De jongen van de zee, de zee
‘De jongen van de zee, de zee’ is geschreven door Hein van Elteren en voorzien van illustraties door Marinus Kalkman. Deze – zeer persoonlijke – recensie is geschreven door Sarah Morton. Sarah noemt het liever een ‘reflectie’.
De auteur Hein van Elteren kreeg heldere visioenen, over een ander leven. Daar was hij een jongen van elf jaar (in het verhaal wordt hij 12), Ned, die ongeveer 1500 jaar geleden opgroeide binnen een Keltisch dorp op een eiland. Hein hoorde een stem: Ik ben een jongen van de zee, de zee.
Perspectief
Het verhaal is geschreven vanuit de beleving van een jongen in zijn prille puberteit. Al bij de eerste bladzijde kwam ik goed in het verhaal. Ik leefde mee met Ned en wat hij allemaal meemaakte. Het leven in een dorpje, de vriendschappen, de zwemwedstrijden, de spirituele feesten en ceremonieën. Ook van de cultuur kreeg ik een goede indruk, met de rituelen, priesters, genezers en levensfilosofie.
Zelfs wat ze daar eten, wordt verteld, zonder dat het saai wordt. Ik werd meegenomen in het verhaal en voelde me zelf die jongen. Zijn dromen, twijfels, idealen en ontdekkingen maken hem levensecht. Niets wordt gedramatiseerd.
Ned vertelt waar hij goed in is, zoals meeuweneieren rapen, waar hij rotsen voor moet beklimmen. Ned en de andere personages gingen deel uitmaken van mijn leven. Veel dingen zijn tijdloos. Vaak merk ik helemaal niet dat het verhaal zich zo lang geleden afspeelde.
Gave
Ned beschikt over bijzondere gaven. Hij oefent zijn vaardigheden, maakt geestelijke reizen en ontmoet nieuwe vrienden, die hem voorbereiden op zijn taak, maar de keuze bij hem laten. Ze brengen hem mooie en verrassende inzichten bij. In zijn hart weet hij wat juist is.
De dialogen zijn levendig en iedereen heeft een eigen stem en woordkeus.
Volwassen beslissingen
Ned moet in korte tijd volwassen beslissingen leren nemen. De toekomst van het Keltische volk staat op het spel, er dreigt oorlog. Zijn groeiproces en de opbouwende spanning zijn goed uitgewerkt. Ook komen er verleidingen op zijn pad, die hem bijna het leven benemen.
Prettig leesbaar
Bijna elke zin heeft iets te betekenen en maakt deel uit van het plot. Maar zo subtiel, dat het niet opvalt. Het verhaal verloopt heel natuurlijk en is daarmee realistisch. Er wordt niets benadrukt, het is een en al beleving. Het taalgebruik is helder en makkelijk. Soms scherpzinnig en dan weer beeldend.
Minpuntjes: aan het begin deelt Ned veel achtergrondinformatie, over uiteenlopende onderwerpen. Ook over de Romeinen. Op dat moment zei het me nog weinig. Later in het verhaal is het pas van belang.
De omslag is mooi en dromerig, en toch heel herkenbaar. Ned en de andere personages staan erop zoals ik hen voorstel. Ook de illustraties passen bij het verhaal.
Een spirituele jeugdroman die ook voor volwassenen boeiend kan zijn. Het boek verdient meer bekendheid en daarom hier mijn reflectie voor Boekrecensiesblog!
Previous Post
