Mijn Benjamin – Celeste Engwerda

Deze recensie is geschreven door Sarah Morton.

Mijn Benjamin is geschreven door Celeste Engwerda en uitgegeven door Avenir publishing. Het is opgedragen aan hun zoontje Benjamin.

Persoonlijk verhaal

Het boek vertelt het persoonlijke en rauwe verhaal rondom de zwangerschap en het verlies van hun zoontje Benjamin. Ze heeft dan al een dochtertje samen met haar Zweedse vriend Hampus.
Hun dochtertje Elisabeth is een sociaal en levenslustig kind dat al veel beseft met haar anderhalf jaar. In het boek leer je haar echt kennen.

Het boek leest als een roman, maar helaas is het echt gebeurd. Ik kan het leven tussen hoop en vrees meevoelen. Haar vriend Hampus noemt ze vaak liefkozend ‘Beertje’, wat bijdraagt aan de verhalende stijl.

Zorgelijke wending

Het jongetje in haar buik was sterk en gezond, maar de zwangerschap nam een zorgelijke wending. Al weet ik al hoe het af gaat lopen, toch hoopte ik mee dat hun zoontje het zou halen.

Morgen is het precies een week geleden dat de vliezen zijn gebroken, maar er zijn nog geen tekenen dat mijn bevalling binnenkort op gang gaat komen. Meer dan ooit voel ik ons jongetje trappelen in mijn buik. Bij elk schopje dat ik voel, wordt het zaadje van hoop in ons hart gevoed. Het geeft me troost, alsof ons zoontje wil laten weten dat hij er nog is, dat ik door moet gaan met hem water geven, zodat hij verder kan groeien tot een prachtige plant.

Nadat de vliezen zijn gebroken, is de verbinding die ze voelt met haar zoontje alleen maar sterker geworden. De baarmoeder is geen warm en veilig nestje meer. Ze worden heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees.

Tijdverloop

Het heeft een boeiend tijdverloop. Het eerste hoofdstuk begint met dat bij twintig weken zwangerschap de vliezen breken en zij vruchtwater verliest. De prognose is somber. De gynaecologen verwachten dat zij elk moment kan gaan bevallen. Vanaf 24 weken wordt het kind als levensvatbaar beschouwd buiten de baarmoeder en zullen medici het bij de geboorte proberen in leven te houden.

Bij het tweede deel van het boek begint het verhaal vijf maanden eerder, kort voordat ze zwanger werd. Al vanaf het prille begin van de zwangerschap is er spanning en onzekerheid. Eerst wordt Celeste niet ongesteld. Dan blijkt zij onverwachts zwanger te zijn. De vraag is dan al of het levensvatbaar is. Het lijkt om een Mola-zwangerschap te gaan. Haar baarmoederslijmvlies is opvallend dik.

Bij de volgende echo’s is het baarmoederslijmvlies al dunner en blijkt het kindje toch levensvatbaar.
Alles wijst erop dat het kindje sterk, compleet en gezond is. Het kloppende hartje is een duidelijk teken van leven. Toch blijft de ongerustheid sluimeren. Net wanneer Celeste meer vertrouwen krijgt en van haar zwangerschap kan genieten en zich kan gaan verheugen, gaat het mis.

Deel 3 gaat verder waar deel 1 is geëindigd, een week nadat de vliezen zijn gebroken.

Blijf praten!

De relatie met Hampus is heel sterk. Toch verschillen ze van mening. Hij vindt de risico’s te groot voor haar, zoals de kans op infecties. Hij zou er niet mee kunnen leven haar ook te verliezen.
Zij kan haar zoontje niet opgeven. “Het kan me niet schelen wat de risico’s voor mij zijn, als mijn zoontje maar blijft leven.” Een van hun volgers op Social Media drukt haar op haar hart om met elkaar te blijven praten. Zij heeft iets vergelijkbaars meegemaakt en dat heeft een verwijdering veroorzaakt. Celeste neemt dit dringende advies ter harte.

Geboorte

Na ongeveer 22 weken zwangerschap krijgt Celeste wat verhoging en verliest ze haar laatste beetje vruchtwater. De bevalling moet worden ingeleid. Nu beseft ze dat haar zoontje inderdaad geen toekomst heeft.
Hoe de bevalling verloopt gaat je niet in de koude kleren zitten. Immense pijn, doodsangst en duisternis.
Maar ook momenten van euforie en trots en een allesomvattende liefde als hun prachtige zoontje is geboren. Hij wordt levend geboren, zodat ze hem echt kunnen ontmoeten. Hij is helemaal compleet en ziet er vredig uit.
Celeste is toch opnieuw moeder geworden, al heeft haar zoontje maar even geleefd…

Schrijven

Na de uitvaart kwam ze in een diep dal. De dagen voelden leeg. Ook fysiek moest ze herstellen van de bevalling. Ze mocht nog niet werken en niet hardlopen. Hardlopen is altijd haar uitlaatklep geweest en er was iets aan wat haar gelukkig maakte, maar nu kon dat niet en bovendien voelde het zo triviaal.

Zo begon ze met schrijven. Nachtenlang schreef ze haar ervaringen neer. Over de zwangerschap, de onzekerheid, hoe ze zich verheugden op hun zoontje, de wending die ze zwangerschap nam, het verlies en de rouw. Hoe ze haar leven weer probeerde op te pakken. Eerst om te delen met haar volgers. Later kwam het idee om haar ervaringen te bundelen tot een boek.

Het boek is ontstaan om betekenis te geven. Iets blijvends na te laten en om andere mensen herkenning te bieden en misschien wel hoop.

Mijn Benjamin – leeservaring

Celeste lijkt me een sympathiek iemand en een liefhebbende en betrokken moeder. Ze reflecteert daarnaast vaak op haar eigen handelen. Dat getuigt van een sterk ethisch kompas. Ze mag best wat milder en liever naar zichzelf zijn. Ze twijfelt vaak of ze wel een goede moeder is, geeft zichzelf de schuld van het tragische verloop.

Het boek leest makkelijk en meeslepend. Het is moeilijk om droge ogen te houden. Er is een duidelijke verhaallijn. Je merkt helemaal niet dat het eerst losse verslagen waren. Het is tegenwoordige tijd geschreven, wat een heel actieve schrijfstijl is. Daardoor voelt het alsof het nu gebeurt en is er weinig afstand. Het is ook nog vrij recent, het speelde zich in 2023 af. Het is een boek dat je niet onberoerd laat.

Het boek gaat niet alleen over de zwangerschap. Het gezinsleven komt ook aan bod. Je leert Celeste, Hampus en hun dochtertje Elisabeth echt kennen. Ook hardlopen, Celestes uitlaatklep, komt uitgebreid in bod in het boek, waardoor het voor me ging leven.

Naast een tragisch verhaal is het ook een hoopvol verhaal. Het gaat over de kracht van liefde. Het leert je dat het leven niet maakbaar is en daardoor dankbaar te zijn voor je geliefden om je heen.

Het boek is aan te raden aan iedereen die te maken heeft gehad met het verlies van een kindje of als er tijdens je zwangerschap iets mis gaat. Het boek is ook geschikt voor zorgprofessionals.