Winterkoninkje !

Bijna altijd laag bij de grond

bij valavond  zie ik hem in het kreupelhout waar hij zo van houdt 

Springend schokkend van takje

naar takje  in zijn bruine pakje

  met het staartje steevast omhoog gewipt

  komt hij overal doorheen geglipt

  om dan laag bij de grond in rechte lijn te vliegen naar ander terrein 

Met trillende vleugels  snort hij rakelings over de lage heuvels

  om daar eveneens te snoepen van kleine beestjes

  want ook voor hem zijn het eindejaarsfeestjes

Wat hogerop zingt hij heel soms zijn liedje

  altijd hetzelfde melodietje

  met zijn typische trillertje in het midden

lijkt hij dan even te bidden