Boeken die zijn verdwenen…

Ken je ze nog? De boeken die zijn verdwenen maar ‘toen’ zó normaal waren dat je er geen seconde bij nadacht? Ze lagen op tafel, in de kast, op de w.c. of tussen de stapels kranten. Ineens waren ze er niet meer.

Wij zijn voor jou op zoek gegaan. Bestaan de boeken nog in een online-versie of herziende uitgaven? Of zijn ze zeldzame vondsten geworden in antiquariaten of kringloopwinkels? Mist iemand ze? Of is het maar beter dat het digitale tijdperk hen overbodig maakte…

Boeken die zijn verdwenen, we noemen er even een paar:

De onmisbare telefoongids

De telefoongids werd eens per jaar in de brievenbus gepropt. Het dikke boekwerk van jouw eigen stad of regio kreeg je namelijk gratis. Alle andere gidsen over de steden, of regio’s van Nederland, kon je bestellen maar dat deden doorgaans alleen bedrijven. Een wandeling naar de bibliotheek of een telefoonhokje was goedkoper. Daar hingen ze op een rijtje op z’n kop en waren overigens vaak te vies om aan te raken…

Hoe wist je eigenlijk een telefoonnummer te vinden van een persoon die in een andere provincie woonde? Daar waren inlichtingendiensten voor. Maar dat kostte je vaak al je kwartjes die je had verzameld om te bellen in dat telefoonhokje…

Ik geef toe, de foto is niet een foto van een Nederlands telefoonboek. Maar die kan ik niet vinden. Wie-o-wie heeft toevallig nog een foto van een telefoongids?

De gouden Gouden Gids !

Ooit beleefde de Gouden Gids gouden jaren. Het was dé informatiebron over bedrijven in je eigen regio of in heel Nederland. De Gouden Gids was handig en up-to-date. Zou de Gouden Gids een ere-plaatje in een museum hebben gekregen? Dat heeft ie namelijk wel verdiend.

En wederom een slechte foto. Heeft iemand nog toevallig ergens nog een Gouden Gids liggen?

De gele bijbel voor de paardenwereld: Pferdemarkt !

Dit was dus dé Gouden Gids voor paardenliefhebbers in Noord-Europa. Eens per twee maanden lag dit grote boekwerk in de kiosk of bij tankstations. Er stonden interessante artikelen in en vooral héél veel advertenties. De voorloper van Marktplaats dus, maar dan internationaler want zelfs Amerikanen wisten hun ‘goudmijntjes’ aan te bieden in dit grote gele boekwerk.

Met weemoed denken veel paardenmensen terug aan de Pferdemarkt want het was een andere insteek dan de snelle handel op Internet. Een advertentie was écht duur, soms moest je twee maanden wachten als je de sluitingstijd voor de advertentie had gemist, en het traject van inkoop of verkoop ging per telefoon, bezichtigingen en vaak (vele) contracten.

De dinosaurus voor de paardenwereld is niet meer….

Enkhuizer Almanak? Maar die is er nog!

Wie kent het kleine roze-rode boekje nog met de voorkant van een rokende man in Enkhuizer klederdracht? Het boekje kent bijna iedereen maar zou iemand dit boekje nog hebben of kopen? Jawel, kopen… het bestaat namelijk nog steeds! Het valt dus niet onder ‘boeken die zijn verdwenen’, gelukkig maar voor de liefhebbers.

Het kleine boekje vol wetenswaardigheden, feestdagen, wijsheden, tips voor dagjes uit en vraag en aanbod. Een leukertje om toch eens te kopen of weg te geven. Want: je moet niet oordelen voor je … of hoe was dat spreekwoord ook al weer? Dat zoeken we meteen maar even op ;>)

Zo groen als gras…

‘Het groene boekje voor meisjes’ kun je maar beter niet verwarren met ‘Het groene boekje voor de Nederlandse taal’. Het ziet er dan wel een beetje hetzelfde uit, maar de inhoud is toch echt heel anders. Het ene boekje gaat over sex, het andere gaat over of je sex nu schrijft met ks of een x…

Het groene boekje voor meisjes lag jarenlang in menig nachtkastje van meisjes die rond de puberteit het boekje van hun ouders kregen. “Hier staat alles in wat je moet weten”, was de boodschap en wég waren ze. Maar dat was alleen maar een opluchting want vragen durfde je toch niet te stellen aan je ouders. Het waren gewoon andere tijden…

Het boekje is in een herziende druk weer verkrijgbaar.

De Grote Winkler Prins encyclopedie wist (weet) alles!

De encyclopedie bestaat nog steeds, maar op basis van betaalde abonnement. Het heet dan ook heel chique: Studie Winkler Prins online.

Copy-paste van Wikipedia was dus vroeger: kopietjes maken in de bibliotheek van de betreffende pagina’s in de encyclopedie. Het was onze informatiebron bij uitstek en er was geen uittreksel, boekverslag, opstel of scriptie mogelijk zonder eerst naar informatie te zoeken in de encyclopedie.

Wie heeft alle boeken (26 stuks!) nog staan van de negen (?) uitgaven van de Winkler Prins encyclopedie of andere encyclopedieën?

Ik ga op reis en neem mee….

Het spoorboekje natuurlijk! Je kon destijds nog beter je tas of jas vergeten dan het spoorboekje. Want ‘wáar zouden we zijn zonder de trein?’ was tenslotte een quote van de NS en zonder spoorboekje had je dus geen flauw idee of je dáar wel kon komen, wáar je moest zijn.

Op school leerden we het spoorboekje en het busboekje hanteren. “Zoek maar eens uit hoe je in Veendam kan komen op een zondagmiddag met vertrekpunt Den Haag”. Nou, dat was wel even puzzelen! Maar we hadden de rijtjes steden goed uit ons hoofd geleerd, van iedere provincie! ‘Hoogezand-Sappemeer, Zuidbroek, Scheemda, Veendam, Wildervank, Oude Pekela, Nieuwe Pekela, Stadskanaal’. Zie: de klassieke stamplijstjes van vroeger. Met onze topografische kennis zat het wel goed, en onze héle reis plannen met spoorboekje was een eitje.

Heeft iemand toevallig nog een spoorboekje liggen?

Boeken die zijn verdwenen, wie weet nog een voorbeeld? Boeken die alleen nog in ons collectief geheugen zitten maar van de aardbol zijn verdwenen. Of in hun papieren-vorm niet meer worden uitgegeven maar uitsluitend nog online voortleven.

Wij horen het graag !