Drie generaties onoplosbaar verbonden

De debuutroman ‘De rook die dondert’ van Namwali Serpell neemt je mee op een ongelooflijke reis door de geschiedenis en toekomst van Zambia, met elke generatie haar eigen verhaal.

Zambia. Een kolonie, een federatie, een land met een aangrijpend verhaal. Waar begint de geschiedenis van Zambia? Begint het bij de Britten die zich vestigen en het land ‘verkennen’ of lang daarvoor? ‘De rook die dondert’ verdiept zich in deze geschiedenis door de ogen van drie generaties.

“De veelvuldige furie van een volk, rivier of vrouw valt simpelweg niet in te dammen!”

Mysterieus tussenstuk

Nadat de watervallen en Percy M. Clark worden beschreven, leren we de grootmoeders kennen: de Italiaanse Sibilla, de Engelse Agnes en de Noord-Rhodesische Matha. Sibilla en Agnes vluchten naar het land waar Matha al woont. De grootmoeders hebben allemaal hun eigen reden om zich ergens anders te vestigen. Al snel blijkt dat het leven niet altijd eerlijk is en het leven in Zambia niet altijd gemakkelijk verloopt of je nu blank, getint of donker bent. Dit zien we ook goed terugkomen bij de moeders Sylvia, Thandiwe (i.p.v. Agnes’ zoon lezen we de kant van zijn vrouw Thandiwe) en Isabella.

De laatste generatie is ook de generatie waarbij de families echt samenkomen: Joseph, Jacob en Naila. Het lijkt alsof het lot van de families al die tijd in de sterren stond geschreven. 

“Misschien kon zelfs een gebroken hart worden doorbroken, als je het maar genoeg tijd gaf.”

Jacobs verhaal

Tussen feit en fictie

“ ‘De rook die dondert‘ bevalt veel fictie en een flink aantal feiten”, aldus schrijfster Serpell. Het is een voortreffelijk debuutverhaal, geschreven vanuit meerdere perspectieven die aanvoelen als de waarheid. Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn, je moet het doen met de kansen die je krijgt. Dit wordt prachtig weergegeven in het boek, net zoals dat het lot van de families onoplosbaar met elkaar verbonden is. Ondanks dat de drie families een andere achtergrond hebben, streven ze naar dezelfde toekomst. In hun eigen strijd naar vrijheid moeten ze alleen niet het verleden vergeten en luisteren naar de toekomst. 

“Evolutie vormde al het leven met een enkel instrument: de fout…”

Mysterieus tussenstuk

Tijd om te bezinken

Het verhaal is bijna 800 pagina’s lang met gelukkig een stamboom op de laatste pagina. Je leest dit boek niet in één keer, je hebt tijd nodig om alle persoonlijke verhalen te laten bezinken. Tijd om stil te staan bij de ellende, bij het leven en hoeveel geluk wij zelf hebben. Een indrukwekkend en aangrijpend boek over drie generaties, liefde, politiek en macht.