Het einde van de oceaan
‘Het einde van de oceaan’ is geschreven door de Noorse Maja Lunde en vertaald door Lammie Post-Oostenbrink. Het is een dystopische roman die zich in de nabije toekomst afspeelt.
Cover en titel
Het boek wordt aangeprezen met de woorden: Voor liefhebbers van Margaret Atwood. Dat maakt mij nieuwsgierig want het lijkt mij als schrijfster niet eenvoudig om ‘La Grand Dame van de literatuur’ te evenaren. Maar het verhaal en de schrijfstijl van Maja Lunde doen inderdaad veel denken aan de dystopische romans van Margaret Atwood. Het boek pakt je meteen want het is erg vlot geschreven en het verhaal is zo realistisch dat je deze roman niet snel zal vergeten.
Signe, milieuactiviste 2017
Verhaallijn één gaat over Signe, een oudere vrouw die met haar boot onderweg is van Noorwegen maar Frankrijk. Signe is milieuactiviste en razend over het feit dat gletserijs in grote kisten wordt verscheept naar verre landen waar het ijs als pure decadentie wordt gebruikt voor ijsblokjes in cocktails. Ze steelt kisten met ijs en wil haar ex verrassen met dit ‘cadeau’. Haar ex heeft haar namelijk in het verleden in de steek gelaten tijdens een demonstratie.
Signe denkt terug aan die tijd en de strijd tegen met milieu die niet alleen haar en haar ex, maar ook haar vader en moeder uit elkaar dreef. Haar moeder was hoteleigenares en vond alleen haar hotel en de commercie belangrijk. Haar vader was zeer milieu-bewust en kon het echter niet verkroppen dat er voor commerciële redenen, een stuwdam in de rivier zou worden gebouwd. De stuwdam zou leiden tot aantasting van het landschap en de gletsjer vernietigen. Tijdens die bewuste demonstratie kwamen Signe, haar vader en enkele dorpelingen letterlijk en figuurlijk lijnrecht tegenover de exploitanten én haar moeder en ex, te staan.
Over de oceaan
Signe zeilt alleen over de oceaan en heeft het niet gemakkelijk. Als zij eindelijk aankomt in Frankrijk laat zij haar boot achter en loopt naar de woning van haar ex en toont hem later de plastic kisten vol gletsjer ijs. Hij moet lachen en sluit haar in zijn armen. Hier is het verhaal een open einde en aan de lezer zelf om in te vullen hoe zij samen hun oude dag doorbrengen. Maar de kisten met ijs en de verlaten boot spelen een belangrijke rol in de toekomende tijd.
David en Lou 2041
Verhaallijn twee. David en zijn dochtertje Lou zitten in een vluchtelingenkamp. Hun stad is verbrandt en samen met zijn vrouw en hun kinderen sloegen zij op de vlucht. Hij is echter zijn vrouw en babyzoon kwijt en wacht in het kamp op bericht van het Rode Kruis of zij nog leven. Het water is opgeraakt in de wereld en iedereen staat onder een beperkt rantsoen. Het is tergend heet en David en Lou kunnen niets anders doen dan wachten en zien te overleven.
Om de tijd te doden wandelen zij in de omgeving en treffen een oude verlaten boot aan. Hierin kan Lou spelen en David tot rust komen. In het kamp leert David leert Marguerite kennen waar hij een seksuele relatie mee heeft maar zich hier voor schaamt. Marguerite is echter vasthoudend en sluit zich bij hen aan als David en Lou ook moeten vluchten uit het kamp. De situatie in het kamp verslechtert namelijk per dag en door de droogte slaat de brand toe.
Het einde van de oceaan
David, Lou en Marguerite verhongeren langzaam en besluiten per dag te leven. In een euforische toestand vrijen David en Marguerite waarbij zij worden gezien door Lou. Lou rent het bos in, achtervolgd door David die haar nauwelijks kan bijhouden. Hij raakt haar kwijt maar treft haar uiteindelijk naast een stapel plastic kisten vol water…
Aanrader
Het boek is absoluut de moeite waard om te lezen. Maja Lunde schrijft heel prettig en de verhaallijnen zijn geen moment saai of te langdradig. Hoe de twee verhaallijnen met elkaar verweven raken, kom je pas na een tijdje achter. De open eindes van het boek zijn sterk. Het laat veel aan de fantasie van de lezer over.
Het tij keren om de grote klimaatsverandering te beperken, is de grote boodschap van Maja Lunde in haar romans. Ik ga zeker haar boek ‘De geschiedenis van bijen’ ook lezen.
Next Post
