Dodo: het verhaal van Dorian

Mohana van den Kroonenberg schreef in 2022 haar kinderboekendebuut Dodo. Ook schrijft ze vaker korte verhalen die in verhalenbundels worden opgenomen. Dodo is een bijzonder boek. De manier waarop Mohana van den Kroonenberg de gedachten van Dorian aan het woord laat, zonder dat Dorian zelf (een tijd lang) enig woord spreekt, vind ik heel mooi gedaan. Dit is een boek wat ik aan zou raden aan gevoelige, jonge tieners. Voor hen kan dit boek laten zien dat je je angsten ook los mag durven laten.

Brugklas

Vanmorgen, om een uur of tien, heb ik besloten om nooit meer te praten. Het laatste woord dat ik uitsprak, was ‘Dodo’. Ik had eigenlijk iets anders willen zeggen, maar ik zei ‘Dodo’.

Dorian gaat naar de brugklas, samen met zijn beste vriend. Op de eerste dag mag iedereen zich aan de klas voorstellen. Dorian wilde zeggen: ‘ik ben Dorian’, maar wat er uit komt is de i van ik. Dorian stottert, en juist op dit moment blijft hij steken in zijn woorden. Als ook zijn beste vriend niet voor hem op komt, voelt Dorian zich zo alleen dat hij besluit nooit meer te praten…

Dodo

Het duurt even voordat ik zie wat ik zie, voordat ik begrijp wat ze zo grappig vinden, dat het de moeite waard maakte me te komen halen, me vast te grijpen en me hier neer te zetten. Het lijkt alsof alles draait, of heel deze zaal, heel dit museum, zeg maar gerust de hele wereld, draait om wat daar staat, om wie daar staat.

Dorian zegt geen woord meer, maar Mohana van den Kroonenberg heeft dit jeugdboek op zo’n manier geschreven dat je wel weet wat er in zijn hoofd gebeurt, en dat is een heleboel. Zijn klasgenoten noemen Dorian nu dodo. Met de klas gaan ze een dagje naar een museum, waar Dorian oog in oog komt te staan met een echte dodo. En daar begint het grote avontuur.

Het is prachtig hoe echt de dodo wordt in het leven van Dorian. Als lezer weet je dat het niet kan kloppen; de dodo is uitgestorven. Maar in het hoofd van Dorian is hij levensecht. De jongen lijkt zelfs een beetje de weg kwijt te raken in zijn poging het de dodo naar zijn zin te maken.

Moed

Als ik hem omhels, voel ik zijn warmte. Voorzichtig leg ik mijn hoofd zachtjes op zijn schouder, zonder te leunen. Bleef hij maar…

Met vrienden, zijn familie en een hoop moed en vertrouwen lukt het Dorian om dodo los te laten en zijn eigen pad weer op te stappen. De gedachte achter het boek vind ik prachtig, de uitvoering is ook heel mooi. Maar wat ik me wel afvraag is of de doelgroep niet beter gekozen kon worden. Kinderen van 9 tot 12 jaar vinden ‘Dodo’ misschien wat vaag, onduidelijk. Zelfs ik vroeg me tijdens het lezen af waar de grens tussen werkelijkheid en fantasie ligt. Toch vind ik ‘Dodo’ wel een aanrader, als je als jonge tiener van psychologische boeken houdt.