De titel van het boek is schitterend, al kom je daar pas laat in het verhaal achter. Die spanning intrigeert mij en de nieuwsgierigheid maakt dat ik het boek niet meer weg wilde leggen. Hoe geestelijke gezondheid door het hele boek aanwezig is, vind ik mooi. John Green weet dit onderwerp met veel respect te benoemen. Hiermee kan hij een voorbeeld zijn voor vele andere schrijvers. Hetgeen wat veel mensen met geestesziekten voelen, ongeacht welke soort of vorm, weet hij onder woorden te brengen.
En toch worden deze zware onderwerpen met gemak gegoten in het leven van een tiener. Een tiener die hunkert naar vriendschap en liefde. Die haar moeder tevreden probeert te stellen. Een tiener als elke andere tiener.
Next Post
