Vijf ontmoetingen in de hemel

‘Vijf ontmoetingen in de hemel’ is geschreven door Mitch Albom, een Amerikaanse bestsellerauteur. Het is uitgegeven in 2008. Een oudje alweer, maar zeer de moeite waard.

Recensies

Dit boek is in 48 talen gedrukt en wereldwijd 39 miljoen keer verkocht. Aldus de cijfers, die waarschijnlijk niet eens actueel zijn. Ook zijn er, in vele talen, duizenden recensies. Wat voegt mijn recensie dan nog toe? Niet veel, dat besef ik me goed. Toch wil ik mijn enthousiasme en mening over het boek graag met jullie delen. En dan specifiek het luisterboek.

Nog een laatste dag

Al eerder las ik van deze schrijver het boek: Nog een laatste dag. Ook dit boek is een bestseller en terecht! Ik vond het overigens iets beter dan ‘Vijf ontmoetingen in de hemel’, vooral vanwege de structuur van het verhaal.

Luisterboek

‘Vijf ontmoetingen in de hemel’ wordt voorgelezen door Marc Peter van der Maas. die ik graag een groot compliment geef. De stem past precies bij het verhaal en zorgt er vooral voor dat het nergens té dramatisch of zweverig is. Daarnaast heeft het een serieuze toon die het verhaal ondersteunt en heel realistisch maakt. Ik heb met veel plezier het boek ‘geluisterd’ en kan het iedereen aanraden.

Kort en krachtig

De 83-jarige Eddie is een eenvoudige man. Hij is geboren en getogen bij een amusementspark ‘Ruby Pier’ ergens aan de kust in Amerika. Hij werkt er als onderhoudsmonteur en het verhaal vangt aan op zijn laatste dag op aarde. Kan hij nog net een jong meisje redden door haar weg te trekken als er in een razende vaart een achtbaanwagon naar beneden stort? Even later is Eddie in de ‘hemel’ en heeft daar vijf bijzondere ontmoetingen waardoor je als lezer een terugblik krijgt op zijn leven en Eddie leert dat bepaalde situaties anders waren dan hij dacht, of een diepere betekenis hadden.

Mijn persoonlijke mening

In veel recensies lees ik dat het boek ‘groots’ is en in de armen van het grote publiek is gesloten. Dat heeft het ook zeker verdiend. Ik vind het vooral ook treffend dat iedereen er toch weer iets anders uit haalt. De nadruk bij velen licht vooral op de liefde, de beschrijving van de hemel en de manier waarop Eddie, de hoofdrolspeler’ zijn leven op een ander manier te zien krijgt. Hierdoor kan hij het afsluiten, alvorens hij definitief in een andere dimensie verdwijnt.

Waar ik vooral van onder de indruk ben is de beschrijving van het leven in de twintiger jaren. De sfeer, kleding, woning van Eddie en de omgang met elkaar. En vooral Ruby Pier zoals deze ooit was en het publiek dat er liep te flaneren. Zo moet de Scheveningse Pier ooit zijn geweest, dacht ik steeds. Hoe anders ziet het er nu uit…

Ik vond de ontmoetingen met zijn vader, zijn voormalige vrouw en nog twee anderen bijzonder maar niet erg verrassend. In tegenstelling tot de meeste recensies vond ik juist vooral de tweede en de laatste ontmoeting erg goed geschreven en toonaangevend voor het boek:

Wereld Oorlog II

De tweede ontmoeting is met een voormalige kapitein uit het leger. Tijdens deze ontmoetingen wordt er teruggeblikt op de tijd waarin Eddie, als achttienjarige jongen, krijgsgevangene is in een dwangarbeidskamp op de Filipijnen. Eddie en een paar anderen bevinden zich samen met de kapitein in een gruwelijke situatie die me sterk deed denken aan de film ‘The Deerhunter’. De kapitein heeft maar één moraal: samen uit, samen thuis en laat zijn jongens niet in de steek.

Uiteindelijk is het Eddie, die door een slimme circusact, die hij heeft geleerd als jong ventje op Ruby Pier, de Filipijnen weet te overmeesteren waardoor ze kunnen ontsnappen. Ze verbranden het kamp achter hun maar Eddie raakt buiten zichzelf als hij het vermoeden heeft een schim te zien in de hutten die in brand staan.

In het allerlaatste hoofdstuk ontmoet Eddie een Filipijns meisje dat Tala heet…

Zomer-tip:

Zoek je een boek, of luisterboek, met een knap geschreven verhaal en ‘makkelijke’ diepgang? Dan is dit boek een aanrader. En ‘Nog een laatste dag’ ook.

‘Vijf ontmoetingen in de hemel’ is, ondanks het onderwerp, geen al te zware kost, maar het is ook zeker geen feelgoodroman. Het zijn beiden boeken die wel wat met je doen, getuige ook de vele recensies waarbij de tranen rijkelijk vloeien. Van heftige emoties heb ik zelf geen last gehad, maar ik heb wel genoten van de verhalen en de originaliteit ervan.

Share on Facebook

Opslaan