Marceline over het schrijven van ‘Thuisreis’

Het is een droom voor veel aspirant-schrijvers: je eigen roman publiceren. Voor velen blijft het bij dromen, maar voor een aantal komt hun wens uit. Marceline de Waard volgde haar droom en debuteerde onlangs met de roman ‘Thuisreis‘. In een kort interview vertelt ze meer over haar schrijverschap, de weg naar publicatie en – uiteraard – over haar boek.

Hoe kwam je op het idee voor je boek Thuisreis?

‘Het idee ontstond nadat ik een artikel las over vrouwen van middelbare leeftijd die hier in Nederland alles achterlieten en als digitale nomaden door Europa trokken, levend van wat zij via internet konden verdienen. Omdat ik hou van Ierland, maakte ik er een vertrek naar dat land van. Daarmee ging ook een ander denkproces van start: waarom koos Eileen voor Ierland? Welke weerstand komt ze tegen?’

Hoe lang heb je aan ‘Thuisreis’ gewerkt?

‘Ik begon met het verhaal in de zomer van 2017. In de kleine twee jaar daarna groeide het uit tot deze roman. April 2019 leverde in het manuscript in bij mijn uitgever en in september startten we met de eerste redactieronde. Overigens werkte ik er niet permanent aan. Ik werk ook als projectleider bij de overheid en tussendoor bleef ik korte verhalen schrijven.’

In je boek lijken je voorbestemd te zijn om elkaar te ontmoeten. Is dat een thema wat jou al langer bezighoudt of boeit?

‘Lotsbestemming, ‘het moest zo zijn’, is een thema dat ik ook graag gebruik. Het geeft een stukje mysterie waar ik van hou. Voorbeelden, naast ‘Thuisreis’,  zijn het verhaal ‘een nieuw leven’, met als context een Schots kasteel dat verloot wordt (opgenomen in de bundel ‘Schandalig en andere zondagverhalen’) en ‘De meerman’, dit draait rond een mythe in een vissersdorpje in Cornwall. Dit verhaal neem ik op in de tweede bundel zondagverhalen die, als het goed is, februari 2021 verschijnt.’

Als kind wilde je al schrijfster wilde worden. Toch heeft het een tijd geduurd voordat je ging schrijven. Wanneer heb je besloten om je droom toch na te jagen?

‘Het was zo’n kinderdroom waar je nooit meer aan denkt. Bij mij kwam de droom onverwacht terug toen ik rond mijn vijftigste ging netwerken voor mijn werk: “wat vind ik nu echt leuk en wat voor soort baan ambieer ik voor de volgende stap in mijn carrière?” waren vragen die centraal stonden in verschillende loopbaangesprekken . In een van die gesprekken bracht iemand de Schrijversacademie ter sprake. “Grappig,” zei ik, “als klein meisje wilde ik altijd schrijfster worden.” Het maakte echter wel wat los: dat weekend keek ik op de site van de Schrijversacademie en de maandag erna belde ik om te informeren over lestijden en tijdsbelasting. Les op zaterdagmiddag en één à anderhalve dag per week tijd, maakte dat het haalbaar was voor mij. Ik schreef mij dan ook gelijk in en een paar weken later had ik mijn eerste les. Ik kreeg toen al vrij snel een mailtje van de docent: “volgens mij heb jij talent”.  Daarna ben ik niet meer gestopt met schrijven en toen ik tweeënhalf jaar geleden de kans kreeg om vier dagen te gaan werken, greep ik dat met beide handen aan. Dat is overigens het enige dat jammer is aan het schrijverschap: van de verdiensten kan je niet leven.

Je hebt uiteindelijk de stap gemaakt om een uitgever in de arm te nemen. Hoe kwam je bij Ambilicous uit?

‘Zoals gezegd, schrijf ik ook korte verhalen: iedere zondag publiceer ik er één op mijn website (www.marcelinedewaard.nl). Dit gebruik begon februari 2017: ik plaatste toen als ‘grap’ na een verjaardagsfeestje op zondagochtend een verhaaltje op Facebook, later bleek dit de aanzet tot een zeer gewaardeerd wekelijks gebruik. Verschillende mensen vroegen mij ook waarom ik deze ‘pareltjes’ niet uitgaf. Ik voelde er niet zo veel voor, pas als mijn eerste roman klaar was, wilde ik een uitgever zoeken. Ik begreep echter steeds meer dat het niet zo simpel is om een uitgever te vinden en bedacht dat het wellicht zou helpen als ik alvast een gepubliceerd boek zou hebben. Om die reden schreef ik drie kleinere uitgevers aan die mij kenden van mijn wedstrijdverhalen: zouden zij geïnteresseerd zijn om mijn verhalen uit te geven? Binnen een paar dagen had ik twee serieuze aanbiedingen. Uiteindelijk koos ik voor Ambilicious.’

Heb je misschien tips voor andere schrijvers die de stoute schoenen aan willen trekken en hun boek of verhaal willen publiceren?

‘Zeker. In de basis komt het volgens mij hierop neer: schrijfmeters maken, meedoen met wedstrijden en om leren gaan met feedback. Schrijven is namelijk een vak en om je verhaal gepubliceerd te krijgen, zal je keihard moeten werken en ertegen moeten kunnen om af en toe flink onderuit te gaan.

Misschien ook een leuke tip voor (beginnende) schrijvers, deze zomer organiseer ik een schrijfwedstrijd.

Meer informatie en recensie

Meer weten over Marceline, haar verhalen en haar bundel ‘Schandaling en andere zondagverhalen’? Bezoek dan haar website. Daar lees je ook hoe je mee kan doen aan de schrijfwedstrijd. En lees mijn recensie over Thuisreis.