De man die dacht dat hij dood was

‘De man die dacht dat hij dood was’ is geschreven door Michiel Richards en uitgegeven door Godijn Publishing. Deze recensie is geschreven door: Sarah Morton

De man die dacht dat hij dood was – het verhaal

Een man met geheugenverlies denkt dat hij niet meer in leven is. Dat hij in een soort tussengebied is en hij andere mensen moet helpen om naar het hiernamaals te kunnen gaan. Je weet van meet af aan dat de hoofdpersoon in leven is, omdat basale zaken zoals slapen en eten en zelfs toiletbezoek nog steeds moeten gebeuren. De hoofdpersoon is er echter rotsvast van overtuigd dat hij in een soort dodenstad is.

Hij gaat zwervend door het leven en heeft geen idee wie hij is en wat voor leven hij geleid heeft. 

Vertrouwensrelaties

Met verschillende mensen bouwt hij een vertrouwensrelatie op. Intrigerend zijn twee buurmannen die elkaar het leven zuur lijken te maken. Een jonge man die beroepsmilitair is geweest, waarbij de oorlog en het feit dat hij geweld heeft gebruikt hem achtervolgt. Muziek is zijn therapie. Het moet wel op snoeihard volume staan om de oorlog te vergeten. Zijn oudere buurman heeft begrijpelijk last van de muziek. De man die dacht dat hij dood was probeert te bemiddelen. Er moet heel wat gebeuren om deze buren dichter bij elkaar te brengen. Ze vatten de ‘hulp’ op als een dreigement en slaan de handen in een om de dreiger te pakken te krijgen. 

“Kijk mij nou. Rondjes door de wijk. Turen en gluren. Achter bomen staan. Me verdekt opstellen in een steegje. Het voelt vertrouwd en vreemd tegelijk. Wat vreemd is, is dat ik me er goed bij voel. Sinds ik dit elke dag doe, klopt mijn hart rustiger, haal ik rustiger adem, ben minder boos en blijf minder in gedachten hangen.”

Dochter?

Voor onderdak vindt ‘De man die dacht dat hij dood was’ een schuur. Hij helpt de bewoonster van het huis die bij de schuur woont te koppelen aan de koerier op wie ze al tijden heimelijk verliefd is, maar die ineens een andere route moet rijden. Het lukt zowaar om hem te achterhalen en zelfs een ontmoeting te regelen. De vrouw is ervan overtuigd dat de man die dacht dat hij dood is, haar vader is. Er komen bij hem herinneringen naar boven van zijn leven van zijn leven als beroepsmuzikant, waarbij hij toerend door het leven ging.

Een rondzwervend bestaan

Dan duikt zijn ‘echte’ dochter op en wordt duidelijk hoe de vork in de steel zit. Waarom heeft hij haar destijds laten staan?

“Knap zoals hij dat doet. De stiltes die hij laat vallen. De frons op zijn voorhoofd. De opgetrokken schouders. Hoe kan het dat ik zo weinig van hem weet? Verkeerde vraag. Hoe kan het dat ik het zo moeilijk kan lezen?” 

Hoe zit het met de vrouw bij wie hij in de schuur mocht slapen? 

Leeservaring

Het is niet zo spannend geschreven dat je het niet weg kunt leggen, maar vaak wilde ik wel graag weten hoe het verder gaat met de levens van de betrokkenen. 

Het verhaal is een mooie mix van buurtwerk, familiehistories, filosofie en absurdisme. Je leeft je in verschillende personen, van wie sommigen elkaar naar het leven lijken te staan. 

Het taalgebruik is mooi, beeldend. Ogenschijnlijk losse anekdotes rijgen zich aaneen tot een lopend verhaal. De verschillende perspectieven maken het boek levendig.