‘Alles waar ik spijt van heb’ van Philippe Claudel
‘Alles waar ik spijt van heb’ van Philippe Claudel gaat over een man die terugkeert naar zijn geboortedorp om zijn moeder te begraven. Het dorp en de situatie waarin het zich bevindt, worden zeer gedetailleerd beschreven. Philippe Claudel waardig!
Ook de omstandigheden, gebeurtenissen en intense diep menselijke emoties, komen uitgebreid aan bod. Vreemde gelijkenissen met herkenbare fraai gedetailleerde details in een subliem taalgebruik.
Mooie en intense beschrijvingen
De sfeer is duister, enigszins mystiek, hier en daar zelfs een beetje magisch realistisch. Het sleept je mee langs enkele bijzonder goed beschreven persoonlijkheden. Abrikoos, de Jos en de begrafenisondernemer om er maar enkele te noemen. De interactie tussen de personages is zo innig beschreven, dat het lijkt alsof je er met je neus boven op te zit.
Ook nadenkertjes worden meegegeven:
‘De beambte had een piepklein Italiaans autootje met de vorm van een torenklok en de droog knetterende motor van een kettingzaag’
Als extraatje: fijne humor
De relatie moeder/zoon wordt haarfijn uit de doeken gedaan en op een zeer subtiele manier door het boek geweven.
Hier en daar opgefrist met een tikkeltje fijne humor. Dit geeft het lezen een extraatje en maakt het geheel compleet.
De legende van de nonkel van Jos aangaande ‘het boek der 100 dingen waar je spijt kunt van hebben’ alsook ‘die enige vraag die ertoe doet..’ van meneer pastoor zal me nog lang bijblijven…
Sfeerzetting en de teneur van dit verhaal deed me terugdenken aan het boek ‘Het meisje van meneer Linh’. Dit boek is ook van Philippe Claudel.
Het boek is ene ware pageturner: hoe dieper in het verhaal hoe raadselachtiger het wordt.
Naar het einde toe en vooral op het einde zelf, is de kans groot dat je als lezer eveneens ergens spijt van krijgt…
‘Iedereen wil altijd weten waaraan de doden zijn gestorven, terwijl dat er helemaal niet toe doet… Het gaat erom waarom ze zijn gestorven, maar dat wordt nooit gevraagd…’
Previous Post
Next Post
