Zwerfvuil, een ergenis

Mens erger je niet is een spel,
dat ken je wel. 
Maar ik erger me wel, 
en ook nog eens heel fel.

Alle dagen werp ik wel ergens een blik,
op een weg geworpen blik.
Zie ik lege flesjes bier langs de kant,
teleurstellend, en niet plezant. 

Sommige mensen denken ‘weg met die troep‘,
liefst noch op de stoep.
Een oplossing zonder geweld,
is misschien ‘statiegeld’? 

Enfin, zwerfvuil is erg, 
het is ondertussen echter al een hele berg.
Voortkomend uit wansmakelijk gedrag,
maar je ziet het bijna elke dag 

Onlangs nog…asbakje vol raampje open en ooh nee…,
weg er mee. 
De as vloog in ‘t rond,
en peuken vielen op de grond.
Wat een rare mentaliteit,
maar hoe geraken we dat weer kwijt ?

Immers ook op sociale media wordt vuiligheid weggegooid,
en te grabbel gestrooid.
Zonder na te denken,
of het anderen zal krenken. 

Laat ons hopen dat het tij zal keren,
en we zwerfvuil kunnen weren.
Dat het terug zal veranderen, 
dat mensen ook eens denken aan anderen.

Zachtjes koester ik die wens,
‘houd nou eens rekening met de medemens‘. 

Gooi rotzooi niet in de berm, 
nog op het scherm. 
Zodat diegene die na u komt, 
met schoonheid wordt verwelkomd.
En zich niet druk hoeft te maken,
met andermans overbodige zaken. 

Afsluitend een oude tekst die ik las,
op een grote prent toen ik nog kind was. 
In de dokters wachtzaal ,
geschreven in oude taal. 

“Laat niet als dank voor het aangenaam verpoozen
den eigenaar van het bos de schillen en de doozen”