Zoethout – Marita de Sterck

‘Zoethout’ is geschreven door de Vlaamse auteur Marita Sterck en uitgegeven door Querido. Marita Sterck is antropologe, schrijfster en heeft een eigen, indrukwekkende, Wikipedia pagina.

Zoethout – eerste indruk

Als recensente heb ik altijd een flinke stapel boeken liggen die nog moeten worden gelezen en gerecenseerd. Wat een klein geluk! Maar het houdt wel in dat ‘nieuwe’ onder op de stapel komen te liggen; eerlijk is eerlijk. Echter, het wil wel eens anders lopen. ‘Zoethout’ is zo ’n geval. Ik bladerde even door het boek, las alvast het eerste hoofdstuk, en daarna… Het boek pakte mij meteen en ik las het dan ook tot diep in de nacht in één keer helemaal uit.

Het boek is geen dun boekje, maar de hoofdstukken zijn kort en er is veel witruimte. De cover laat twee kinderhandjes zien en een deur met een klingel. Onheilspellend op het eerste oog, en na het lezen ervan: spannend, mysterieus, bijzonder mooi en vooral ook heel droevig.

Het verhaal

Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven geschreven en er is dan ook niet één specifieke hoofdpersoon. Amber, heeft wel de meeste hoofdstukken. Zij is een jonge vrouw en het verhaal vangt aan als zij een huisje in een steeg bezoekt en vervolgens huurt. Niemand anders wil het huis, dus ze kan er dan ook meteen in. Het huisje is gemeubileerd en Amber vindt al snel kindertekeningen verstopt op verschillende plaatsen. Ze maakt kennis met de buurvrouw Cecile, een oude buurvrouw die ’s nachts de boel op stelten zet en alsmaar een meisjesnaam roept. De tekeningen zijn duidelijk, die zijn van een jong meisje, Sonja. Zij verdween vijftig jaar geleden…. In 2009 is haar verdwijning nog als coldcase heropent maar Sonja is nooit gevonden.

Elise rolt haar kampeermatje uit en schuift het tegen mijn matras. Ik ben blij dat ze blijft logeren. Ceciles nachtelijke kabaal neemt toe, ik wil weten hoe Elise haar gebazel interpreteert.

Bijzondere sfeer

Het verhaal neemt een duidelijke richting als Amber besluit om samen met haar vriendin Elise in deze ‘zaak’ te duiken, met verschillende mensen praat, waaronder ‘de roddelvrouwen’ uit de buurt, en al gauw stapje voor stapje dichter bij de waarheid komt.

Een roddel begint klein, maar als hij genoeg voedsel krijgt – en geloof ons: hier was voer in overvloed – dan zwelt die aan tot een oorverdovende fanfare die alles overstemt.

Het leesgenot van deze roman, en het feit dat ik het in één avond/nacht uitlas, ligt niet zo zeer in een ingenieus plot, maar vooral in de sfeer van het boek. De sfeer is donker, mysterieus, absoluut geen thriller of misdaad, maar een verhaal dat bijna ruikt naar oude krakende meubels, naar intens trieste gevoelens van alle vrouwen uit de buurt, naar een verwaarloost kind en naar zoethout…

We hebben Sonja gevonden. Op een plek waar niemand een kind wil vinden.

Literatuur

Alhoewel Bolcom ‘Young Adult’ aangeeft zou ik dit boek eerder het genre ‘literaire roman’ willen geven. Het is literatuur en vooral ongelooflijk knap werk van de schrijfster. Het boek had een paar honderd pagina’s dikker kunnen zijn, maar de kracht ligt in de eenvoud en bijzonder donker & sfeervol verhaal weten over te brengen in weinig woorden.

Een aanrader voor allen die van literatuur en thrillers houden.

Tot slot: in het dankwoord wordt Theresa Foks-Appelman genoemd, therapeute en auteur van onder andere ‘Kinderen geven tekens de betekenis van kindertekeningen en kinderspel’, aan een pedagoog, kinderpsycholoog en kinder- en jongerentherapeut. Voorts aan een apotheek en verschillende organisaties betreffende personen vermissingen. Het boek is hierdoor goed onderbouwd en absoluut geloofwaardig.

Share on Facebook

Opslaan