OverAarde

Gastrecensie van Sarah Morton. ‘OverAarde’ is geschreven door Sasha Tieman en geïllustreerd door Leah Blits. Het boek valt onder de genres kinderboeken en toekomstroman.

Al een tijd wilde ik dit boek graag lezen. Ik was heel benieuwd, omdat het thema me aansprak.
Sasha ken ik van OnderstroomBoven, een schrijvers – en kunstenaarsgroep waar we deel van uitmaken. Over een boek geef ik altijd mijn eerlijke mening.

OverAarde

Toon en Tint, een jongen en meisje van twaalf, zijn de hoofdpersonen.
Ze kennen elkaar alleen via de computer, ze hebben elkaar nog nooit in het echt gezien. Hun wereld speelt zich voornamelijk online af. Toon is muzikaal en Tint tekent graag. Ook dat gaat digitaal. 

Sinds het levensgevaarlijk zou zijn om buiten te komen, door vermeende radioactieve straling, veroorzaakt door de Spiraal, zitten mensen uitsluitend binnen in een soort containerwoningen zonder ramen. Echte kleuren zouden niet goed zijn voor de hersenen. Het gezinsleven des te belangrijker, dat is het enige menselijke contact dat ze hebben. Tint heeft alleen haar vader en moeder, Toon heeft ook een jong zusje Deleta. Het dagelijks leven speelt zich voor de rest op het Web af. Zo krijgen de kinderen ook onderwijs. Dat scenario is later met de Lockdowns uitgekomen. Onderwijs op afstand. 

De Wereldleider MegaMag is als een spin in het Web. Hij houdt elke dag een toespraak, waarbij hij leefregels meegeeft. Het heeft iets hypnotisch. Het doet denken aan 1984 van George Orwell. OverAarde is wel veel grappiger en met meer klank en kleur en creativiteit.


Gamen

Toon en Tint ontdekken een nieuwe game Audio-Visual, die ze samen kunnen spelen. Daarin wordt de buitenwereld gesimuleerd. De ruimte, een stad, bergen en een zee.
Er komen twee ruimtewezens in voor, Oro en Oga. Het spel lijkt steeds meer werkelijkheid te worden. Deze ruimtewezens zijn naar de Aarde gekomen om de klank en kleur terug te vinden. Ze hopen hun eigen planeet van de Mist en de Ruis te verlossen.

Samen met Oro en Oga weten de kinderen te ontsnappen naar een hoopvollere wereld, waar ze elkaar voor het eerst in het echt zien. In de buitenlucht, met bomen. In de bossen woont een stam die in boomhutten woont, een groep mensen die destijds de dans is ontsprongen. Zij maken muziek met echte instrumenten en verven met echte verf en eten uit de natuur. Samen met Toon, Tint, Oro en Oga bedenken ze een plan om erachter te komen wat er nu echt aan de hand is in de wereld en om de mensen te bevrijden. Deleta speelt een rol hierin.

Geloofwaardig

De personages zijn goed uitgewerkt, geloofwaardig. Ik zie hen zo voor me. Zelfs voor MegaMag kreeg ik begrip, doordat je in het boek teruggaat naar zijn jeugd en waarom hij zo geworden. Er komen soms verrassende elementen voorbij. Zoals een knorrige chef die liever pakken koekjes weg eet dan te werken, en die zich ontpopt tot een ‘oom’ van Tint en Toon en meehelpt om de mensheid te bevrijden.

Het verhaal is nu en dan echt spannend, omdat de kinderen worden gezocht. Als ze zouden worden opgepakt zullen ze een Behandeling krijgen, waarbij hun geheugen wordt gewist en ze alleen nog maar robotachtig opdrachten kunnen uitvoeren. Dat element heeft weer raakvlakken met het boek Het Programma van Suzanne Young. In dat verhaal is er een depressie-epidemie onder jongeren. De enige remedie zou zijn om iedereen die besmet is op te nemen in het Programma en hun geheugen te wissen. 


Overaarde – aanrader

De beschrijvingen in OverAarde zijn kleurrijk en uitgebreid. Alles wat ik voor me zie wordt ook benoemd. Het verhaal zou naar mijn mening nog spannender kunnen zijn, door mensen meer ruimte te geven voor hun eigen verbeelding.

Al met al is het een leuk en plezierig boek, dat je ook echt aan het denken zet. In wat voor wereld wil je leven en wat kun je daar zelf aan bijdragen? Het is geen 13 in een dozijn. Het nam me mee. Het laat je ook nadenken over hoe we met onze Planeet, de samenleving, leiderschap en hoe we met kinderen omgaan, zonder het bekende vingertje in de lucht. 

Hoewel het een hele pil is voor een kinderboek, is het makkelijk en prettig leesbaar. Geschikt voor kinderen vanaf een jaar of negen. Ook voor verstokte gamers is dit boek aantrekkelijk. 😉

Over gastrecensente Sarah Morton: