Kinderland – Liliana Corobca

‘Kinderland’ is geschreven door Moldavische schrijfster Liliana Corobca en uitgegeven door Pegasus Literair. De vertaling is verzorgd door Jan Willem Bos. Het boek is een prachtige novelle.

Moldavië

Moldavië ligt in Oost-Europa, ingeklemd tussen Roemenië in het westen en Oekraïne in het oosten. Het land bestaat grotendeels uit heuvelachtig terrein met vruchtbare grond, ideaal voor landbouw en wijnbouw.

Moldavië is een van de armste landen van Europa, met een relatief laag bruto binnenlands product per hoofd van de bevolking. Veel inwoners leven van de landbouw, kleinschalige handel en geld dat wordt overgemaakt door Moldaviërs die in het buitenland werken. Over dit onderwerp gaat dan ook het verhaal ‘Kinderland’.

Liliana Corobca

Liliana Corobca (1975, Moldavië) is schrijfster en wetenschapper en woont in Roemenië. Zij doet onderzoek naar de communistische censuur in Roemenië. Haar werk is in onder meer vertaald in het Engels en Duits en in de pers, bijvoorbeeld The Guardian, zeer lovend ontvangen.

Kinderland

Drie kinderen in het hedendaagse Moldavië, moeten zichzelf zien te redden omdat hun ouders naar het buitenland zijn gegaan om te werken. Het verhaal begint als Cristina, het oudste meisje van twaalf jaar, op zoek is naar een dorpsgenoot om te helpen een teek te verwijderen uit het been van een van haar jonge broertjes. Dan is zes en Marcel is nog een peuter. Cristina verzorgt hen, de boerderij en gaat ook nog naar school. Het dorp lijkt alleen te zijn bevolkt door oudere mensen en kinderen. Cristina en haar broertjes zijn niet de enige kinderen waarvan de ouders er niet zijn.

Op de boerderij hebben ze een varken, een geit, de hond, de kat en de kippen waar het gezin van afhankelijk is. Hun moeder is voor twee jaar in het buitenland en hun vader zwerft ook elders rond. Cristina mist hen vreselijk, maar is erg dapper en sterk en kan meer werk aan dan menig volwassen mens.

Niet huilen, we hebben werk te doen. We maken een rooster. Tijd om te huilen: acht uur ’s avonds. Dat is beter zo. Ik kan toch ook niet zomaar beginnen te huilen net wanneer jullie honger hebben? Of wanneer de kippen en de andere dieren geen water hebben en sterven van de dorst. Alsof die waterlanders van jullie het belangrijkste op de wereld zijn…

Het verhaal is geschreven in de vorm van brieven die Cristina aan haar ouders richt. De brieven blijven echter onbeantwoord.

Schrijnend

De situatie van de kinderen is schrijnend en niet uniek. Het is het hedendaagse beeld van een van de armste landen in Europa. In het verhaal gebeurt niet veel. Het suddert een beetje voort. Ieder nieuw hoofdstuk zul je echter meer van Cristina gaan houden en meer respect voor haar krijgen. Het is een dapper meisje dat geen kind mag zijn.

Het sfeerbeeld in deze novelle is bijna romantisch te noemen, maar er is natuurlijk niets romantisch aan een dorpje waarbij de kinderen zonder ouders en verzorgers zich moeten zien te redden. Het is meer een wake-up call dat het verschil tussen rijke landen en arme landen binnen Europa zo ongelooflijk groot is.

Zou het echt waar zijn dat daar, in die erg rijke en heel ontwikkelde landen, kinderen geen hand uitsteken? Dat ze hun ouders niet helpen, niet op hun kleine broertjes en zusjes passen, niet kunnen koken of een geit melken? Een stelletje klaplopers die hun ouders alles laten opknappen! Ze hebben vaders, moeders, kindermeisjes, leerkrachten, zij zijn weldoorvoed en onbeholpen, ze laten zich wassen, voeden, kleden, instoppen, wekken, onderwijzen.

Aanrader!

Ja, absoluut. Het boek lees je zo uit en het verbreedt je horizon. Het eindigt gelukkig goed als de ouders van Cristina en haar broertjes weer thuis zullen komen. Je vraagt je als lezer wel af hoe dit allemaal toch kan in deze tijd. En hoe zal het verder met de kinderen gaan? En hoeveel kinderen moeten opgroeien onder deze barre omstandigheden?

‘Kinderland’ is mooi geschreven maar een droevig realistisch verhaal.

Onze moeder komt terug en onze vader komt terug en alles wordt weer zoals vroeger. Ik weet nog hoe het was met mama en papa thuis. ’s Ochtends was mama druk in de weer wanneer ik wakker werd, ze was eten aan het klaarmaken terwijl papa televisie keek. Het lijkt zo lang geleden, iets uit een ander leven.