Ga als een rivier
‘Ga als een rivier’ is geschreven door Shelley Read en uitgegeven door Luitingh-Sijthoff. De vertaling is verzorgd door Mieke Trouw-Luyckx.
Ga als een rivier – het verhaal
Colorado, 1949. Het verhaal vangt aan als de zeventienjarige Victoria Nash, Tory genoemd, door de hoofdstraat van het dorp Iola loopt en een jongen tegenkomt. Hij vraagt haar de weg en ze is op slag verliefd. Op dat moment beseft ze op één of ander manier dat het leven hier een belangrijke wending gaat nemen.
Tory raakt aan de praat met de jongen, Wil Moon genaamd, die een Indiaan blijkt te zijn en in een pension achter in het dorp woont. Helaas ziet de nogal agressieve broer van Tory hen samen en reageert door onmiddellijk op de vuist te gaan. Dit weerhoudt Tory echter niet om de jongen vaker te ontmoeten en op een dag, én een nacht, bevinden ze zich samen in de bergen in een hutje waar ze de liefde bedrijven.
Onomkeerbaar
Deze ene nacht is voor hen beiden de hemel op aarde maar heeft ook desastreuzer gevolgen.
Vanaf hier SPOILER-ALERT!
Tory raakt zwanger en weet dit lange tijd te verhullen. Haar leven op de boerderij betekent hard werken. Samen met haar vader, broer en oom wonen zij daar zonder moeder en schoonmoeder. Laatstgenoemden zijn door een auto-ongeluk om het leven gekomen. Tory doet in haar eentje het huishouden én helpt in de perzikenboomgaard. Het gezin leeft van de opbrengst: over-heerlijke Nash-perziken die bekend staan om hun kwaliteit en omvang.
Als Wil Moon blijkt te zijn vermoord door de Seph, de broer van Tory, en de zwangerschap niet langer verborgen gehouden kan worden, besluit Tory te vertrekken. Ze gaat opnieuw naar de berghut waar ze haar baby op de wereld zal baren.
Victoria Nash
De baby wordt geboren en als ze beiden dreigen te verhongeren neemt Victoria een besluit om terug te keren naar huis. Op haar tocht door de bossen komt ze op een open plek waar een stelletje zit te picknicken. Hier neemt ze een beslissing die ze de rest van haar leven zal moeten dragen.
Ga als een rivier – motto
Het verhaal is mooi, zeer geloofwaardig en geeft ook een mooi tijdsbeeld over de jaren ’50, ’60 en ’70. Ik heb genoten van de eerste twee delen. Deel 3, die gaat over de adoptie-moeder, vond ik een stuk minder mooi en ik had meerdere malen het gevoel dit verhaal al eerder te hebben gelezen in een ander boek. Waarschijnlijk omdat het leven van deze vrouw nèt iets te standaard was beschreven. Op zich jammer, het verhaal begon zo mooi en sterk, maar zakt in mijn ogen behoorlijk af. Deel 1 en Deel 2 zouden op zich een prachtig boek zijn met een open einde.
Deel 4, de ontmoeting tussen haar en Victoria Nash, is wel weer interessant.
De filosofische overwegingen in het verhaal zijn af en toe té clichématig en lijken een beetje op wc-tegeltjes-wijsheden. Zo is ‘Ga als een rivier’ is een uitspraak van Wil Moon waar Victoria zich de rest van haar leven aan vastklampt. De rivier als metafoor voor het leven, Go with the flow etc. hadden van mij net gehoeven. Dat Victoria Nash zich vastklampt aan gedachten die haar kracht geven om door te gaan, kan ik goed begrijpen, maar dat dit dé rivier is, vind ik iets te krampachtig ingevuld.
Perzikboomgaard
De sterke punten van het verhaal lagen mijn inziens meer in de liefde voor de perzikboomgaard en de kennis en wijsheid die hieraan gekoppeld is. Ook de ontwikkeling van Victoria. Zij is door haar opvoeding van zeer gelovige, afstandelijke moeder, erg gesloten. Haar relatie met een vriendin Zelda, die het tegenovergestelde van haar is, is mooi beschreven en vooral heel respectvol. Deze vriendschap leidt dan ook naar een happy-end als Victoria en de adoptiemoeder elkaar weten te vinden en samen besluiten Victoria’s zoon te ontmoeten.
Tot slot: de schrijfstijl van Shelley Read is subliem. Vooral de eerste twee delen dus. Het verhaal pakt je meteen en je leest het boek in één flow uit, lees als een rivier, zou ik bijna zeggen…
Previous Post
