Interview met Joris Hoekstra

Eerder kon je hier op het blog al de recensie lezen van ‘Stukjes van David’, een indrukwekkend verhaal over je eigen identiteit zoeken. We vroegen auteur Joris Hoekstra naar zijn inspiratie.

Fijn dat je ons te woord wilde staan Joris. Om maar bij het begin te beginnen, wie is Joris Hoekstra?

Mijn naam is Joris, ik ben 32 jaar en woon in Utrecht met mijn vriend Luuk en hond Mickey. Ik ben opgegroeid in Noord-Brabant in een gezin van vier kinderen en ben zelf een nakomer. Ik heb tijdens mijn studie een aantal jaren in Nijmegen gewoond en inmiddels woon ik zo’n tien jaar in Utrecht. In mijn dagelijks leven werk ik in Amsterdam en houd ik me bezig met organisatieverandering.

Ondanks worstelingen die ik zelf heb gehad met mijn identiteit, het verlies van mijn beide ouders en een periode van depressie heb ik het idee dat ik luchtig, positief en sterk in het leven sta. Ik heb ontzettend fijne mensen om mij heen en ben nu op het punt in mijn leven waarop ik mijzelf kan zijn en bewuster keuzes maak die bij mij passen.

Kun je ons iets meer vertellen over hoe ‘Stukjes van David’ ontstaan is?

‘Stukjes van David’ is een spontaan en uit de hand gelopen idee. In het voorjaar van 2020 ben ik door de Coronacrisis en de lockdown zoals vrijwel iedereen veel thuis geweest en heb ik meer vrije tijd gehad. Doordat alles meer tot rust kwam, pakte ik spontaan een oude hobby op die ik al lang niet meer had uitgeoefend: schrijven. Ik ben begonnen aan een verhaal, puur voor mijn eigen vermaak en ontspanning, en merkte dat ik er meer plezier in had en inspiratie door kreeg dan ik had kunnen bedenken. In een maand tijd ben ik tot een verhaal gekomen dat ik heb laten lezen aan mensen om mij heen. Zij waren enthousiast en stimuleerden mij om het verhaal echt als boek uit te geven. Na een aantal verbeterslagen is het geworden wat het nu is.

Het schrijven van dit boek was voor mij echt een creatief proces waarbij ik vooraf over niets had nagedacht. Ik was zelf verrast door het resultaat. Ik denk dat ik al langere tijd iets met de thema’s uit het boek wilde doen en dat daarom het schrijven zo snel en spontaan ging. Kennelijk wilde ik graag een verhaal vertellen.

Het is niet makkelijk om jouw hoofdpersoon David te leren kennen. Gaat hier nog iets achter schuil?

Dat klopt. Je leert David vooral kennen door de mensen om hem heen en wat hij meemaakt. Hij is opgevoed in een gezin waarin door beschadiging veel schaamte heerst en niet over gevoelens gesproken wordt. Een gezin dat in sommige opzichten afgeschermd heeft geleefd. Dat maakt de zoektocht voor David naar zijn identiteit extra complex. Welke stukjes zijn van hemzelf en welke stukjes zijn van anderen? Door niet direct alles over David prijs te geven, hoop ik dat de lezers de zoektocht met hem meemaken en hem geleidelijk – zoals hij zichzelf – steeds beter leren kennen. Tenslotte is gaat in het echte leven ook een heel geleidelijk.

Er wordt vaak gezegd dat het eerste boek van een schrijver gebaseerd is op het eigen leven. Is dat bij ‘Stukjes van David’ ook zo?

Het boek is niet autobiografisch. Ik zie mezelf niet als één van de personages. Uiteraard heb ik wel veel van mezelf en de thema’s die me bezighouden in het verhaal gestopt. Denk aan worsteling met identiteit, depressiviteit en verlies van ouders. De gebeurtenissen en personages zijn echter fictief.

Je boek gaat niet over luchtige onderwerpen: je eigen identiteit zoeken, geloof, depressie, zelfmoord. Hoe heb je er voor gezorgd dat het boek niet te donker is geworden?

Ik denk door het leven van David weer te geven zoals David zelf: in meerdere stukjes. Het leven heeft donkere kanten, maar ook hele luchtige kanten. Door zwaardere thema’s af te wisselen met optimisme, enige naïviteit, saamhorigheid en humor denk ik dat het boek niet te zwaar is geworden, maar nog steeds wel een verhaal vertelt. Dat is ook wat ik van lezers hoor.

Je hebt de recensie op ons blog gelezen. Herken je jouw boek hierin? Is er nog iets dat je daaraan wil toevoegen?

Ik herken mijn boek absoluut in de recensie. Ik vind het mooi om te lezen dat je – als je het verhaal leest – niet anders kan dan van David gaan houden. Ik hoop heel erg dat wij als maatschappij  de mensen die worstelen met identiteit en geconfronteerd worden met discriminatie, haat en uitsluiting om wie zij zijn iets beter gaan begrijpen. En daardoor net als van David iets meer van hen gaan houden.

Ben je van plan om nog een boek te schrijven?

Zoals gezegd is het boek vrij spontaan ontstaan. Ik ben momenteel niet bezig met een nieuw boek en Wel heb ik gemerkt dat lezers en ook ikzelf plezier hebben beleefd aan het boek en dat mensen er in sommige gevallen ook écht iets aan gehad hebben. Dat stimuleert me wel om in de toekomst nog eens een boek te schrijven. Sommige lezers vragen actief naar een vervolg op dit boek. Dat vind ik heel leuk om te horen. Ik heb echter nu nog geen idee of dat vervolg of een compleet ander boek er gaat komen.

Je doneert de opbrengst van het boek aan het COC. Heeft deze organisatie in jouw leven een rol gehad?

Niet direct. Ik ken wel mensen die er actief zijn of actief zijn geweest. Ik vind het mooi dat mensen zich zo sterk inzetten voor gelijke rechten en een inclusieve samenleving. Indirect heeft het COC samen met andere organisaties ervoor gezorgd dat ik nu vrijer kan leven dan eerder mogelijk was. Tegelijkertijd zijn er nog steeds grote uitdagingen en om die reden draag ik graag bij, zodat we niet verliezen wat we verworven hebben en we verder bouwen aan een inclusieve samenleving.

Heb je nog een gouden tip voor de aspirant-schrijvers die dit blog lezen?

Mijn advies aan auteurs die zelf iets willen uitgeven is dan ook om vooral plezier te hebben in het proces en trots te zijn op dat je een verhaal hebt geschreven dat – ongeacht het aantal – door mensen wordt gelezen. Als het schrijven je iets heeft gebracht en je ook maar één persoon hebt weten te raken met je verhaal is dat in mijn ogen al heel veel waard.

Meer weten over het uitgeefproces van Joris Hoekstra? Lees het blog dat hij hierover schreef voor Queesten.

Share on Facebook

Opslaan