Herinneringen aan Lady Linda

26 juni 2021 Marga van der Vet

Naar aanleiding van mijn vorige blog over ‘Luisterend lezen is het nieuwe mindfulness’ kreeg ik ineens een paar tips over interessante luisterboeken. Uiteraard neem ik jullie tips allemaal serieus en het eerste luisterboek was ook meteen een voltreffer. Het boekje ‘Herinneringen aan Lady Linda’ heeft mijn hart gestolen!

Herinneringen aan Lady Linda

Het verhaal gaat over een vrouw en haar paard. Hier hebben we al vaker op deze website over geschreven want vrouwen hebben vaak een bijzondere band met paarden. De band tussen Edith van der Meulen en haar paard Lady Linda is wel een héél bijzondere. Niet alleen omdat Lady Linda zo’n verschrikkelijk leuk, lief en vrolijk paard is, maar omdat Edith blind is.

Paardrijden met een handicap

Edith schrijft over haar herinneringen aan haar paard tussen 20 april 1957 en 9 juli 1962. De tijdsgeest ervaar je in dit boek vooral omdat Linda staat gehuisvest in de Scheveningse Manege en het straatverkeer er toen nog anders uitzag. Dit laatste woord geldt voor Edith niet letterlijk. Edith en Linda weten hun weg te vinden over de boulevard, door de straten, door de duinen richting Meijendel en langs het strand, op gevoel, door herkenningspunten en vooral op basis van vertrouwen in elkaar.

Geleidelijk aan had ik onze verschillende routes in mijn hoofd in kaart gebracht. Aan de hand van herkenningspunten zoals voetpad-oversteekjes, kruisingen, bochten en zelfs laaghangende takken, waarvan het bestaan mij door eerder contact was bijgebleven. Daardoor wist ik ook waar wij vrijelijk konden draven en galopperen.

Passie voor paarden en het leven

Het verhaal gaat voornamelijk over de buitenritten die Edith met Linda maakt en de verzorging van haar paard. Ze vertelt veel over problemen waar ze tegen aan liep maar ook over hoe zij dit altijd weer wist op te lossen. Linda was niet alleen een superbraaf paard maar ook een echte deugniet. Soms nam Linda stiekem een andere route en raakten ze verdwaald. Door haar openheid over haar blindheid was er gelukkig altijd iemand die haar hulp bood. En natuurlijk verbazing alom. Een jonge, blinde vrouw alleen te paard, riep bij iedereen veel respect op.

Een leuke anekdote is ook de alinea waarin zij vertelde dat ze niet op tijd weg was uit de Waalsdorpervlakte. De NAVO moest even wachten met de geplande schietoefeningen. Maar dat deden ze voor haar zonder probleem.

Bewondering voor Edith

Het boekje is prettig om te luisteren en lezen. De schrijftaal is mooi en literair. Bovendien is het nergens te emotioneel of langdradig. Edith is een erg sterke vrouw en maakt indruk door hoe zij met haar handicap omgaat. Als ze schrijft over hoe zij geniet van haar prachtige ritten door de natuur, dan geniet je mee want haar beschrijvingen zijn bijzonder fraai. Als het gezichtsvermogen verloren is, zijn er altijd andere zintuigen die sterker worden ontwikkeld. Zij ruikt, voelt en hoort het landschap en je ‘voelt’ al gauw met haar mee.

Aan het leven van Lady Linda komt in 1962 een einde. Ze was al op leeftijd toen Edith haar kocht maar ondanks de uitstekende verzorging, wilde Linda op een dag niet meer opstaan. Een goedbedoelde vakantie in het weiland deed haar de das om. Zij holde achteruit en maar de oorzaak bleef onduidelijk. Uiteindelijk werd ze naar de dierenkliniek in Utrecht gebracht waar na drie weken geen verbetering meer in haar gezondheidstoestand optrad.

Drie slopende weken tussen hoop en vrees waren voorbijgegaan. Het was aan mij om tot een beslissing te komen. Wat moest ik doen? Haar terughalen om haar lijden te rekken? Toen heb ik de knoop doorgehakt. Ze was van mij en aan mij overgeleverd. Haar levensplezier was de mijne. Nu dit voor haar in het tegendeel was veranderd, mocht en wilde ik haar niet in leven houden alleen omdat ik haar niet wilde missen…