‘Land van Dadels en Prinsen’
‘Land van Dadels en Prinsen’ is een psychologische roman geschreven door Frank Nellen en uitgegeven in 2019. Het verhaal is actueel en gaat over terrorisme en de migratieproblematiek in Frankrijk en speelt zich af in Parijs. Je leest deze boeiende roman zo uit omdat het een echte pageturner is en een interessant verhaal.
Een schelmenroman
Op Internet las ik dat dit boek een typische ‘schelmenroman’ is. Ik had nog niet eerder van deze term gehoord maar herken het verhaal onmiddellijk in de beschrijving van dit genre boeken.
Het is een literair genre dat ontstond in de 16e en 17e eeuw in Spanje en is genoemd naar het Spaanse picaro, hetgeen schelm betekent. Ook wel picareske roman genoemd.
Een schelmenroman gaat over een verschoppeling of een wees en beslaat de tijdslijn van de jeugd tot aan jong volwassenen. De schelm is vaak de ik-persoon en het perspectief van het verhaal. Die ik-persoon groeit meestal op buiten de normale gezinsverhoudingen en beleeft vele avonturen. Hij is slim genoeg om zich in vele situaties te redden. Hij heeft bovendien een goed hart en een scherpe kijk op het leven.
Bekende voorbeelden van schelmenromans:
- Don Quichot van La Mancha – Miguel de Cervantes
- Oliver Twist – Charles Dickens
- Tijl Uilenspiegel – Charles de Coster
- De avonturen van Tom Sawyer – Mark Twain
- Dik Trom – Cornelis Johannes de Kievit
Maar ook:
- Ik, Jan Cremer van Jan Cremer
- Alles moet weg van Tom Lanoye
en een moderne schelmenroman:
Bij dit genre denk ik zelf trouwens ook meteen aan ‘Alleen op de wereld’ van Hector Malot en ‘Pippi Langkous’ van Astrid Lindgren. Ik kan echter geen bevestiging vinden dat deze twee titels ook onder ‘schelmenromans’ vallen.
Land van Dadels en Prinsen
Terug naar het boek ‘Land van Dadels en Prinsen’. Het verhaal begint als Tulard, een vermoeide psycholoog en een gerechtspsychiater, naar het hoofdkantoor van de Parijse politie wordt geroepen om een Algerijnse jongeman psychisch te beoordelen. Er heeft zonet een aanslag plaatsgevonden waarbij het hoofd terrorismebestrijding, genaamd Doriot, is vermoord. Tulard herkent onmiddellijk de vermoedelijke dader. Het is de voormalige vriend van zijn wijlen zoon Simon.
Simon en de daken van Parijs
Simon was net vijftien jaar toen hij besloot de zomer door te brengen bij een oom in één van de achterstandswijken van Parijs. Vader en zoon konden het, na de dood van Tulard’s vrouw en Simons moeder, niet zo goed met elkaar vinden en gingen elkaar het liefst zoveel mogelijk uit de weg.
Bij zijn oom verveelt Simon zich echter te pletter en treitert dagen lang uit pure verveling een agressieve hond van de buren. Dit loopt uit de hand en op een dag zit Simon gevangen in een vuilniscontainer met een woest grommende hond die er voor zit te wachten tot hij er uit komt. Simon wordt gered door een Algerijnse jongen die zich even later als Youssef voorstelt.
De twee worden onafscheidelijk en spenderen de hele zomer op de daken van Parijs. Youssef leert Simon alle kneepjes van het vak: over daken door Parijs zwerven en leven van eten dat ze onderweg vinden, door binnen te dringen in huizen via openstaande ramen. Simon wordt door zijn oom niet gemist en komt op een dag helemaal niet meer thuis op zijn logeeradres. De twee jongens slapen op zolders, in leegstaande panden en beleven vele avonturen. Ze weten zelfs de bibliotheek van Parijs binnen te dringen en zitten hier samen hele nachten te werken: Simon leert Youssef lezen en schrijven.
Op een dag vindt er een ongeluk plaats en worden de twee jongens opgepakt door de politie en in een politiecel opgesloten. Hier worden zij vervolgens ‘verhoord’ door het hoofd terrorismebestrijding Doriot.
Het verraad van Simon
Simon keert niet veel later terug naar zijn vader en probeert zijn normale leven weer op te pakken. Dit lukt hem echter niet. Zijn verraad naar Youssef sloopt hem psychisch en dit heeft voor hem een fatale afloop.
Het verhoor van Tulard en Youssef
Tijdens het verhoor praten Tulard en Youssef de hele nacht met elkaar. Youssef wil weten waarom Tulard een boek over het mentale verschil tussen Fransen en Arabieren heeft geschreven. Uit dit boek is een nieuw woord ontstaan: ‘de immigratiekloof’. Tulard vertelt Youssef alles wat hij wil weten maar Youssef blijft zwijgen over zijn rol tijdens de aanslag en over zijn tijd met Simon.
Youssef zegt wel dat hij eigenlijk geen moslimterrorist is, maar dat hij de moord op Doriot gepleegd heeft vanwege Simon. Wanneer Youssef eindelijk begint te praten, breekt er iets in Tulard en eindigt het verhaal in een gruwelijke daad. Het blijft echter voor de lezer de vraag wat er precies is gebeurd. Kun je hier spreken over een open einde of valt dit te betwijfelen?
Land van Dadels en Prinsen is een aanrader!
Het boek is knap geschreven vanuit Tulard en vanuit Simon in een paar verschillende tijdslijnen. Het is heel duidelijk te volgen en goed te begrijpen. De literaire meerwaarde zit in de uitstekende psychologie die hierachter schuil gaat en de migratieproblemen die goed worden belicht. Maar eigenlijk vooral ook vanwege het prachtig beschreven beeld van het leven ‘boven’ Parijs. Al gauw loop je als lezer mee over de daken van Parijs en zie je de stad op een totaal andere manier. Het boek is nergens onwaarschijnlijk of onrealistisch.
Ik kan het boek aan iedereen aanraden. Het leest als een trein en geeft je nieuwe inzichten. Én als je ooit weer eens in Parijs bent, zul je vaker naar boven kijken. Naar de wonderlijke wereld van de daken, de ramen en de koepels van Parijs.
Previous Post
Next Post
