Branduren – Cobi van Baars
‘Branduren’ van Cobi van Baars is een interessante familieroman. Het verhaal is ‘klein’ en indringend. En erg goed geschreven.
Branduren
In deze roman zijn slechts een paar mensen aanwezig in het verhaal. Noamie, een zwangere vrouw, haar vader, moeder, vriend en diens vader en moeder. En in het tweede deel: haar dochtertje. Het verhaal wordt verteld vanuit hen allen. Het maakt het verhaal heel bijzonder want als lezer kom je er al snel achter dat ieder zijn of haar eigen waarheid heeft en er héél veel tussen de regels door (is) gebeurd.
Bevalling
Het verhaal vangt aan als Naomi haar bevalling plant en zij alle hierboven genoemde mensen, inclusief de kraamverpleegster aanwezig, wilt hebben in een kleine benauwde kamer. De kraamverzorgster vraagt of dit nu wel zo’n goed idee is, maar Naomie staat erop.
Zo geschiedt. Naomie ligt wijdbeens op het bed een baby te baren, de familie zit eromheen en ervaart dit allen op een heel eigen intense manier. De dochter van Naomi wordt geboren en als zij de naam van de baby verkondigt, heeft dit dramatische gevolgen voor haar moeder en vader.
Onderlinge relaties
De onderlinge relaties kun je als lezer pas begrijpen als je verder bent in het boek. Het allereerste hoofdstuk vind ik minder goed gekozen, echter gelukkig komt het verhaal al snel op gang en blijf je lezen.
Deel 2
Het tweede deel van het boek neemt een sprong in de tijd. De vader van Naomi heeft zijn eigen euthanasie geregeld en op het moment dat hij dit tegen zijn dochter verteld, laat zij hem niet meer alleen. Samen beleven ze de laatste uren en het laatste moment van zijn leven. In hun gesprekken worden enkele vragen beantwoordt waar Naomi al lange tijd mee zit.
Kritische noten:
Als lezer moet je je over een aantal zaken heen zetten. Zo zul je snel een hekel aan Naomi krijgen in deel 1 maar zal dit als sneeuw voor de zon verdwijnen in deel 2.
Het is soms lastig om je te verplaatsen in de belevingswereld van haar moeder die overduidelijk ernstig geestelijk beschadigd is. Zoals ik al schreef; het is jammer dat het verhaal begint met de moeder. Hierdoor kun je als lezer al snel afhaken. Ik raad echter aan om vooral door te lezen want je zult al snel begrip krijgen voor de moeder. Ook is het enorme contrast tussen de moeder en de schoonmoeder erg interessant.
De achterflaptekst niet. Dat verbaasde mij enorm. Het doet gelukkig geen afbreuk aan het uitstekende verhaal.
Ik vind deze roman erg sterk en vooral vanwege de totaal verschillende persoonlijkheden die vanuit hun perspectief deze twee belangrijke momenten beleven. De schrijfstijl van Cobi van Baars is helder, duidelijk en prettig te lezen. Ondanks de énorm heftige emoties die tijdens de bevalling en de euthanasie een grote rol spelen, is het boek nergens over-gedramatiseerd. Knap werk en als je van familieromans houdt, die echt de diepte ingaan, dan is dit zeker een aanrader.
Next Post
