Kleedkamer in kindertijd

Patrick Modiano schreef met ‘Kleedkamer in kindertijd‘ een boek met een fascinerende titel. Eentje die meteen nieuwsgierig maakt. Wat gebeurde er in die bewuste kamer tijdens de jeugd van de hoofdpersoon? In deze roman laat Modiano veel aan de verbeelding van de lezer over. Sterker nog, er worden gedurende het verhaal steeds meer vragen opgeworpen. Je wordt meegenomen naar het verleden, maar veel blijft onduidelijk. De hele sfeer van dit boek is daardoor melancholisch en mysterieus.

Het verhaal gaat over Jimmy Sarano, een man die in een lome, door de hitte lamgeslagen Zuid-Spaanse stad zijn dagen vult door te werken aan een radiofeuilleton voor Radio-Mundial.

“Het [feuilleton] draait om verdwenen mensen die nog in leven zijn, om de hoop degenen die je in het verleden bent kwijtgeraakt ooit weer tegen te komen. Het onherstelbare heeft nooit plaatsgevonden, alles wordt weer zoals het was.”

Sarano leidt een stroperig en ook eenzaam bestaan. Dat verandert wanneer hij in een café een jonge mysterieuze vrouw ontmoet. Hij meent deze Marie te herkennen uit zijn jongere jaren in Parijs. Een verleden waarvan veel niet duidelijk is. Gaandeweg het verhaal blijkt dat hij destijds Jean Moreno heette en een beroemd schrijver was. De lezer krijgt kleine fragmenten te zien van wat er zich in de Franse hoofdstad afgespeeld heeft. Zo nam Jean het dochtertje van de door hem aanbeden artieste Rose-Marie onder zijn hoede. Zijn dit meisje en Marie dezelfde persoon?

Herinneringen aan vroeger

Maar wat je als lezer te weten komt blijft onduidelijk. Je leest flarden van herinneringen zonder dat het verband duidelijk wordt. Je krijgt steeds weer te maken met nieuwe vragen. Wat gebeurde er precies bij een auto-ongeluk? Waarom is hij uiteindelijk de stad ontvlucht? Waarom wordt hij in de gaten gehouden door een voormalig chauffeur van een rijke Amerikaanse? Welk verhaal wil een opdringerige journalist hem ontfutselen? Moreno laat veel aan de fantasie van de lezer over, maar die blijft vaak met onbeantwoorde vragen achter.

Melancholisch en mysterieus

Net zoals de hoofdpersoon terugdenkt aan vervlogen tijden, zo is ook de sfeer van ‘Kleedkamer in kindertijd’ melancholisch. Modiano toont de eenzaamheid van Jimmy Sarano aan de hand van de omschrijvingen van de stad. Hij omschrijft de verlaten straten tijdens de siësta, de bussen waar geen passagiers in zitten of het uitzicht op het balkon va de buurman die iedere dag opnieuw zijn gymnastiekoefeningen doet. Alles wat Modiano beschrijft staat in dienst van het gevoel van melancholie om een vervlogen verleden, verval en verlies. De hele roman ademt ook de sfeer van mysterie en onafheid. Het personage van Marie blijft ongrijpbaar en het verhaal over wat er in het verleden is gebeurd is incompleet. Het is als het thema van het feuilleton waar Sarano aan schrijft: Hij wil graag het weer iets uit zijn verleden terugvinden, iets herstellen, maar slaagt er niet in. Modiano heeft in dit boek thema en vertelwijze perfect op elkaar afgestemd.

Veelzeggende cover

Je verwacht als lezer een inkijk in de ziel van de hoofdpersoon, maar je komt bedrogen uit. De cover van ‘Kleedkamer in kindertijd’ is wat dit betreft erg veelzeggend. De foto op de cover toont een raam waarvan de luiken geopend zijn, maar door de vitrage kun je toch niet goed naar binnen kijken. Zo is het ook in deze roman. Veel blijft schimmig en juist daardoor blijft het boek nadat je het gelezen hebt nog een tijdje in je geheugen hangen.

Share on Facebook

Opslaan