Mijn lieve gunsteling – Marieke Lucas Rijneveld
Terwijl Astrid ‘De avond is ongemak’ van Marieke Lucas Rijneveld las, het boek waarmee Rijneveld in 2020 de International Booker Prize won, besloot ik de nieuwe roman van deze auteur te lezen: ‘Mijn lieve gunsteling’.
Mijn lieve gunsteling
In ‘Mijn lieve gunsteling’ vertelt Rijneveld het verhaal van een 49-jarige veearts en de 14-jarige dochter van één van zijn klanten. Hij ziet het meisje als zijn ‘uitverkorene’ en doet er tijdens de zomer van 2005 alles aan om haar zo vaak mogelijk te zien. En ook zij zoekt continu toenadering tot hem. De levens van de veearts en het meisje raken gedurende de zomer steeds verder met elkaar verweven en de veearts kan zijn verlangens naar haar dan ook steeds minder goed onderdrukken.
Even laten bezinken
Soms lees je van die boeken die je na afloop echt even moet laten bezinken, voor je er echt iets over kunt zeggen of schrijven. ‘Mijn lieve gunsteling’ is voor mij echt zo’n boek, en ik ben er nog steeds niet helemaal over uit wat ik er precies van vind.
Aan de ene kant vind ik het boek prachtig geschreven; de schrijfstijl is bijzonder mooi en poëtisch en grijpt je als lezer echt vast. Je wilt hierdoor blijven lezen, bent benieuwd naar hoe het verhaal afloopt en wat er van de hoofdpersonages terecht komt.
Aan de andere kant geeft het verhaal, dat is geschreven vanuit het perspectief van de pedofiele veearts, je vanaf het begin een ongemakkelijk gevoel. En dat ongemakkelijke gevoel wordt gedurende het verhaal, ook mede door de beeldende manier van schrijven, steeds sterker. De veearts verliest beetje bij beetje steeds meer zijn zelfbeheersing en zijn verlangen naar het minderjarige meisje worden steeds groter. Zijn doen en laten gaat steeds meer grenzen over en is met momenten dan ook weerzinwekkend te noemen, omdat het zo ontzettend tegen je gevoel ingaat.
Bijzonder knap
En toch wilde ik steeds verder lezen, hoe pijnlijk het verhaal ook werd en hoe vaak ik ook heb getwijfeld of ik nog wel verder wilde lezen. Ik wilde gewoon zo graag weten hoe het boek eindigde. En ook nu, dagen na het uitlezen van het boek, zit het nog steeds onder mijn huid en spookt het regelmatig door mijn hoofd. Ik kan dan ook niet anders dan concluderen dat het bijzonder knap is als je dat als auteur voor elkaar krijgt.
Previous Post
Next Post
