Interview met Aline van Wijnen

Waar haalt Aline van Wijnen haar schrijfinspiratie vandaan? Wat betekent schrijven voor haar? Astrid mocht het de schrijfster van ‘Het geheime kistje van Elle’ vragen.

Aline van Wijnen komt uit Wit-Rusland en woont inmiddels twintig jaar in Nederland. Haar boeken verschijnen bij De Boekerij. Aline werkt vier dagen per week als administratief medewerker en: ze schrijft iedere dag!

Om met ‘Het geheime kistje van Elle’ te beginnen, het is een ander boek dan jouw andere. Geen feelgood verhaal, maar een historische roman. Wat heeft je geïnspireerd bij het schrijven van het verhaal?

Dit verhaal draag ik in grote lijnen al heel lang bij me, al sinds mijn kindertijd. Mijn vader komt uit Glusk, het kleine dorpje waar het verhaal zich afspeelt. Hij is geboren na de Tweede Wereldoorlog, dus hij heeft het niet zelf meegemaakt. Maar hij heeft me over de razzia in 1941 verteld. Daar is het verhaal van Elle op gebaseerd. Het verhaal van Katja is gebaseerd op de verhalen van mijn favoriete juf. Ik heb veel met haar gesproken en zij heeft in het verzet gezeten tijdens de oorlog. Bij haar thuis heb ik haar eigenlijk geïnterviewd over hoe het was in die tijd. Ik was nog een kind toen ik deze verhalen hoorde, dus de details kon ik me niet meer allemaal herinneren. Maar het heeft ontzettend veel indruk op mij gemaakt en de verhalen droeg ik nog steeds bij me. Ik voel me er heel sterk mee verbonden. Dit heb ik aangevuld met onderzoek. Bijvoorbeeld naar het leven in het bos: waar ze sliepen of hoe ze aan hun eten kwamen.

Hoe kom je bij je feelgood verhalen aan je inspiratie?

Vaak zijn er wel belevenissen die ik wil verwerken voor mezelf. In ‘Halsoverkop’ heb ik in alle drie de vriendinnen wel iets gestopt van mij. Iets dat ik wilde verwerken. Later waren het dingen die mij bezig hielden. In ‘Bestemming geluk’ bijvoorbeeld ontmoeten twee mensen elkaar met totaal verschillende achtergrond. Alex komt net als ik uit Wit-Rusland. Hij is een vluchteling en ontmoet een welgestelde vrouw uit Nederland, uit een juweliersfamilie. Kan dat werken? Dat ga ik dan onderzoeken. Als ik begin met schrijven weet ik dat nog niet, of het inderdaad zal werken. Feelgood verhalen hebben natuurlijk altijd een happy end, dus je weet waar het heen gaat. Maar wat de personages onderweg mee gaan maken, dat weet ik zelf ook nog niet.

En gebeurt het ook wel dat je dan denkt ‘dit gaat niet werken?’ Ze komen niet bij elkaar bijvoorbeeld?

Dat gebeurt in bijna elk verhaal wel, dat ik denk ‘er klopt iets nog niet helemaal.’ Dan weet ik even niet waar het heen moet. Dan ga ik puzzelen en nadenken en brainstormen. Bij ‘Het geheime kistje’ had ik dat ook. Elle moet naar Parijs reizen, maar ik wist niet goed hoe of waarom. Tijdens een lange wandeling met mijn man heb ik hem mijn dilemma voorgelegd. Hij kwam met een aantal oplossingen en die heb ik op mijn manier verwerkt in het verhaal. Eigenlijk kom ik bij ieder verhaal wel op zo’n punt, maar er komt ook altijd een oplossing.

Je hebt heel veel inspiratie voor verhalen. Komt het dan toch voor dat je denkt ‘ik wil schrijven, maar het lukt nu niet’?

Ja, dat gebeurt wel. Soms heb ik niet genoeg rust om te schrijven. Dan is mijn hoofd te vol of gebeuren er dingen in mijn leven die te veel aandacht vragen. Soms kan ik dan juist afstand nemen van die gebeurtenissen door te gaan schrijven. Maar soms ook niet, dan is de gebeurtenis te heftig. Daarom werk ik ook nooit in een  vaste volgorde bij het schrijven. Als ik verdrietig ben, kan ik geen vrolijke scenes schrijven. Dan ga ik dus verder met een scene die misschien in het boek nog niet aan de beurt is, maar die beter past bij mijn stemming. Dat heb ik eigenlijk altijd zo gedaan.

