Elitepauper – Freek van Kraaikamp

Gastrecensie van Nick

‘Elitepauper’ is de eerste roman van schrijver en columnist Freek van Kraaikamp. Dit zou je echter niet zeggen wanneer je verdwaalt in deze roman. De schrijver heeft wat mij betreft een zeer prettige manier van schrijven. Hij gebruikt geen onnodig moeilijke woorden, maar wel zijn eigen schrijfstijl. Een schrijfstijl waarvan je het idee hebt dat deze past bij het verhaal dat hij vertelt. Een schrijfstijl die past bij de hoofdpersoon van deze roman.

“ Je kent ons niet, toch heb je een mening over ons. Wij zijn de jongens van de tribune” zo trap het boek van Freek van Kraaikamp af.

‘Elitepauper’ is een grip uit het leven van een jongeman. Door menig mens in de maatschappij zou hij bestempeld worden als succesvol. Hij werkt voor een groot bedrijf en heeft een succesvolle kantoorbaan. Zelf worstelt hij nogal met zijn baan. Hij heeft het gevoel dat hij betaald krijgt voor het heen en weer schuiven van wat nummers in een Excel sheet. Hij heeft overduidelijk niet het gevoel dat zijn werk op eniger wijze bijdraagt aan een betere wereld.

Omgaan met dagelijkse sleur Elitepauper stijl

Om met het gevoel van dagelijkse sleur om te gaan, leeft de hoofdpersoon zich in het weekend helemaal uit. Hij dompelt zich onder in een wereld van voetbal, voetbalgeweld, alcohol en drugs.

Zelf kwam ik via een top 100 aller tijden terecht bij deze geweldige roman. Een echte aanrader voor mensen die een kijkje in het leven willen van een voetbalhooligan. Of voor mensen die zelf te kampen hebben met sleur op het werk.

De schrijfwijze van Van Kraaikamp doet me denken aan de films van Quentin Tarantino en American Psycho. Het boek zit vol oneliners, anekdotes en lugubere inkijkjes in de gedachten van de hoofdpersoon.

Zo spendeert de hoofdpersoon van ‘Elitepauper’ een paar uur op kantoor in gedachte over de moord op zijn manager. Hij stelt zich verschillende scenario’s voor om zijn manager te vermoorden met verschillende moordwapens. Het belangrijkste is dat het een legendarische moord moet zijn en dat er nog jaren door heel het land over gesproken moet worden. Uiteindelijk valt de moordwapen keuze in zijn fantasie op de koffiemok in de kantine met een foto van het EK van 1988. Veel legendarischer dan dat wordt het volgens de hoofdpersoon niet.