‘Winterkil’ gedichten over liefdesverdriet

‘Winterkil’ is een gedichtenbundel geschreven door Gjalt Rameijer. De subtitel is: “gedichten om te huilen en te helen”. En dat klopt. Pak maar vast een zakdoek want huilen komt vanzelf. En hopen dat daarna de boel weer heelt…

Winterkil

Dat de liefde mooi is, weet iedereen. Maar dat geldt eigenlijk alleen als de liefde wederzijds is en alles loopt zoals in je dromen. Of als je samen tegenslagen aankunt en na een potje ruzie gelukkig weer verder kan. Maar dat de liefde ook een akelig kil gegeven kan zijn, weten helaas ook velen. Als de liefde bijvoorbeeld niet wederzijds is, of als er in een relatie na verloop van tijd helemaal geen liefde meer is. Hoe ga je hier mee om? Dat is verschrikkelijk moeilijk, vooral als de breuk een donderslag bij heldere hemel is. Gjalt Rameijer besloot zijn verdriet om te zetten in gedichten. Om te huilen en te helen.

Maar Winterkil geeft ook hoop, want zonder vreugde kan verdriet niet bestaan. Na ieder pijnlijk avontuur is daar altijd weer het enige dat telt… de liefde. Liefde doet dan wel pijn, maar het is ook het mooiste wat er is.

Achterflap ‘Winterkil’

Gedichten om te waarderen

Kun je ook gedichten over liefdesverdriet waarderen als je zelf helemaal geen liefdesverdriet hebt? Dat was mijn eerste gedachte toen ik dit boek in handen kreeg. Al gauw beantwoordde ik deze vraag voor mijzelf positief. Ik vind de gedichten prachtig. De gedichten zijn mooi, menselijk en nergens bombastisch. Ze zijn eerder ‘klein’ en heel dichtbij jezelf.

Als voorbeeld noem ik graag het gedicht:

Ik wandel door het park en ik kan zeggen wat ik wil

Niemand spreekt me tegen, naast me blijft het stil

Zitten op een bankje, gaat net zo goed alleen

Best wel gezellig ook met al die eendjes om me heen

Simpelweg genieten van alles wat er is

Ooit gaat me dit lukken, als ik jou niet langer mis

Gedichtenbundel ‘Winterkil’

Het boek is uitgegeven bij Boekscout en ziet er prachtig verzorgd uit. Ieder gedicht heeft een symbool (een sneeuwvlok) en een kleur die aangegeven staan op de linkerpagina. De sneeuwvlokken en kleuren hebben een betekenis die de lengte van het gedicht aangeeft, de lengte van de woorden, het aantal negatieve woorden en de verhouding tussen ‘ik-woorden’ en ‘jij-woorden’. Een stukje verdieping dat het boek qua lay-out aantrekkelijk maakt, maar voor mij geen meerwaarde heeft. Het is in ieder geval wel leuk dat je de gedichten kan analyseren mocht je daar behoefte aan hebben.

Tot slot nog enkele vragen aan Gjalt Rameijer:

1. Jouw liefdesverdriet was de grootste aanleiding om deze prachtige gedichten te schrijven.  Denk je dat je ook wat gedichten was gaan schrijven als die aanleiding er niet was geweest?

Dat is een erg goede vraag. Ik denk dat ik uiteindelijk wel was gaan schrijven, ik ben daar eerder in mijn leven al mee bezig geweest, maar ik weet niet of het dan gedichten zouden zijn geweest. Waarschijnlijk korte verhalen. De relatiebreuk heeft me emotioneel hard geraakt waardoor ik tot deze vorm ben gekomen. In gedichten kan ik namelijk veel gevoel kwijt.

2. Kwamen de gedichten snel tot stand of heb je over ieder gedicht dagen lopen nadenken? Of anders gezegd: ben je een natuurtalent of heb je er keihard voor gewerkt?

Dat wisselt bij mij nogal. Veel van mijn gedichten ontstaan vanzelf en zet ik erg makkelijk op papier. Meestal houdt een zin of gedachte mij bezig waarna ik daarmee tot een gedicht kom. Er zijn daarnaast zeker ook gedichten waar ik maar aan blijf schaven, sommige daarvan zullen nooit iets worden en bij anderen vallen de woorden ineens toch op z’n plek.

3. In een proces als liefdesverdriet zit ook vaak een periode van boosheid.  Ik las geen boze gedichten in jouw boek. Heb je deze bewust niet geschreven, weggelaten of heb je deze fase overgeslagen?

Ik ben zeker boos geweest maar als ik al de schuld aan iemand kan geven dan is dat de liefde. Zij betekent nog altijd erg veel voor me, al is de relatie wel echt voorbij. Daar zal niets aan veranderen. Dat die boze gedichten niet zijn ontstaan kwam denk ik ook door de periode waarin ik ben gaan schrijven, toen zat ik al iets verder in het verwerkingsproces.

4. Hoe reageerde jouw familie, vrienden of collega’s toen je ineens met een boek aankwam met gevoelige gedichten waarin je veel van jezelf laat zien?

Dat was best spannend. De meesten hadden dit niet zien aankomen. Het voelt erg vreemd om mij zo open en kwetsbaar op te stellen maar ik krijg veel hele positieve reacties. In die zin is het zeker goed geweest voor mijn verwerkingsproces. Hopelijk inspireert het anderen om hun gevoel te delen.

5. Tot slot: heeft het schrijven van gedichten over liefdesverdriet voor jou helend gewerkt?

Ja en nee denk ik. Helaas blijft het gevoel bestaan, en daarmee ook het verdriet en de pijn die ik voel. Door het schrijven heb ik het gevoel wel een plek kunnen geven. Ik ben boos en verdrietig over de situatie maar ik kijk met liefde terug op die relatie. Dat zorgt ervoor dat ik me ook weer open kan stellen voor andere vrouwen.

6. Nog ééntje dan: ga je door met gedichten schrijven? Zijn er ook andere thema’s die je in je hoofd hebt om een serie gedichten over te schrijven?

Ik zal zeker doorgaan met gedichten schrijven. Ik post nieuw werk op Instagram @winterkil, en schrijf daarnaast voor een eventuele volgende gedichtenbundel. De liefde is een onuitputtelijke bron van inspiratie merk ik, wel wil ook wat meer ander thema’s verkennen. Bijvoorbeeld als het gaat om dromen, verlangens, het leven en de dood.

Share on Facebook

Opslaan