Maria Stahlie

13 november 2019 Marga van der Vet

Maria Stahlie is het pseudoniem van Madeline Tolhuizen (1955) schrijfster van verschillende verhalenbundels en romans. Eénmaal een boek van haar gelezen en je bent geïnteresseerd in haar gehele oeuvre.

Niet bepaald media-geil

Maria Stahlie is tamelijk onbekend. Zij heeft geen eigen website en op internet worden slechts een paar persoonlijke dingen over haar vermeld op pagina’s van de uitgevers. Je zal haar dan ook niet bij DWDD aan tafel zien zitten of tegen komen op het boekenbal.
Dat is prima, want sommige schrijvers, zoals Maria Stahlie dus, kiezen bewust een bepaalde mate van anonimiteit. Zodoende blijft bovendien de nadruk op het werk liggen in plaats van op de persoon in kwestie.

Kwaliteit met hoofdletters

Maria Stahlie’s boeken zijn de moeite waard. Op internet zijn wel veel recensies te vinden die een nogal verschillend zijn qua oordeel. Ik heb haar hele oeuvre gelezen en vind dat sommige boeken echt indruk maken. Ik lees ze zelfs graag een tweede of derde keer.

Waar Maria Stahlie vooral erg goed in is, is het neerzetten van een bepaalde sfeer. Een aantal boeken spelen zich af tijdens snikhete dagen. Die voel je dan ook aan lijf en leden. In De Vlinderplaag wordt de hete maand augustus in Parijs zo beeldend beschreven dat je de benauwde straatjes van Parijs kan ruiken en de hitte ziet trillen boven het asfalt. Sint-Juttemis speelt zich grotendeels af in een bloedhete setting in Parijs. Een verrassend boek, vooral vanwege het totaal onvoorspelbare einde.

Korte verhalen of dikke boekwerken

In haar boeken worden de karakters van de personen goed uitgediept en er vindt vaak een hele ontwikkeling plaats. Het boek De lijfarts is hier een perfect voorbeeld van. De hoofdpersoon sleurt zichzelf door een diepe depressie, maar weet de draad weer op te pakken. Het gevoel van vertraging van tijd en focus op micro-niveau, hetgeen vaak wordt ervaren bij een depressie, is erg mooi en memorabel beschreven. Het boek is een dikke pil, maar je krijgt bijna spijt als het uit is.

Daarnaast zijn haar korte verhalen ook erg goed en vooral origineel. In ‘Zondagskinderen’ staan een paar verhalen die je je nog lang zal herinneren. ‘De Vlinderplaag’, welke bestaat uit twee iets langere verhalen, is een juweeltje.

Doorlees-factor

Maria sleurt je mee in haar verhalen en de doorlees-factor is dan ook hoog. Ik moet toegeven, dat sommige boeken iets té veel van het goede zijn qua verdieping, maar dat is een persoonlijke smaak.
Het zijn geen oppervlakkige personages of situaties die zij in haar boeken beschrijft.

Aanrader en origineel cadeau

Eén boekenplank in mijn boekenkast staat vol met de boeken van Maria Stahlie. Ze heeft er inmiddels aardig wat op haar naam staan. Ik ken helaas weinig mensen die haar als schrijfster kennen of haar boeken kennen.
Aan allen zou ik willen zeggen: ‘probeer eens een boek van haar of geef er een aan een andere boekenwurm cadeau’.

In het jaar 2005 ontving Maria Stahlie De Annie Romeinprijs voor haar oeuvre. Een overzicht:

Boogschutters
De lijfarts (genomineerd voor de Anna Bijnsprijs)
De middelste dag van het jaar
De sterfzonde, of De ingebeelde dode
De vlinderplaag
Egidius
Galeislaven
Het beest met de twee ruggen (genomineerd voor de Ako literatuurpijs en de Libris literatuurpijs)
Het woeste gevecht
Honderd deuren (onderscheiden met de Multatuliprijs)
In de geest van de Monadini’s
Scheerjongen
Sint-Juttemis
Unisono
Verleden hemel toekomst
Zondagskinderen