Ode aan het boeken uitwisselen

5 juni – de dag van de minibieb. Tijd voor een ode aan het prachtige verschijnsel van boeken uitwisselen met een vreemde. En dat kan niet alleen via de minibieb!

Waarom zou je boeken willen uitwisselen?

En met een onbekende nog wel. Voor mezelf sprekend, en dit klinkt misschien wat vreemd: ik heb twee boekenkasten en meer wil ik er niet. Vroeger wilde ik een huis vol boeken, met in iedere kamer veel boekenkasten. Alle verhuizingen in mijn verleden, ik ben zo’n acht keer verhuisd inmiddels, hebben daar verandering in gebracht. Al die kasten vol boeken inpakken, oppakken en weer uitpakken vond ik best een ding. Ook al denk ik niet dat we nog snel zullen verhuizen, twee kasten vol vind ik een mooi aantal. Dus ieder boek waarvan ik denk ‘dat ga ik niet nog een keer lezen’ geef ik weg of breng ik weg.

Waarom ik dan boeken koop en niet uit de bibliotheek lees? Dat is een vraag voor een andere keer 😊 Maar ik vind het dus heel fijn om mijn boeken ergens achter te kunnen laten voor een andere, onbekende lezer. En: om zelf te snuffelen naar een ander boek natuurlijk!

Bookcrossing

Mijn eerste kennismaking met het uitwisselen van boeken met een vreemde was via Bookcrossing. Het idee is simpel: je laat een boek achter op een plek waar iemand anders het weer kan meenemen. Die registreert het op de site, leest het, schrijft een reactie en stuurt het weer door. Populaire plekken om een boek achter te laten waren bijvoorbeeld de trein of een koffietentje. Ik kan me zo maar voorstellen dat er in minibiebs ook boeken staan waar een Bookcrossing ID in staat trouwens. Wat me wel frustreerde was de grote hoeveelheid boeken die nooit werden geregistreerd. Speciaal voor dit blog ben ik er weer eens gaan kijken. Ik denk dat ik eerdaags weer eens een boek ga ‘vrijlaten.’ In een minibieb uiteraard…

De grote boekenkast in het centrum van Erlangen

In Duitsland, meer precies toen we in Erlangen woonden, ging ik regelmatig in het centrum naar de grote boekenkast die daar neergezet was door de Lions Club. Of de Rotary, dat weet ik niet meer zeker. Hoe dan ook, net als bij een minibieb kun je er boeken achterlaten en meenemen. Heerlijk om daar wat Duitse boeken uit mee te nemen – meestal kinderboeken overigens, daar deed ik niet zo lang over. De enige reden waarom ik dit geen minibieb noem: de kast was echt enorm. En in beheer van een club. Het was wel voor het eerst dat ik regelmatig boeken wegbracht en leende. En meestal bracht ik ze daar dan ook weer terug.

Boekenruil plek in Station Utrecht

In Hoog-Catherijne was ook een tijd een ruimte ingericht als weggeefplek voor boeken. Soms stond er ontzettend veel, soms waren de planken vrijwel leeg. Ik bracht er soms een hele tas boeken heen, dat ruimde lekker op! Inmiddels bracht ik die trouwens dichter bij huis naar het Rode Kruis, voor de boekenmarkt. De laatste keer dat ik op Station Utrecht was, stond er in de nieuwe stationshal ook een plek om boeken achter te laten trouwens. Of die er nog is? Ik hoop er snel weer eens naar te kunnen gaan kijken!

En dan: de minibieb natuurlijk!

In ons dorp bracht ik af en toe ook een boek naar de minibieb aan het einde van onze straat. Tijdens de lockdown ging ik vaker wandelen en viel het me eigenlijk pas echt op: de enorme hoeveelheid minibiebs in mijn dorp. Binnen een kilometer kan ik er inmiddels acht noemen. Inclusief een puzzelbieb trouwens, waar legpuzzels in geruild kunnen worden. En pas ontdekte ik er nog twee tijdens een wandeling naar De Horsten. Ik ben er heel blij mee. Zeker toen de boekhandels dicht waren. En ik tegelijkertijd juist nu ook heel veel heb gelezen en dus op zoek was naar nieuwe boeken en ook een stapeltje had om terug te zetten.

Minibieb etiquette

Inmiddels heb ik zo mijn favoriete minibiebs om boeken heen te brengen. Een eigenaar is best streng: geen non-fictie, geen boeken van voor 2009 en: alleen een boek meenemen als je er ook een terugzet. Ik vraag me dan altijd af of ik dat direct moet doen, of dat het ook een paar dagen later mag… Meestal durf ik dat niet zo goed, bang dat ik de minibieb etiquette niet volg. En omdat ik zo geniet van het bezoeken van de minibiebs, wil ik vooral voorkomen dat iemand uit frustratie zijn of haar minibieb opruimt. En dat zou jammer zijn.
Sinds het blog van Gerlinde over haar minibieb heb ik een nieuw idee: op bezoek gaan bij haar minibieb om boeken te gaan uitwisselen.

Sommige minibiebs zijn af en toe ook even weg trouwens. Misschien als de eigenaren op vakantie zijn? Iemand een idee hoe dat werkt?