De Laatste Christen
‘De Laatste Christen’ is een roman geschreven door Alexander Von Schmid en uitgegeven door Uitgeverij Phoenix Books. ‘Wat als geloof op een leugen rust?’, is de subtitel en het zeer interessante thema van deze roman.
Roman of non-fictie
Ik ontving het boek niet zo heel lang geleden en had van te voren het persbericht heel vluchtig doorgelezen. Ik dacht eerlijk gezegd dat het een non-fictie verhaal betrof en maakte in mijn hoofd al de vergelijking met het zeer interessante boek ‘De Christelijke mythologie’ van Alex Tanguy. (Zie onderaan deze blog). ‘De laatste Christen’ is echter een roman hoewel op de achterflap staat:
Alexander von Schmids ‘De laatste Christen’ combineert een thriller, liefdesverhaal, historische constructie en filosofische zoektocht naar de waarheid.
Dit kan ik alleen maar onderstrepen. Deze roman is méér dan alleen een roman. Het is een interessante historische constructie die je aan het denken zet, of je nu gelovig bent of niet.
De leeservaring
In deze roman lopen drie verhaallijnen en tijden door elkaar heen. In het begin had ik even moeite om dit op te pakken, maar iets verderop in het boek, kun je alleen maar onder de indruk zijn, hoe ongelooflijk knap Von Schmid deze verhaallijnen met elkaar heeft verweven. De vaart zit er halverwege het midden goed in en het wordt op een gegeven moment zo spannend dat je als lezer het boek niet meer weglegt. In drie nachten had ik het dikke boek dan ook uit, terwijl ik overdag aan het verhaal van Jezus dacht en er sterke herinneringen naar boven kwamen van dé musical (en film) uit mijn jeugd: Jezus Christ Superstar. Ik draaide zelfs overdag de muziek weer en genoot van, in mijn ogen de allermooiste zong: Gethsemane.
De verhalen
Twee verhalen lopen door elkaar heen, los van het verhaal van de kruisiging van Jezus van Nazareth en zijn wederopstanding. Daarnaast lezen we over een man, Jozef van Arimathea, die 40 jaar later zijn waarheid, de grote leugen, tijdens een rechtszaak bekent. Wat gebeurde er werkelijk met Jezus? Is hij wel gestorven aan het kruis en waar is zijn lijk gebleven? Jozef van Arimathea, een joodse zakenman uit Antiochië (1e eeuw na Christus) onthult hetgeen hij heeft opgeschreven waarin blijkt dat de Joden onterecht zijn beschuldigd voor de moord op Jezus. Zijn motieven waren destijds goed doordacht, om antisemitisme juist te voorkomen, echter hij besefte niet dat hij het omgekeerde bereikte met zijn ‘hulp’ aan Jezus.
Het tweede verhaal speelt zich af in deze tijd en gaat over een aartsbisschop Mario Rodriquez van Sevilla. Mario pleit voor het opheffen van het celibaat om de kerk van de ondergang te redden nu het kindermisbruik een te groot schandaal is geworden. Hij krijgt een manuscript in handen van een ene Jozef van Arimathea waar in een andere waarheid staat dan de evangeliën die hierop volgenden. Dit maakt Mario aan het twijfelen over de basis van zijn geloof, wat nog eens wordt versterkt door de duistere bedreigingen die anoniem aan zijn adres worden geuit.
Ik kan nog steeds Jezus als inspiratiebron zien, denkt Mario. Ik kan hem eren als een persoon die de liefde voor de medemens heeft gepreekt en het voor de armen heeft opgenomen. Maar waarin verschil ik dan eigenlijk van een atheïst die Jezus als inspiratiebron ziet voor medemenselijkheid en medelijden?
Nee zonder het geloof in de verrijzenis kan je eigenlijk niet meer van geloof spreken. Als Jezus voor mij niet meer en niet minder is dan een spirituele leermeester, dan is hij wat Boeddha is voor de gemiddelde boeddhist. Misschien moet ik mijzelf voortaan maar Jezist noemen, denkt Mario met een wrange lach op zijn lippen.
Mario heeft ‘een fout’ begaan in zijn leven door verliefd te worden op een vrouw, Rebecca genaamd. Hoe de vrouw op het einde een rol in dit verhaal speelt is knap gevonden van de auteur en zeer realistisch. Zonder al te veel te spoileren: Mario besluit zijn geloofsverlies publiekelijk toe te geven waarmee hij net als Jezus Christus zichzelf opoffert voor de mens.
“Ik roep alle christenen op,”zo eindigde Rebecca haar artikel, “niet meer te verlangen naar het eeuwige gelukkige leven na de dood, en niet meer te hopen dat God er wel voor zal zorgen dat alles goed met de aarde komt. Dan pas ben je klaar on alles wat je in je hebt te geven voor het behoud van deze aarde. Earth has no afterlife!”
De Laatste Christen
Het thema van ‘De laatste Christen’ is een bijzonder gedurfd onderwerp. Tijdens het lezen van dit boek bedacht ik mij telkens hoe knap Von Schmid alles met elkaar verweeft waarbij zelfs de huidige klimaatproblemen en de remmende werking van de Katholieke kerk hierop aan de orde komen.
Ik kan dit boek iedereen aanraden, of je nu gelovig bent of niet. Het is en blijft een roman waarbij je zelf kan kiezen of deze historische constructie voor jou een eye-opener is of een interessant bedacht variatie op het Bijbelse verhaal.
Previous Post
Next Post
