Lieve Liz is de debuutroman van Sanne Westenberg. Ze schrijft graag verhalen over ouderschap, zo ook in ‘Lieve Liz’. Deze roman gaat over een gescheiden vader die op reis gaat om zichzelf weer te vinden. Daarbij vergeet hij niet wie hij achterlaat. Vooral zijn dochter Liz neemt hij in gedachten mee op zijn reizen. Vanuit iedere bestemming stuurt hij haar een kaartje, waarin hij vertelt hoe het met hem gaat en dat hij haar zeker nog eens mee zal nemen.
Depressie
Sanne Westenberg schrijft in ‘Lieve Liz’ al in de eerste bladzijdes een duidelijk en pakkend verhaal. Het gaat niet goed met Benjamin, de hoofdpersoon in dit boek. Zonder te dik de nadruk te leggen op een depressie, weet de auteur wel duidelijk te maken dat het mentaal niet goed gaat met deze man. Benjamin besluit op reis te gaan door Nederland.
Voor ik begon met lezen verwachtte ik een mooie psychologische reis van Benjamin te lezen, waarin hij zijn dochter veelvuldig op de hoogte houdt en meeneemt in zijn reis. Door de cover krijgt het boek een dromerig tintje, waar ik wel door word aangetrokken.
Alles gaat moeizaam, alles lijkt ingewikkeld. Mijn geheugen heeft me in de steek gelaten. Ik vergeet dingen die ik niet moet of wil vergeten, maar het gebeurt toch. Een eenvoudige taak uitvoeren is moeilijk geworden. Mijn geheugen is wazig, ondoorgrondelijk. Jarenlang waren mijn klachten onbeduidend maar overweldigend. Inmiddels besef ik dat ik zelf mijn grootste vijand ben.
Kaartjes
De kaartjes naar Benjamins dochter Liz zijn het onderdeel wat me het meest trekt aan dit boek. Achteraf had ik liever veel meer kaartjes gezien, zodat er ook in de kaartjes naar zijn dochter een reis te volgen is. In ‘Lieve Liz’ wordt, tijdens de reis, vooral veel teruggeblikt naar vroeger. Benjamin denkt terug aan zijn tijd als kleine jongen, en aan zijn tijd samen met Sofia. Dat zij nu gescheiden leven is nooit zijn keuze geweest. Door de vele terugblikken komt Benjamin tot inzichten die hem helpen zijn toekomst te veranderen.
Ik sta met mijn blote voeten in het water aan de rand van het meer, het is tien uur in de ochtend. Het water is koud en kalm, ik hoor enkel geluiden van waaiende bomen en het kabbelende water.
Leesplezier
Sanne Westenberg studeerde Pedagogiek en Gezondheidswetenschappen. Hier past ‘Lieve Liz’ eigenlijk wel bij. De mentale toestand van Benjamin en zijn zoektocht naar een beter zelf past wel in dat straatje. Het verhaal is leuk en pakkend geschreven. Wat ik minder prettig vond was de herhaling van woorden. In een halve bladzijde lees ik zes keer het woord bureau. De keuze voor een goede uitgeverij/redactie zou hier waarschijnlijk wel verschil kunnen maken. Het gebrek hieraan maakte dat ik soms mijn aandacht verloor en moeite had om het boek uit te lezen. Het pakkende verhaal maakte wel weer dat ik het boek toch telkens weer opende om verder te lezen.
Next Post
