Stad van de honden

‘Stad van de honden’ is een roman geschreven door Leon de Winter. Deze auteur viert dit jaar zijn vijftigste jaar schrijverschap. Ik ben al jaren fan en wilde dan ook zo snel mogelijk zijn nieuwste boek lezen!

Tempo, tempo

En dat is gelukt. Het verhaal gaat in zo’n rap tempo dat je het niet meer loslaat.

Dit was ik al gewend van de auteur wiens boeken gemakkelijk verfilmd zouden kunnen worden. Met een paar van zijn boeken is dit reeds gebeurd zoals ‘Zoeken naar Eileen W.’ (1981), ‘Supertex’ (1991) en ‘De hemel van Hollywood’ (2001) en nog een paar andere romans. Ook schreef hij de tv-serie ‘Brussel’ in 2017.

Voor zijn hele oeuvre verwijs ik graag naar zijn website of Wikipedia. Wat ík maar bedoel te zeggen: zijn romans hebben internationale allure en lezen als een trein. Hij combineert op een perfect manier zware literaire onderwerpen met een stilistische stijl die gewoon schreeuwt om verfilmd te worden.

Leon de Winter

Ik heb niet al zijn boeken gelezen en ik geef het eerlijk toe: vaak lees je ze zó snel dat er niet veel blijft hangen. Maar zijn boeken maken wel indruk en lijken soms voorspellende gaven te hebben. Zo gaat ‘Recht op terugkeer’ (2010) over Israël in 2024. Vele elementen hieruit doen nu akelig echt aan.

Het jaar is 2024, de plaats is Tel Aviv. Israël is gekrompen tot een zwaarbeveiligde stadstaat. Daar, op dat desolate strookje land, runt Bram Mannheim een bureautje dat ouders helpt hun verdwenen kinderen op te sporen. Zijn eigen zoontje verdween zestien jaar eerder. In zijn vrije tijd werkt hij als vrijwilliger bij de ambulancedienst. Na een bloedige aanslag op een grenspost doet Bram een ontdekking die zijn leven opnieuw ingrijpend zal veranderen. (Achterflap tekst ‘Recht op terugkeer’)

God’s Gym

Een andere aanrader vind ik zijn roman ‘God’s Gym’ al is het maar om het einde van het boek. Dit is zo geweldig geschreven, in een zinderende en geniaal climax, een stukje schrijvers-vakmanschap dat echt bijzonder fraai is.

In dit boek is de vermissing van een dochter hetzelfde onderwerp als die van ‘Stad van de honden’. De vraag van Rick Nieman in de WNL aflevering hierover was dan ook te verwachten. Leon de Winter antwoordde dat in zijn romans pijn, trauma’s en angsten altijd een grote rol spelen. Niets is menselijker dan dat en vaak zijn deze gevoelens grote drijfveren voor auteurs om literaire romans te schrijven.

Op tweeëntwintig december van het jaar 2000 ziet Joop Koopman, een Nederlander die in Californië woont, na achttien jaar zijn Brabantse jeugdvriend Philip terug. Philip, Israëli geworden, werkt voor het Israëlische ministerie van Defensie en heeft niet alleen persoonlijke redenen om Joop op te zoeken. Op deze dag kruist ook Erroll Washington Joops pad. Erroll is de eigenaar van God’s Gym, een sportschool in Venice, genoemd naar Errolls bijnaam God (van Godzilla). Op deze dag wordt Joops dochter Mirjam zeventien jaar oud. Ook op deze dag neemt Joops leven een dramatische wending. Joop Koopman moet zich vanaf dat moment laten meevoeren door zowel persoonlijke als politieke ontwikkelingen die hij heeft proberen te ontlopen maar die nu onontkoombaar zijn leven beheersen. (Achterflaptekst God’s Gym)

De stad van de honden

En dan nu zijn nieuwste boek ‘Stad van de honden’. Voorafgaand aan het boek zag ik hem dus al tijdens een WNL-uitzending over dit boek praten en las ik al een paar stukjes over de aankondiging van het boek. Dat vind ik achteraf wel jammer want de spoilers halen toch een hoop spannend weg en verpesten een beetje het leesplezier. Daarom in deze blog een ongebruikelijke keuze van mij om vooral niet te veel te spoileren, maar wel:

Kort maar krachtig

Het verhaal gaat over een hersenchirurg genaamd Jaap Hollander. Hij is gepensioneerd, gescheiden, en sinds de verdwijning van zijn dochter is hij ook zichzelf kwijt. Hij verlangt terug naar de tijden dat hij als halfgod rondliep in het ziekenhuis en vele levens redde.

Zijn dochter is samen met haar vriend verdwenen in de woestijn van Israël op een onverklaarbare wijze. Sinds de verdwijning gaat hij er ieder jaar heen en hoopt telkens toch wat informatie te kunnen bemachtigen. Echter, zijn privileges nemen af want de Israëlische autoriteiten hebben de zaak na tien jaar gesloten.

Tot zover de inleiding die ik overigens het minste vind in zijn boek. Pas na deze pagina’s begint het verhaal waarna je het boek niet meer weglegt. Jaap wordt benaderd door een onbekende vrouw en blijkt ineens nodig te zijn als hersenchirurg voor een belangrijke persoon. Dat is het moment waarin De Winter op dreef komt en je meeneemt in dit spannende verhaal met een einde waar wederom een dikke tien voor gegeven mag worden!

Stad van de honden – de hond?

En wat doet die vreemde hond op de cover van het boek en in de titel? Daar zul je spoedig achter komen want de hond speelt een belangrijke rol in dit verhaal.

Zo en nu ga ik met mijn eigen hond dit boek nog even nabespreken. Want ondanks het hoge tempo van het verhaal en de vele spoilers, die ik helaas al had gehoord, vond ik het boek zeer de moeite waard en zeker een aanrader.