‘Muis’: over moeders en dochters

In ‘Muis’ vertelt Evelyne het verhaal van haar dochter Muis, die halsoverkop voor de liefde verhuist naar Australië. Maar daarnaast vertelt ze ook het verhaal van haar eigen ouders.

‘Muis’ vertrekt naar Australië

De jongste dochter van Evelyne, Muis, valt voor de charmes van de Australische zakenman Jake. Voor Evelyne, haar man Job en hun oudste dochter Femke het weten, gaat Muis met Jake naar Australië. En hoewel Evelyne haar dochter alle geluk van de wereld gunt, knaagt het vertrek aan haar en heeft ze het gevoel ‘klopt het allemaal wel?’

Een leeg huis: tijd voor een nieuwe fase

Met het vertrek van Muis, blijven Evelyne en Job alleen achter in hun grote gezinswoning. Ze besluiten dat het ook voor hen tijd is voor een nieuwe fase en daar hoort een ander huis bij. Eerst kijken ze naar een huis op hun droomplek, Texel. Dat loopt niet zoals gewenst en uiteindelijk vinden ze een huis in Wassenaar. Terwijl ze druk bezig zijn om daar te settelen, blijkt het onderbuik gevoel van Evelyne over de relatie van haar dochter terecht. Muis is niet gelukkig en Jake blijkt bepaald geen prins op het witte paard.

De zorg voor je eigen ouders

Naast de zorgen om Muis, krijgt Evelyne ook te maken met de zorg voor haar eigen ouders. Haar moeder wordt snel zieker en Evelyne moet haar tijd, zorgen en aandacht verdelen over haar ouders, haar dochter in Australië en wil er ook nog zijn voor haar oudste dochter Femke, die zwanger is. Wat voor oma wil ze zelf zijn?

Mooie dialogen en een invoelbaar verhaal

Caroline Wammes is er in geslaagd om het karakter van hoofdpersoon Evelyne heel duidelijk naar voren te laten komen. Een zorgzame vrouw, die soms wat te weinig tijd en aandacht heeft voor zichzelf. De dialogen zijn prachtig: je voelt je betrokken bij alles wat er gebeurt en dat maakt het verhaal heel invoelbaar. Je voelt de onmacht van Evelyne, die niets liever wil dan haar dochter Muis steunen, maar dat alleen digitaal kan doen omdat Muis zo ver weg woont. Ook is haar verscheurde gevoel bij het wel of niet vragen van meer hulp bij de verzorging van haar moeder heel invoelbaar. Het is een situatie die je niemand gunt; Wammes heeft dit op een mooie, kwetsbare manier beschreven.

Iets meer diepgang

Wammes heeft een prachtig verhaal geschreven. Van mij had het op een paar punten nog wel iets meer diepgang mogen hebben. Bijvoorbeeld in de uitwerking van de relatie van Muis en Jake en de twijfels en zorgen die Evelyne daar over heeft. Als Muis een tijd in Australië is en Evelyne niet veel meer dan een paar Skype-gesprekken met haar dochter heeft gehad, trekt Evelyne conclusies over de relatie en het gedrag van Jake waarvan ik dacht ‘waar baseer je dat op, welke informatie heb jij die ik niet heb gelezen?’ Tegelijkertijd krijgt de zoektocht naar een nieuw huis voor Evelyne en Job naar mijn smaak in het begin te veel aandacht. Met name het zoeken naar een huis op Texel, waar het stel uiteindelijk niet gaat wonen, had van mij beknopter gemogen.

In een interview zegt Caroline Wammes over de naam Muis: ‘Muis is een troetelnaampje dat volgens mij in veel gezinnen wordt gebruikt. Ik vind het een lieve benaming, met een hoog knuffelgehalte. Tegelijkertijd heeft een muis in een benarde situatie iets opgejaagds. Wat dan opvalt is de wendbaarheid, waardoor zo’n frêle beestje meestal wel een uitweg vindt. Daarom klopt deze naam helemaal bij de figuur uit deze roman.’ Dat is waar; door het boek heen zijn er veel aanwijzingen dat Muis veel meer is dan een meisje dat halsoverkop verliefd wordt. Maar de aanwijzingen worden vrij beknopt uitgewerkt. Ook hier mis ik de diepgang.

Titel ‘Muis’ dekt niet helemaal de lading

De titel ‘Muis’ dekt wat mij betreft niet de lading en dat is, naar mijn idee, een gemiste kans. Ja de emigratie van Muis is een belangrijk onderwerp in het verhaal. Maar de relatie met Evelynes eigen ouders en haar zoektocht over hoe ze een nieuwe fase in haar leven moet inrichten, krijgt eigenlijk net zo veel aandacht in het boek. En als ik eerlijk ben vind ik dat deel van het verhaal zelf ook het ontroerendst en het meest evenwichtig uitgewerkt. Maar als je de titel en de flaptekst leest, lijkt het vooral om Muis te gaan. En dat is naar mijn idee een gemiste kans.