De middelste dag van het jaar

“Wat is de middelste dag van het jaar?” vraag ik zo nu en dan aan mensen in mijn omgeving. Dat is 2 juli! Dit staat in mijn hersens gegrift omdat ik er ooit een boek over las. Het boek ‘de middelste dag van het jaar’ is van één van mijn favoriet schrijfsters Maria Stahlie.

In deze blog geen recensie van ‘De middelste dag van het jaar’ maar wel een paar verwijzingen naar al eerder geschreven recensies van de boeken van de auteur. Het is op deze, middelste dag van het jaar, sowieso te heet om een recensie te schrijven. :>)

Dacht je trouwens dat het hier in Nederland bijna niet meer om uit te houden is qua hitte? Dan zou je toch echt eens een paar boeken van haar moeten lezen. Ze beschrijft de hitte zó intens dat het eigenlijk allemaal nog best wel meevalt in ons kikkerlandje. Vooral in ‘Vlinderplaag’ en ‘Sint Juttemis’: hartje Parijs, 40 graden…. dát is pas echte hitte.

SINT JUTTEMIS – Maria Stahlie

Op een zinderende middag, tijdens wat inmiddels de heetste zomer sinds 1947 genoemd wordt, ontvangt Margot van der Molen een onrustbarend telefoontje. In een psychiatrisch ziekenhuis te Parijs is een bewusteloze man opgenomen, en het verplegend personeel vermoedt dat het niemand minder betreft dan de wereldberoemde filmacteur Christophe Dralas. Christophe — de jongen, de man die Margot gedurende haar hele leven als haar meest nabije verwant heeft beschouwd. Zij is de aangewezen persoon om naar Parijs te reizen en duidelijkheid te verschaffen.

Nog geen anderhalf uur later vertrekt zij, overhaast en in het onstuimige gezelschap van haar 82-jarige schoonmoeder en haar vijftienjarige stiefdochter, naar de broeierige Franse hoofdstad. Daar, in een stad die zindert van de hitte en waar de lucht trilt van het zomerlicht, ontvouwt zich een zoektocht die meer weg heeft van een koortsachtige droom dan van de werkelijkheid. Terwijl de drie vrouwen, elk met haar eigen verleden, noodgedwongen op elkaar zijn aangewezen, beseffen zij niet dat een onmogelijke dag — een dag die volgens alle wetten van tijd en logica niet zou mogen bestaan — op het punt staat zich aan hen te openbaren.

DE VLINDERPLAAG, Maria Stahlie

De Vlinderplaag van Maria Stahlie omvat twee lange verhalen die onontkoombaar met elkaar verknoopt zijn. Beide spelen zich af in Parijs, tijdens de verstikkende hitte van augustus — een maand waarin de stad snakt naar verkoeling en de lucht zindert van opgekropte baldadigheid, alsof Parijs zelf op het punt staat te bezwijken onder zijn eigen zomerzwoelte.

In het eerste verhaal volgen we het lot van een drieling, gevangen in een werveling van familiebanden en onuitgesproken verlangens. Het tweede verhaal draait om een negentienjarige jongen die, na een uitputtende dag, op zijn brommer Amsterdam verlaat. Hij rijdt, voortgestuwd door iets wat nauwelijks onder woorden te brengen is, tot hij pas op de zonovergoten Champs-Élysées tot stilstand komt — in een stad die bloedheet is, onverschillig, en doordrenkt van zinderende spanning.