Letters to Juliet, een romantische film

29 oktober 2023 Gastrecensies

gastrecensie van: Edwin Stok.

De film “Letters to Juliet” (2010) – recht uit het hart, eenvoud, romantiek, en liefde die tientallen jaren overleeft.

Romantische film

Soms heb je gewoon zin in een rechttoe-rechtaan romantische film. Stel je de volgende filmplot voor; in het oude Italiaanse stadje Verona staat een muur waar (vooral) vrouwen hun romantische zuchten en vragen kunnen achterlaten. Je schrijft op een stuk papier over waar je hart van over loopt, vouwt het papier een paar keer dubbel, en stop het tussen de bakstenen waar ooit cementvoegen zaten.

Iedere avond haalt een klein romantisch team van lokale vrouwen alle verzuchtingen uit de muur, en al die romantische verzuchtingen worden beantwoord per post. Verona houdt zo de traditie hoog van een pittoreske woning waar “de Juliette Capulet” van “Romeo en Juliette” zou zijn geweest. Daarmee weet je meteen wat je van deze romantische topper mag verwachten ; De inzet is lekker zwelgen bij romantiek. De titel van deze heerlijke film is niet zonder reden: “Letters to Juliet”.

Letters to Juliet

Één van de vele toeristische vrouwen in het oude Verona is Sophie, een jonge zelfbewuste vrouw uit New York die er samen met haar verloofde op vakantie is. Sophie ziet de rijen met zuchtende, en soms wenende, vrouwen die allemaal hun boodschap in de muur stoppen. Brieven aan de Juliette van Romeo & Juliette. Dé symboolvrouw per definitie van ongelukkige smachtende liefde. Heb je meteen zin om de film te gaan bekijken ? Of om je koffers te pakken en naar Verona te reizen?

Een mand vol met brieven… + een hele oude brief

Sophie komt precies op het juiste moment, want de brieven voor Juliette worden net opgehaald. Ze is vreselijk nieuwsgierig en volgt de mand vol met brieven. Enkele straten verderop worden de brieven afgeleverd, en Sophie klopt voorzichtig op de deur. Ze wordt meteen van harte welkom geheten. Er ontvouwt zich een typisch Italiaanse scene van lokale spijzen, lekker eten, vrolijkheid en temperament, waar Sophie in opgenomen wordt. En Sophie mag zelf een brief gaan beantwoorden, die ze helemaal achterin een cementvoeg had gevonden en die daar 50 jaren heeft gelegen.

Jeugdliefde

De schrijfster van die brief was toen een jonge vrouw die haar middelbare school nog niet had afgemaakt, en haar Italiaanse vakantieliefde achter liet. Sophie schrijft een brief terug, en nog tijdens haar vakantie in Verona staat ineens de briefschrijfster van destijds, Claire uit Londen, samen met haar kleinzoon Charlie, op de stoep; Claire heeft haar geliefde van toen nooit meer gezien, gesproken of geschreven.

Maar zelfs 50 jaren later zijn er nog steeds gevoelens … want oude liefde vergaat niet. Zeker niet als het je allereerste grote liefde was die je nooit heeft teleurgesteld .. Claire wil ontzettend graag weten of haar leven anders zou zijn verlopen als ze bij haar Lorenzo Bartolini zou zijn gebleven. En of hij zich haar, en hun jeugdliefde, nog herinnert.

Op zoek naar Lorenzo

Claire is vastbesloten om “haar Lorenzo” terug te vinden. En Sophie vraagt of ze mee mag helpen met deze heerlijk romantische zoektocht. De kijkers van deze film worden getrakteerd op de glooiende Italiaanse landschappen, Italiaans eten, rechtaan-rechttoe romantiek, en heel wat mannen in en rond Verona die de naam Lorenzo Bartolini dragen. Claire, Charlie en Sophie komen daardoor op heel wat locaties, zelfs op een kerkhof waar ook een Lorenzo Bartolini ligt. En net wanneer het reisgezelschap de zoektocht op wil geven, rijden ze langs een wijngaard waar een jongeman staat die 50 jaar geleden als twee druppels water op “haar Lorenzo” had geleken.

Aanrader!

k zou kunnen vertellen hoe deze heerlijke romantische film afloopt. Ik doe het niet. Haal de film in huis, open een fles Italiaanse wijn, en zet de film aan! Zet wat olijven en blokjes kaas op tafel, want je wil niet op hoeven staan terwijl de film nog loopt.

Enkele weetjes over de film en over de spelers :

De muur waar de brieven worden achtergelaten in de film, bestaat echt in Verona. Net zoals het balkon van Juliette.
Er mogen geen brieven meer in de cementvoegen worden geduwd, maar er zijn nu aparte boxjes voor.
De lokale vrouwen die de brieven in de film beantwoorden, bestaan ook in het echt. “De secretaresses van Juliëtte”.
In 1967, op de set van “Camelot” speelden Vanessa Redgrave (Claire) en Franco Nero (Lorenzo Bartolini) de rollen van Guinevere en Lancelot. Zij werden verliefd en zijn werkelijk met elkaar getrouwd.
Recensies over deze film werden vanuit de hele wereld geschreven, van Amerika tot Afrika tot Europa tot Nieuwzeeland. Het zegt iets over wat deze film teweeg bracht.

Claire draagt de film als de charmante oudere dame die uit levenswijsheid weet hoe het is, om een grote liefde te verliezen èn een tweede kans te krijgen. Zij geeft deze romantische zoektocht dwars door Toscane alle geloofwaardigheid. Sophie is een dromer die de echte liefde niet heeft gevonden hoewel ze verloofd is. De Italiaanse sfeer en landschappen vormen de rest van het recept voor deze heerlijke film over tijdloze ongecompliceerde liefde.