Archipel van de hond – Philippe Claudel

Archipel van de hond speelt zich af op een schijnbaar onbeduidend eiland, gelegen in een eilandengroep in de vorm van een hondenmuil.

Het verhaal begint met de vondst van drie aangespoelde lijken van Afrikaanse migranten, en voert ons langs de actualiteiten over hoe de mensheid omgaat met vluchtelingen vanaf het jaar 2000 tot nu, zijnde 2019. Op bijzondere wijze worden thema’s die ons allemaal raken door de schrijver Phillipe Claudel aan ons voorgesteld. Raadselachtig, rakend en tot nadenken stemmend.

Verbazing

De personages zijn stevig aanwezig en hebben geen eigen naam, maar worden genoemd naar het beroep dat ze uitoefenen. Zo is er de onderwijzer, de burgemeester, de zwaardvis, de pastoor, een meisje en een oude grijze dame. Al lezende val je van de ene verbazing in de andere.

Bokkesprongen

In de tweede helft van het boek komt er van alles over ons menszijn aan de orde, en dat is niet altijd even fraai. Het zet de lezer wel aan tot het overdenken van de aangereikte thema’s. Kortom Archipel van de hond is een bijzonder aangrijpend verhaal, met toch ook wel een aantal gekke bokkesprongen.

Enige passages die de revue passeerden… 

‘de onderwijzer …sprak met de stem van een verlegen knulletje die niet paste bij zijn grote, sterke geraamte.’

‘… om de laatste schapen van de kudde niet in de steek te laten, die hij tijdens de preek echter ooit geschokt had met de opmerking dat God met prepensioen was.’

‘Alcohol doet niets anders dan het dunne vlies wegtrekken dat een stopfles afsluit vol tarantula’s, pissebedden en kakkerlakken. De alcohol is het vergif niet. Die laat het alleen ontsnappen.’

Archipel van de Hond, geschreven door Phillippe Claudel is een duister verhaal over de vluchtelingenproblematiek en de manier waarop de mensheid probeert om daarmee om te gaan. Het is een parabel/ gelijkenis.

In het bijzonder geschikt om over na te denken of om samen te lezen in een leesclub.