Ziel zonder naam

Uitgeverij Storyland geeft de door Robin Schalk geschreven thriller ‘Ziel zonder naam’ uit; een boek dat aanspreekt nog voor je bent begonnen met lezen. De in Breda geboren Robin Schalk reist zowel op papier als in het dagelijks leven de wereld rond om te fotograferen en te schrijven. Dat zie je terug in deze thriller met een magisch realistisch element.

Cover

Beginnend bij de aantrekkingskracht van een goede cover: wauw! De spanning vliegt van het boek af. Zodra je hem ziet blijf je kijken, benieuwd naar meer. ook de titel spreekt tot de verbeelding. Meteen dacht ik bij ‘Ziel zonder naam’ aan een onbekend persoon of iemand met geheugenverlies. Dat bleek te kloppen, dus heel goed gekozen!

Wie ben ik?

Het lijkt eeuwig te duren. Mijn ogen zijn blind in de duisternis. Mijn oren ruisen door de stilte. Mijn huid voelt koud noch warm. De lucht is geurloos. Serene rust vormt een cocon om mijn ziel.

De vraag die letterlijk vaak voorkomt in het verhaal is: wie ben ik? Het hoofdpersonage ligt zwaargewond en in coma in het ziekenhuis. Hij weet niet wie hij is of wat er gebeurd is. In een wereld tussen leven en dood moet hij door middel van het herbeleven van zijn herinneringen, zich een weg naar de werkelijkheid te vechten. Hierbij wordt hij geholpen door een mysterieuze pratende teddybeer en een klok die terugtelt. Een paar grote vragen staan centraal in het boek: wie ben ik? Wat is er gebeurd? Ben ik de schurk of de held? Hoeveel tijd heb ik nog?

Thriller

Ik zou dit boek niet meteen een thriller noemen. Ik zie het, na het lezen, eerder als een psychologisch verhaal. Op zich geen probleem, al had ik wel veel meer spanning in het boek verwacht. Wel begint het boek heel spannend met een ambulance die een man meer dood dan levend in het ziekenhuis aflevert. Meteen zit je op het puntje van je stoel en wil je weten wat er gebeurd is en hoe het verhaal afloopt. Al snel hierna zakt het verhaal een beetje in. De vreemde wereld waarin de comateuze hoofdpersoon terechtkomt is origineel bedacht, maar de pratende teddybeer is wat mij betreft wat ver gezocht.

Origineel einde

Mijn hersenen spelen spelletjes met me, die ik nauwelijks aankan. Waarom word ik niet gewoon wakker? Waarom moet ik dit alleen doen, op de denkbeeldige teddybeer na, die het grootste deel van de tijd nergens te bekennen is?

Het door Robin Schalk gekozen einde had ik totaal niet zien aankomen. Daar moet ik echt mijn complimenten voor geven. Uiteindelijk was ik zo benieuwd naar wat alle herinneringen bij elkaar zouden brengen en hoe het verhaal zou aflopen maar wat de auteur heeft bedacht, had ik niet kunnen voorspellen.

Is het boek hierdoor een aanrader? Als je van psychologische verhalen houdt waarin je lang geduld moet hebben en telkens kleine puzzelstukjes in elkaar moet puzzelen, dan absoluut. ‘Ziel zonder naam’ is een technisch goed geschreven verhaal met veel hersenspinsels die alle kanten op schieten. Zoek je een spannende thriller waarin je het gevaar en de spanning door het papier heen voelt sidderen? Dan zou ik dit boek niet aanraden. Gelukkig is er voor iedereen wel een mooi boek te vinden, wat je voorkeur ook is.