Waar schrijf jij?

Ik schrijf al vanaf het begin op mijn telefoon. Toen had ik nog een heel kleine telefoon. Dan typte ik in de trein mijn scenes en die typte ik ’s avonds thuis over. Dat hoeft nu niet meer, nu kan ik het gewoon aan mezelf doormailen. Maar ik schrijf nog altijd in de trein, op weg naar mijn werk. En ook wel in de pauzes. Op een goede dag schrijf ik 500 woorden, maar het kunnen er soms ook 200 zijn. Is de scene af, dan voeg ik die toe aan het manuscript. Soms is dat al na een dag, soms duurt dat veel langer. Laatst ben ik twintig dagen bezig geweest met een stuk tekst.

En thuis werk je ook op je telefoon?

Als ik thuis schrijf, dan doe ik dat ook op mijn telefoon. Dan zit ik in een stoel of op bed, met de poes erbij. Pas als ik aan het werk ga, als ik het manuscript ga redigeren, dan werk ik echt op mijn computer.

Kunnen we in 2022 weer een boek van jou verwachten?

Ik denk dat het 2023 wordt. Ik heb een historische roman af, die wordt nu geredigeerd. Als mijn redacteur klaar is, begint voor mij het echte werken: haar opmerkingen verwerken. Dat kost veel tijd. Die tijd kan ik dan niet gebruiken voor het schrijven van nieuwe verhalen en dat vind ik soms wel lastig. In 2021 verschenen er twee boeken van mij, waardoor er weinig tijd was om zelf te schrijven. Ik vind het dus niet zo erg dat het nieuwe boek pas in 2023 uitkomt. Ik wil er ook nog niet te veel over vertellen, alleen dat het weer een historische roman is.

Heb je zelf een voorkeur, voor historische romans of feelgood boeken?

Nee, eigenlijk niet. Ik merk dat ik het erg leuk vind om het onderzoek te doen dat nodig is voor historische romans. Daar leer ik heel veel van. Maar feelgood verhalen, daar word ik heel vrolijk van.

Je bent altijd bezig met schrijven. Heb je dan nog wel tijd om te lezen?

Jazeker! Ik lees echt iedere dag. Voor mij geldt ‘een dag niet gelezen is een dag niet geleefd.’ Ik lees feelgood en historische romans, maar ik lees ook heel veel thrillers. Als kind wilde ik rechercheur worden. Ik denk dat ik dat best goed had gekund. Ik doe zelf interviews voor de website Vrouwenthrillers.nl en ik vind dat we ontzettend veel leuke thrillerschrijvers in Nederland hebben. Veel van ze zijn beter dan de bekende internationale auteurs, vind ik. Dat geldt ook voor feelgood schrijvers.

Heb je nog leestips voor ons in het thrillergenre?

Ilse Ruijters vind ik erg goed. Eva Nagelkerke komt ook direct in mij op, dit zijn twee zussen die samen heel sterke verhalen schrijven. Rachel van Charante schreef het prachtige boek ‘Het schuilhuis’. Samantha Stroombergen en Angelique Haak. Er zijn er zoveel! En een boek dat nog uit moet komen: ‘Mama liegt’ van Marion van de Coolwijk. Dit boek heb ik alvast mogen lezen als voorbereiding voor een interview en ik heb ervan genoten.

Tot slot: veel van onze lezers willen zelf ook een boek schrijven. Wat is jouw belangrijkste schrijftip?

Ga schrijven. Zo simpel is het. Veel mensen zeggen ‘ik wil een verhaal schrijven en dat doe ik als ik op vakantie ga of als ik met pensioen ben.’ Maar je moet het niet uitstellen. We hebben allemaal een druk leven, maar als je elke dag een kwartiertje schrijft, dan heb je op een gegeven moment een boek. Ook al typ je iedere dag even op je telefoon. Voor mij is het natuurlijk mijn passie, dat helpt. Maar mijn beste tip is: gewoon doen.

Dank je wel voor je tijd Aline – ik kijk nu al uit naar je nieuwe boek in 2023.
En hopelijk denk je nu als lezer ‘ik ga snel een boek van Aline lezen!’ Laat vooral weten wat je daar van vond – vinden we leuk.

Share on Facebook

Opslaan