Madame Bonheur
Madame Bonheur is roman, geschreven door Astrid Habraken. De subtitel luidt: ‘Een Haagse liefde’. Habraken schreef al eerder ‘Verdwaald in Tirol‘.
Het lange traject
Omdat Astrid Habraken niet alleen schrijfster is, maar ook recensente voor Boekrecensiesblog was, heb ik natuurlijk veel meegekregen over het lange traject van het schrijversvak. Vòòr een boek in de winkels ligt, gaan er maanden, jaren aan vooraf. Van idee, tot manuscript en uiteindelijk tot boek. Het is een intensief traject en ik heb dan ook altijd veel bewondering voor de moed van schrijvers.
Het totale plaatje
Waar ik een compliment over wil maken is de zorgvuldigheid van het hele traject dat zij professioneel heeft aangepakt. De mooie uitgave, de Sociale Media campagne en hoe ik het boek als recensente heb ontvangen. Ook dat hoort er allemaal bij en bepaald zeker de sfeer die wordt gecreëerd voor je een boek begint te lezen.
Een Haagse liefde
Het verhaal vangt aan als Claire, een receptioniste die werkt in het luxe Haagse hotel Les Aristrocrats, een kamer betreedt en dode vrouw aantreft. Dit is, of beter gezegd was, een mevrouw die wordt aangesproken als Madame Bonheur, afkomstig uit Parijs. De dame is een bekendheid in het hotel omdat zij daar al jaren komt. Zo’n vast gegeven dat niemand lang over haar nadenkt. Ze is er gewoon en pas als ze blijkt te zijn overleden komen er een hoop zaken aan het licht die niet helemaal kloppen.
Parijs!
Nadat Madame Bonheur is begraven besluit Claire dat ze de mysteries rondom de mevrouw wil gaan onderzoeken om de naam van Madam Bonheur in ere te herstellen. Er moet toch wel érgens familie zijn en het kan toch niet dat de mevrouw platzak bleek te zijn? En van wie was het briefje dat werd aangetroffen in de kamer? Claire zegt haar baan tijdelijk op en vertrekt naar Parijs.
Een reis door de tijd
Inmiddels weten we dat Madame Bonheur Elizabeth heet en begint langzaam haar levensverhaal zich te ontvouwen. Habraken beschrijft dit mooi waarbij ze rekening houdt met de normen en waarden van die tijd. Als voorbeeld: een dramatische gebeurtenis dat nu, in deze tijd, bijna ongeloofwaardig en wreed overkomt.
We schrijven 1956. Elizabeth is in een klooster, waar zij net is bevallen en de baby ter adoptie zou afstaan.
Als ze haar ogen opent, zit zuster Margarite aan haar bed, haar hand ligt op die van Elizabeth. ‘Baby’ fluistert Elizabeth opnieuw. Tevergeefs probeert ze haar hand onder die van Margarite uit te krijgen. ‘Ach lieve kind, wat een droevig nieuws moet ik je brengen. De baby… de baby is doodgeboren. Het spijt me’. Elisabeth heeft het gevoel dat haar keel dichtgeknepen wordt. Ze wil huilen en schreeuwen, maar ze voelt hoe ze weer wegzakt in het zwart.
Een reis voor Frankrijk
In mijn ogen ligt deze roman ergens tussen een historische roman en een feelgoodroman. Het is geen literatuur in de zin van levenswijsheden of een bijzondere schrijfstijl. Het boek is makkelijk te lezen en heeft een happy-end.
Voor liefhebbers van Franse wijngaarden, Bordeaux, Parijs en het platteland van Frankrijk is deze roman een aanrader. Naast de bovengenoemde dramatische gebeurtenis, is het verhaal ‘gewoon’ een levensverhaal van een oude Aristocratisch-ogende vrouw. Een vrouw met een heel leven dat niet eens zo ongewoon zou zijn in de vorige eeuw. Maar als Claire stukjes bij beetjes de puzzelstukjes bij elkaar kan leggen, dan ben je toch verbaast dat de levens van mensen, nog geen eeuw geleden, zo anders waren dan die van ons nu.
