Even een andere (paarden-) cultuur opsnuiven!

2 mei 2020 Marga van der Vet

Wil je reizen om te genieten van andere (paarden-)culturen? Voorlopig kunnen we dat niet meer. We hebben een luxueuze tijd achter de rug, waarin reizen voor velen mogelijk was, maar het Corona-virus heeft ons, op wereldniveau, teruggezet op onze plaats. De onschuld zijn we kwijt. Reizen is niet alleen milieu-onvriendelijk maar we nemen dus ook dodelijke virussen mee naar huis en wellicht zal het nooit meer zo goedkoop zijn als voorheen….

Hoe dit verder gaat, zal Joost weten, want één ding is zeker: in het vliegtuig stappen om een (paarden-) evenement aan de andere kant van de wereld mee te maken, zal voor velen een onbereikbare droom zijn geworden.

Maar langzamerhand snakt iedereen weer naar een wereld die iets groter is dan eigen huis en tuin. Dus wat nu?

Wij hebben een goed alternatief gevonden in de vorm van een parel(tje?) van een boek. “Paard en Ruiters’ door Sylvie Lebreton en foto’s van Tibo.
Uitgegeven door National Geographic en dat zegt genoeg: kwaliteit met hoofdletters!

Het grote mooie tafelboek (afmetingen: 31 x 27 cm. is uit 2001 en is nog niet herdrukt.

Is het boek eigenlijk nog wel te koop, voor we hier verder in duiken?
Ja zeker, tweedehands. Bij de grote onlinestores maar misschien ook wel bij jouw plaatselijke boekenhandel of antiquariaten. Zo niet, lees dan onze tips in: Op zoek naar dit boek !

Ruitervolken van de wereld

Het boek opent met de wereldkaart en geeft duidelijk aan over welke ruitervolken wordt geschreven.

Indonesië: Krijgers op Sumba
Spanje: Andalusische ruiters
Kameroen: Peuls uit Makilingaï
Hongarije: Csikos uit Hortobagy
Verenigde Staten (Idaho en Montana): Nez Percé-indianen
Vernigde Staten (Montana): Cowboys uit Montana
Marokko: Zayaans in Midden-Atlas
Jordanië: Bedoeïenen in de Wadi Rum
Mongolië: Naadam-ruiters
Argetinië: Gaucho’s in Patagonië

Van ieder ‘Ruitervolk’ volgen 20 – 25 pagina’s vol met geschiedenis, cultuur en uitleg van de relatie tussen mens en paard. Geloof en tradities spelen een grote rol in dit boek. Een wereld gaat voor je open als je leest over andere culturen en hoe deze met paarden omgaan.

Romantisering van wrede culturen en gebruiken?

De foto’s zijn groot, haarscherp, mooi en vol emoties. Ook zijn er veel actie-foto’s. Voor menig paarden-liefhebbend-mens niet altijd even fraai. Gebruiken kunnen hard zijn en meedogenloos in onze ogen. Maar wellicht zijn het slechts moment-opnames. Vergeet niet dat momentopnames uit onze paardencultuur soms ook niet zo fraai ogen. Denk aan een paard dat veel te diep moet lopen tijdens dressuur. Of een springpaard dat door een hindernis heen springt in plaats van erover. Of momentopnames van trainingen waarbij de ruiter het geduld verliest. Geen goedpraten, maar enigszins relativerend naar de foto’s kijken, is wel aanbevolen.

Het paard als onderdeel van de samenleving

In iedere cultuur stat het paard centraal en is onlosmakend verbonden met de mensen. Niet alleen de jaarlijkse evenementen komen aan bod, maar ook het dagelijkse leven van ruitervolken. Hoe wordt er met de paarden omgegaan en hoe worden zij verzorgd. Waar het in onze cultuur normaal is dat een paard op stal staat, of in een weiland, lopen in andere culturen paarden, gekluisterd, door de dorpen zoals een hond bij ons ‘los’ over het erf scharrelt.
Waar wij een uitgestippeld fokbeleid voeren en hengsten bij merries uitkiezen op basis van kwaliteiten van zowel de hengst als zijn afstammelingen, mogen bijvoorbeeld de merries in Almonte (Spanje) zelf een hengst uitkiezen uit een groep hengsten die de staat ter beschikking stelt.

Csikos uit Hongarije

Persoonlijk vond ik de pagina’s over de Csikos uit Hongarije het mooist qua beelden en tekst. We kennen allemaal de beelden van imposante mannen die op paarden staan en ook nog eens vanuit die positie een vier of achtspan besturen. Uiteraard gaan daar intensieve trainingen aan vooraf en zijn ook de kleding, gebruiken, tuigen en opleiding van het paard daar een belangrijk onderdeel van.
Het is weer eens wat anders dan een dressuurpaard zien die een Z-proef loopt… maar even zoveel trainingsuren en vooral toewijding en passie gaan daar aan vooraf.

Horizonverbreding

Dit boek is een eye-opener voor een paardenmens. Zoveel culturen, zoveel verschillende gebruiken, visies en tradities. Uiteraard zijn er tradities die we liever vandaag dan morgen zagen verdwijnen op onze wereldbol. De tradities waarbij het paard lijdt en dit als normaal wordt beschouwd.
Maar los daarvan, de paardenwereld is groter dan de tak van de paardensport waar jij je graag op richt en de cultuur waarin jij leeft.

Lees, huiver en geniet. De National Geografic weet het op een prachtige manier te presenteren zonder zelf een uitgesproken mening op te dringen aan de lezers.